Ανταπόκριση από Κάλυμνο Νο 2.

Ο πιτσιρικάς του προηγούμενου ποστ σκαρφαλώνοντας την Titanrope στον Spartan Wall:
Του ανταποκριτή μας: Θωμά Σιδέρη (δες φωτό παρακάτω που αποδεικνύει πόσο σοβαρό είναι το blog μας...)

Ανταπόκριση από Κάλυμνο.

Φωτογραφική ανταπόκριση από προσπάθεια του Adam Ondra στη διαδρομή "Los Revolusionarios" 8c+/9a? με σπαγκάτο ρεστ, φωτογράφους/καμεραμάν γύρω-γύρω και τελικά... πτώση!
Του ανταποκριτή μας: Θωμά Σιδέρη.

...επιτέλους σκαρφάλωμα!!!

Τελικά πόσο ψυχροί είναι οι ‘’βόρειοι’’? Ή μήπως πόσο διαφορετικοί? Ή μήπως παραείμαι περήφανος για την ελληνική μου άνεση, φιλοξενία κ... κ... κ...ΤΡΙΧΕΣ!!
Όπως και να ‘χει οι αναρριχητές δε χρειάζονται και πολλά κοινά για να ζήσουν ωραίες στιγμές...τα κουμπιά τους τα βρίσκεις εύκολα ή δύσκολα και περνάς καλά! Το θέμα της γλώσσας είναι βεβαίως ένα πρόβλημα όταν δε μιλάνε και πολλά αγγλικά αλλά... είπαμε: climbing code is international!!
KALAMARKA!!! Ναι ναι...ο καλαματιανός πήγε καλαμάρκα!!! Χεχεχεχε... Ακούγεται αστείο, πρόκειται όμως για ένα παλιό και διαχρονικό πεδίο αναρρίχησης στην κεντρική Σλοβακία. 200km ανατολικά της πρωτεύουσας της χώρας Μπρατισλάβα, με διαδρομές σπόρ (λέμε τώρα...) maximum 20 m ύψος και ασφάλειες... ΠΙΣΤΟΛΙ!!! Πολύ οικονομία στις ασφάλειες (ξέρω 'γω? καταλοιπα του πολιτικού παρελθόντος ίσως?...)
Ο βράχος υφαιστειογενής με πολύ όμορφους χρωματισμούς και τέλεια αίσθηση, και βλάστηση! Πολύ πράσινο παντού! Ακόμα και στο βράχο...
Και οι αναρριχητές πηγαινοέρχονταν, ή μαλλον ανεβοκατέβαιναν όλη την ώρα! Οικογένειες, μπαρμπαδάκια, παιδιά, gym rats κτλ... ΚΟΣΜΟΣ! Και ενώ ο χρόνος κυλούσε οι μπύρες δεν άργησαν να κάνουν αισθητή την απουσία τους...ή μήπως την παρουσία τους! Οι σκληροπυρηνικοί σλοβάκοι έπιναν από νωρίς το πρωί μαζί με τον καφέ! Το βράδυ τρελαμένοι πια πηδούσαν πάνω από τη φωτιά με τους πιο κλασμένους της υποθεσης να μην μπορούν και να πέφτουν μέσα... ΚΟΚΟΤΥ (=μαλακείες) φώναζαν...
Ένα όμορφο 3μερο με συλλογή διαφορετικών εμπειρειών..
Αλλά είπαμε... σαν το ελληνικό παρεάκι δεν υπάρχει ρε φίλλλε!!!Κείμενο-Φωτό: Δ. Πουλόπουλος

Λαϊλιάς Σερρών: Το παρεξηγημένο βουνό του Βορρά.

Σημ. "Πέφτοντας": Με το καλοκαίρι να έρχεται πριν την ώρα του και τις θερμοκρασίες να ανεβαίνουν επικίνδυνα, ένας φίλος από τις Σέρρες μας έστειλε το παρακάτω δροσιστικό αφιέρωμα για τον παγωμένο Λαϊλιά. Ο ίδιος δεν θέλησε να υπογράψει το κείμενο, αφού είπε πως πρόκειται για συλλογικότερη δουλειά. Μπορείτε να επικοινωνήστε μαζί του σε περίπτωση που θέλετε να επισκεφτείτε το μέρος, είτε χειμώνα, είτε οποιαδήποτε άλλη εποχή.

Η κορυφή Προφήτης Ηλίας ή Αλή Μπαμπάς με υψόμετρο 1849 μέτρα είναι η ψηλότερη του συμπλέγματος των ορέων της Βροντούς και έγινε γνωστή κυρίως στους χιονοδρομικούς κύκλους των προηγούμενων δεκαετιών όταν απέκτησε ένα από τα πρώτα οργανωμένα χιονοδρομικά κέντρα της Ελλάδος (1975). Προσεγγίζοντας όμως το χιονοδρομικό κέντρο του Λαϊλιά δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει τους τεράστιους γρανιτένιους σχηματισμούς που κατακλύζουν τη νότια πλευρά της κορυφής.

Φωτό: Αλή Μπαμπάς – Νότια πλευρά.

Στους βράχινους αυτούς όγκους στα τέλη της δεκαετίας του 80’ Σερραίοι κυρίως αναρριχητές δημιούργησαν με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν διαδρομές βράχου ιδιαίτερης αισθητικής και τεχνοτροπίας θέτοντας πρότυπα που υπαγορεύουν την ελάχιστη δυνατή επέμβαση του αναρριχητή στο μοναδικό αυτό φυσικό τοπίο.
Δυστυχώς την εποχή εκείνη ο εξοπλισμός για χειμερινές αναβάσεις ήταν ακόμη απρόσιτος από οικονομικής και εμπορικής άποψης με αποτέλεσμα να παραμείνουν “ανεκμετάλλευτοι” οι υδάτινοι σχηματισμοί που δημιουργούνται χάρη στην ιδιομορφία του γρανίτη να μην απορροφά το νερό αλλά και τις χαμηλές θερμοκρασίες που παρατηρούνται στην περιοχή.

Φωτό: Αλή Μπαμπάς – Νότια πλευρά

Τρεις δεκαετίες μετά και έπειτα από επισταμένη τριετή εξερεύνηση του βουνού και καταγραφή των συνθηκών που επικρατούν, «ανοίχτηκαν» διαδρομές χιονιού-πάγου σε διάφορα σημεία του βουνού. Το βουνό λόγω της προσβασιμότητας των πεδίων που ακόμα και για τις πιο απομακρυσμένες βορινές περιοχές δεν ξεπερνά τη μιάμιση ώρα, μπορεί να αποτελέσει χώρο εκπαίδευσης αλλά και προετοιμασίας για όσους στοχεύουν να επισκεφθούν περιοχές όπως οι Άλπεις (γρανίτης) ή να ασχοληθούν με την παγοαναρρίχηση. Η περιοχή προσφέρεται ακόμη και για καλοκαιρινό σκαρφάλωμα boulder σε βραχάκια χαμένα στον ίσκιο του δάσους οξιάς που καλύπτει την περιοχή. Σε απόσταση μόλις 27χλμ από την πόλη των Σερρών βρίσκεται ένας “μικρός” αναρριχητικός παράδεισος ανοικτός σε όλους, όλον το χρόνο.
Πληροφορίες για τις καλοκαιρινές διαδρομές μπορεί να πάρει κανείς από τον δυσεύρετο οδηγό του Κώστα Λίτσα (έκδοση 1990) τον οποίο με την προσθήκη των νέων διαδρομών ευελπιστούμε να επανεκδόσουμε. Πληροφορίες για τις χειμερινές διαδρομές αλλά και τις συνθήκες που επικρατούν στη διεύθυνση miltiadisz @t yahoo dot com Γενικότερες πληροφορίες για το βουνό στο lailias.com, όπου θα βρείτε εκτός των άλλων και web-cam από τη χιονοδρομική πίστα, και στο routes.gr.

Παραθέτονται παρακάτω οι διαδρομές που έχουν την μεγαλύτερη πιθανότητα σχηματισμού από άποψη καιρικών συνθηκών. Να σημειωθεί ότι στις διαδρομές αυτές δεν υπάρχουν μόνιμες ασφάλειες.

Η Ανατολική πλευρά του Λαϊλιά: Ξαφοι Α.Ε. 100m II, 2+ (solo)
Οι 3 σωματοφύλακες 120m II, 2

Η νότια πλευρά του Λαϊλιά όπως φαίνεται από το δρόμο προς το χιονοδρομικό: 1. Black Angel, 2. Ταραξάκος, 3. Καταρράκτης “Αναλήψεως”

Black Angel 15m WI 2+

Καταρράκτης “Αναλήψεως” 20m WI 3+

Ταραξάκος 120m II, 2(τοπικά 3+)

Καλλιθέα (Βόρεια πλευρά) Rappel Καλλιθέας 60m WI 2

2η πανελλήνια αναρριχητική-ορειβατική συνάντηση στην Πύλη Τρικάλων

Αντιγράφουμε από routes.gr και facebook.com...... :
"Ο Ορειβατικός Περιηγητικός Όμιλος Πύλης σας προσκαλεί στην 2η πανελλήνια αναρριχητική-ορειβατική συνάντηση στην Πύλη Τρικάλων, η οποία εχει προγραμματιστεί για το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος στις 6-7-8 Ιουνίου 2009. Η διαμονή των συμμετεχόντων θα γίνει σε camping στην όχθη του Πορταϊκού ποταμού δίπλα στο αναψυκτήριο Νερόμυλος. Στα πλαίσια των εκδηλώσεων θα πραγμοποιηθούνε αγώνες bouldering, sport climbing με έπαθλα στους νικητές , επίσης θα πραγματοποιηθούν ορειβατικές διαδρομές στα βουνά της περιοχής. Το ακριβές πρόγραμμα θα ανακοινωθεί στο blog του συλλόγου opopilis.blogspot.com και στo group του συλλόγου στο facebook ‘OPOP (Oreivatikos Perihghtikos Omilos Pulhs)’. Η εκδήλωση πραγματοποιείται υπο την αιγίδα του Δήμου Πύλης.

Όσοι θα θέλατε να λάβετε μέρος στους αγώνες θα σας παρακαλούσαμε να μας ενημερώσετε εγκαίρως για την συμμετοχή σας στα παρακάτω τηλέφωνα επικοινωνίας ή στο e-mail του συλλόγου (opoppilis @t gmail dot com)

Με τιμή
Η ομάδα επικοινωνίας του Ο.Π.Ο.Π.
ΤΗΛ.ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ :
6977 662 569 ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΗΤΡΟΝΑΤΣΙΟΣ
6945 893 316 ΑΡΗΣ ΚΑΡΑΜΠΕΡΗΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5/5/2009:
ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΡΙΗΜΕΡΟΥ.
ΣΑΒΒΑΤΟ 6/5/2009:
ΠΡΩΙ : FREE CLIMBING ΚΑΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ.
ΑΠΟΓΕΥΜΑ : BOULDERING COMPETITION ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΥΛΗΣ.
ΚΥΡΙΑΚΗ 7/5/2009:
ΠΡΩΙ :FREE CLIMBING ΚΑΙ ULTIMATE ROUTE ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΗΣ ΠΥΛΗΣ.
ΒΡΑΔΥ: ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ.
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΩΝ ΚΑΙ RIVER SIDE ΠΑΡΤΥ ΣΤΟΝ ΝΕΡΟΜΥΛΟ.
ΔΕΥΤΕΡΑ 8/5/2009:
FREE CLIMBING KAI ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΩΝ.

* ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΩΙΝΟ ΘΑ ΔΙΑΤΙΘΕΤΑΙ ΚΑΘΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ"

Zibe. 5 χρόνια μετά.

Όταν ξεκίνησα να περιπλανόμαι στα βουνά, ποτέ δεν πίστευα ότι τα πράγματα θα είχαν τόσο απρόβλεπτη εξέλιξη και για να είμαι ειλικρινής αυτό ακόμα με συνεπαίρνει. Βέβαια η εξέλιξη που αναφέρομαι καθόλου δεν αφορά τις αναβάσεις ψηλών βουνών, την ευκολία ή δυσκολία μετά από τόσα χρόνια να σκαρφαλώνεις ένα V+ ή VIΙI, ή Μ6 ή 8a ή ότι κάνει κέφι ο καθένας. Στο φινάλε αυτά είναι σύμβολα και αριθμοί με διαφορετική βαρύτητα για τον καθένα. Η εξέλιξη των καταστάσεων που θέλω να αναφερθώ αφορά την αναπάντεχη δημιουργία σχέσεων με ανθρώπους που είχαμε κάτι κοινό και αναζητούσαμε κάτι διαφορετικό μέσα από τη δραστηριότητα της ορειβασίας, πάντα με την ευρεία και πολύπλευρη έννοια που τη χαρακτηρίζει. Ακόμα πιο λαμπρή ήταν η επέκταση τέτοιων φιλικών δεσμών έξω από τα στενά πλαίσια της ορειβασίας ή της αναρρίχησης, στην πορεία της οποίας αναδυόταν και άλλα κοινά ενδιαφέροντα, όπως η πολιτική, τα επίκαιρα κοινωνικά δρώμενα, το ποδόσφαιρο και φυσικά η μουσική. Πιο καλά δε γινόταν, δε γίνεται και ούτε θα γίνεται, θέλω να πιστεύω. Επειδή όμως το νόμισμα έχει δύο όψεις έπρεπε μέσα από την ορειβασία να γευτούμε και τι γίνεται στην άλλη πλευρά της ζωής. Η άλλη πλευρά του νομίσματος πήρε σάρκα και οστά στα μάτια μου και στο μυαλό μου μέσα από τις μπάτσες που έφαγα (και που όλοι μας έχουμε φάει σε αντίστοιχες στιγμές) όταν πληροφορήθηκα τις απώλειες των ανθρώπων που μοιραστήκαμε μαζί όλα τα προαναφερόμενα.

Ο Γιάννης Κινατίδης στη βάση του Σπιρουνιού του Άθωνα τον Απρίλιο του 2004.

Γιατί ρε γαμώτο ότι παίρνει χρόνια να φτιαχτεί να γκρεμίζεται σε τόσο λίγο χρόνο. Δίκαιο ή άδικο, κανείς δεν μπορεί να απαντήσει. Όμως για έναν εγωιστή σαν εμένα είναι σαφώς άδικο.

Ήταν ένα ηλιόλουστο απόγευμα στην κατασκήνωση 3 του Έβερεστ. Η ομάδα σύσσωμη και με γεμάτες τις δεξαμενές δυνάμεων και διάθεσης έβλεπε την ανάβαση της επόμενης ημέρας στο νότιο διάσελο ως ένα ακόμη βήμα προς την κορυφή. Μπήκαμε στα αντίσκηνα που με το δυνατό ήλιο έβραζαν στην κυριολεξία και απολαμβάναμε ήδη τα πρώτα ζεστά ροφήματα. Η ζέστη ήταν τόση, ώστε θυμάμαι τον Αντώνη να λέει στην Κυρία Ελευθερία (μητέρα του) να μην ανησυχεί γιατί το Έβερεστ έμοιαζε με τη Μύκονο…τουλάχιστον θερμοκρασιακά. Γέλια, και στα δύο αντίσκηνα αλλά η Κυρία Ελευθερία ανήσυχη πήρε τηλέφωνο γιατί κάτι άκουσε στα ΜΜΕ.

Κάτι άσχημο, για έναν Έλληνα ορειβάτη στα Ιμαλάϊα…και ήταν 12 Μαΐου του 2004.

Δεν περνάν λίγα λεπτά και να το δεύτερο τηλέφωνο. Hellas Everest 2004 major and only sponsor Pavlos Aggelatos calling from north side base camp.

Μιλάει με τον Παύλο Τσιαντό που κάθεται δίπλα μου. Κάτι λέει ο ένας Παύλος κάτι απαντάει ο άλλος Παύλος και τα γέλια κόβονται μονοκοπανιά. Γυρίζει ο Τσιαντός και με ρωτάει:
“ Τον Γιάννη πως το λένε ρε; ”
“ Ξέρω εγώ, Κωνσταντάκη.” Απαντάω
“ Όχι.” Λέει ο Αγγελάτος μέσω δορυφόρου.
“ Κινατίδη;”

Δεν πρόλαβα να ακούσω το ναι και ολόκληρο το Έβερεστ πέφτει κάτω από τα πόδια μου. Και φυσικά έχω κενά στη μνήμη από εκείνα τα λεπτά της ώρας. Χάος. Η αντίδραση εξωφρενική.

Το Οοοοοοοχχχχχχχιιιιιιι με ακουστικές συχνότητες στο φάσμα του ουρλιαχτού ακόμα το θυμάμαι. Πρώτα έφυγε το γκαζάκι με την κατσαρόλα γεμάτη με νερό, μπορεί να ήταν και τραχανάς δεν θυμάμαι. Θυμάμαι επίσης τη νεκρική σιγή στο διπλανό αντίσκηνο που βρισκόταν οι Κοτρωνάρος, Βουτυρόπουλος και Αντωνόπουλος. Αυθόρμητα προσπάθησα να βγω έξω με έντονο το συναίσθημα να τρέξω αλλά πού να πας εκεί πάνω. Μόνο σε καμιά crevasse μπορείς να καταλήξεις. Ξανά μέσα και να μην σε χωράει ο τόπος. Τι σου φέρνει ο χρόνος μέσα σε 5 λεπτά. Αλλά ως αισιόδοξος από τη φύση μου προσπαθώ να μαζευτώ. Παίρνω ξανά το δορυφορικό τηλέφωνο και Everest camp 3 καλεί base camp Kusum Kangguru. Χτυπάει, το σηκώνει ο Billy (Ναξάκης).
“ Έλα ρε μαλάκα τι κάνετε;”
“ Όλα καλά.” Απαντάει με απόλυτο ύφος σαν να μην τρέχει τίποτα.
“ Σίγουρα;”
“ Ναι ρε γιατί;”

Μέσα σε αυτά τα χιλιοστά του δευτερολέπτου ο Zibe αναστήθηκε στο μυαλό μου. Πίστεψα για τελευταία φορά ότι θα τον ξαναέβλεπα. Αλλά ο χρόνος πάει μπροστά και τα milliseconds περάσανε όπως ορίζει η φύση.
“ Γιατί μας είπαν ότι….”
“ Eεε τι θες τώρα ρε Mike αυτό που σου είπαν, ψάχνουμε για το Zibe, είναι κάπου στη βάση της ορθοπλαγιάς, νεκρός…”.

Έπεσε και η δορυφορική γραμμή κάνοντας την πτώση των δίδυμων πύργων να φαντάζει τελείως slow motion στο πως κατέρρευσε ο ψυχικός μου κόσμος με το άκουσμα του απρόσωπου μπιπ που ακολούθησε τη διακοπή της τηλεφωνικής συνομιλίας.

Απόλυτο κενό. Μέσα σε λυγμούς, ξεσπάσματα και έντονο το συναίσθημα του “ας ανοίξει η γη να με καταπιεί”, οι υπόλοιποι της παρέας προσπαθούσαν να με συνεφέρουν και μετά από λίγο λέω στο Βουτυρόπουλο που καθόταν δίπλα μου:
“ Και με ποιόν θα σκαρφαλώνω τώρα;”

Η ερώτηση δεν πήγαινε καθόλου στο αμιγώς αναρρηχιτικό κομμάτι.
Η ερώτηση έψαχνε μια απάντηση στο γεγονός του απότομου τέλος μιας φιλίας που ξεκίνησε αργά και σταδιακά μέσα από το βουνό, αλλά δε έμεινε ποτέ εκεί. Αρχικά ήταν τα μαθήματα αναρρίχησης που έπαιρνα απλόχερα από το παιδί με τα ράστα και τους πρησμένους πήχεις στην πίστα της Ο.Α.Λ.Θ. και που γνώρισα πρώτη φορά το 1993 στον Όλυμπο. Τη δεύτερη φορά τον είδα σε στην πορεία των οπαδών του ΠΑΟΚ από την Πλατεία Ομονοίας προς τον Πειραιά.
“ Τι θες εσύ εδώ;”
“ Φιλαράκι μπορεί να είμαι αναρριχητής, αλλά είμαι και οπαδός του ΠΑΟΚ!”, απάντησε.

Μετά τον ξαναείδα μερικές φορές στα Τέμπη αλλά ήταν πολύ καλός για να γίνουμε σχοινοσύντροφοι. Παρόλα αυτά είχαμε και άλλα κοινά. Όταν ο Zibe έκανε VIII εγώ μετά βίας σκαρφάλωνα IV και τον ρωτούσα πως μπορεί να σκαρφαλώνει τόσο καλά.
-“ Και εσύ ρε μεγάλε πως τρέχεις το μαραθώνιο του Ολύμπου σε 6 ώρες;”, απαντούσε.

Ο Γιάννης στον Μαραθώνιο του Ολύμπου το Σεπτέμβριο του 2003.

Βρισκόμασταν αραιά και που στο Bel Air έτσι τυχαία και μιλούσαμε για τον ΠΑΟΚ, τη θητεία στον στρατό, τα Boulder που είχε ανακαλύψει ο Termi, για το πόσο γαμάτο συγκρότημα ήταν οι Τρύπες και άλλα τέτοια. Βρισκόμασταν και σε καμιά συναυλία, αλλά μετά το έχασα για να ξενιτευτώ.
Όμως η επαφή είχε γίνει.

Μετά την επάνοδο μου από τις ΗΠΑ το 2002 μπήκαμε για τα καλά ο ένας στη ζωή του άλλου. Ήταν σαν μια φυσική συνέχεια της σχέσης που είχε δημιουργηθεί τόσα χρόνια πριν. Κάθε Σάββατο μεσημέρι τον περίμενα κάτω από το μαγαζί που δούλευε ως πωλητής ορειβατικών ειδών για να πάμε στα Τέμπη, στην Αριδαία, στη Βέροια, στον Όλυμπο, στον Κούβελο και οπουδήποτε γουστάραμε. Εγώ του μιλούσα ενθουσιασμένος για την αποστολή στο Dhaulagiri από την οποία μόλις είχα επιστρέψει και πως μου φάνηκαν τα ψηλά βουνά, ενώ ο Zibe μου απαντούσε ότι θα έπρεπε να αλωνίσουμε όλο και περισσότερο στις Άλπεις πρώτα. Και όταν μπαίναμε σε καμιά διαδρομή και ζοριζόμουνα έλεγε:
“ Μάθε να πατάς καλά ρε τσουγκράνα”.

Και απολάμβανα τα σχόλια του όσο τίποτα άλλο. Πιο πολύ απολάμβανα τη διάθεση του να κάνει πιο πολύ αλπικές διαδρομές, κάτι που ούτως ή άλλως με κέντριζε πιο πολύ από την αθλητική αναρρίχηση.

Το κενό της σχέσης που διακόπηκε με το θάνατο του Zibe δεν πάει στα πατήματα και τα πιασίματα, πάει αλλού. Πάει στη συμβίωση που είχα με έναν λαμπρό άνθρωπο που είχε κέφι να δείχνει και να μοιράζεται αυτό που έκανε καλύτερα με όλους τους άλλους. Γεννημένος αναρριχητής για μένα. Την ίδια στιγμή ήθελε να παίρνει ότι μπορούσε από τους άλλους. Είχε την υπομονή να σε περιμένει να προπονηθείς για να κάνεις ένα βαθμό παραπάνω ώστε να απολαύσει μαζί σου μία βουνίσια διαδρομή, ας γινόταν και την επόμενη χρονιά δεν έτρεχε τίποτα. Τα βράδια που φεύγαμε σουρωμένοι από το Ντορέ και κάτω από τον Λευκό Πύργο λέγαμε πως θα σκαρφαλώσουμε τη διαδρομή των Ελβετών στην ορθοπλαγιά των Les Courtes είναι ακόμα ζωντανά. Μετά πίναμε και καμιά μπύρα ακόμα από το περίπτερο και φεύγαμε με τα ποδήλατα ο καθένας για το σπίτι του διαγράφοντας οχτάρια στην κοιμώμενη παραλία Θεσσαλονίκης.

Βάλε και πιο πέρα, την παρέα που μαζευόταν στη στάση των λεωφορείων και πηγαίναμε για τρέξιμο στο δάσος του Σέιχ Σου κάθε μεσημέρι, σχολιάζοντας τη συμπεριφορά του καθενός σε σχέσεις με το αντίθετο φύλο (για να το περιγράψω ευγενικά) ή το πώς ήταν η χθεσινοβραδινή συναυλία στο Μύλο. Τα τσιγαράκια που καπνίζαμε στα Πανεπιστήμια κάτω από το γραφείο μου μετά από δυνατά session στην πίστα της ΟΑΛΘ (δυνατά τουλάχιστον για μένα, γιατί οι υπόλοιποι δεν καταλάβαιναν και πολλά) πίνοντας την καθιερωμένη αθλητική μπύρα.

Τις στιγμές της ζωής στην πόλη διαδεχόταν οι περιπέτειες στα βουνά, κάτι σαν τα ραπέλ εν μέσω καταιγίδας στη διαδρομή Φαίδων Γαληνός που θύμιζαν canyoning, το χάσιμο της διαδρομής “των Αγνώστων” στον Κούβελο, συνοδευμένο πάλι από ραπέλ στη Νεροσυρμή και από το χάσιμο του σακιδίου και φυσικά και των κλειδιών του αυτοκινήτου. Καταστάσεις που έκαναν το νότιο παράρτημα της παρέας που είχε ζυμωθεί μετά την εκπαιδευτική αποστολή της ΕΟΟΑ στο Περού το καλοκαίρι του 2003 να λέει:
“ Καλά εσείς οι Θεσσαλονικείς είστε πολύ γρόνθοι! Όλο χάνεστε και όλο τον πίνετε σε κλασσικές διαδρομές”.

Και βέβαια η Κρητικό-αθηναϊκή κυνοπραξία έπαιρνε απαντήσεις του στυλ:
“ Τι να κάνουμε ρε μεγάλε, αφού μας έπεσε το σχεδιάγραμμα και δεν βρήκαμε ποτέ το ρελέ και τα καρφιά κάτω από την τρίεδρη γωνία! Τα κρύβετε κουφάλες για να μας δυσκολεύετε.”

Θυμάμαι καλά την επιστροφή του με τον Νίκο μετά από μία θερινή καταιγίδα που τους έπιασε ψηλά στην Πλάκα του Zerf στα Καζάνια και την υποδοχή τους στο καταφύγιο σαν ήρωες με τον Παύλο να επιμελείται μουσικά την όλη κατάσταση. Τα bivouac στο parking του χιονοδρομικού 3-5 Πηγάδια μετά από παράνομες εισβολές στη σάουνα του ξενοδοχείου και το κρυφό μας σχέδιο να τελειώσουμε τη σχολή οδηγών της UIAGM και να είμαστε σε full time ενασχόληση με το βουνό και το καταφύγιο στον Όλυμπο. Αλλά όλα σταμάτησαν. Η τελευταία μας συνάντηση έγινε τον Ιούλιο του 2004 ολοκληρώνοντας την τελευταία σκοινιά της "Γιάννης Κινατίδης'' στο Μύτικα και έκτοτε το κενό.

Τα χρόνια που μοιραστήκαμε ο ένας κοντά στο άλλον ήταν γεμάτα από καταστάσεις και συναισθήματα που με κάνουν να θεωρώ το Zibe ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Στα 5 χρόνια φυσικής απουσίας του Γιάννη το κενό ολοένα μεγαλώνει, ιδιαίτερα κάθε φορά που περνάω ή κάθομαι σε οποιοδήποτε σημείο που ζήσαμε ή κάναμε κάτι μαζί και πλέον δεν αρνούμαι να παραδεχτώ ότι τα βουνά εκτός από τις καλύτερες, μου έχουν χαρίσει και τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου.
Βέβαια όπως αναφέρεται και στην εισαγωγική παράγραφο της συγκεκριμένης κατάθεσης το σπαστικό είναι ότι αυτά που αναφέρθηκαν και άλλα τόσα που δεν αναφέρθηκαν έγιναν σε διάστημα χρόνων και χάθηκαν σε διάστημα δευτερολέπτων.

Ας είναι και έτσι. Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση ο χρόνος δεν έχει καταφέρει να σβήσει τίποτα από όλα αυτά…Alley Zibe!

Κείμενο: Μιχάλης Στύλλας - Φωτό: Θ.Χ.

Αναρριχητική Συνάντηση στο Φαλακρό Δράμας, 13-14 Ιουνίου 2009.

Αγαπητοί φίλοι ορειβάτες αναρριχητές, με χαρά σας ανακοινώνουμε την 1η Αναρριχητική Συνάντηση που θα διεξαχθεί στις ορθοπλαγιές του όρους Φαλακρού κατά τις ημερομηνίες 13-14 Ιουνίου 2009. Το βουνό προσφέρει αρκετές διαδρομές με ανάπτυγμα από 160 εως και 800 μέτρα οι πιο κλασικές. Η πρόσβαση γίνεται από τις κεραίες στο πάρκιγκ του χιονοδρομικού και απαιτεί 30 λεπτά για τις μικρότερες διαδρομές ως και 2,5-3 ώρες για τις μεγάλες κλασικές. Εκτός από 2 διαδρομές με σπορ χαρακτήρα που χρειάζονται μόνο σετάκια για την επανάληψή τους, όλες οι υπόλοιπες είναι traditional και χρειάζονται καρφιά, καρύδια και friends για να σκαρφαλωθούν. Ως χώρος για κατασκήνωση ορίστηκε η τοποθεσία Κουρί, η οποία μπορεί να δεχτεί αντίσκηνα και παρέχει σκιά λόγω των δέντρων που υπάρχουν. Οι διοργανωτές θα παρέχουν σκίτσα και πληροφορίες για τις διαδρομές στους συμμετέχοντες που θα έρθουν στη συνάντηση. Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να φροντίσουν για τον εξοπλισμό και τη διατροφή τους.

Η πρώτη σχοινιά της κλασσικής Κόψης της Καρτάλκας, φωτ. Θ.Χ.

Όσοι θελήσουν να συμμετέχουν, παρακαλούνται να επικοινωνήσουν για το τελικό ΟΚ 3 ημέρες πριν την ημερομηνία της συνάντησης, για τυχόν αλλαγές στο πρόγραμμα λόγω καιρικών συνθηκών.

Διοργάνωση ΛΟΧ ΚΑΒΑΛΑΣ
Τηλ. Διοργανωτών για Πληροφορίες:
Μπόσκος Απόστολος 6937 293 486
Χατζηζυρλής Θεόφιλος 6937 303 138

Naissus Route Climbing Challenge 03.

Η Δέσποινα μας έστειλε ένα mail για μια αναρριχητική συνάντηση και ταυτόχρονα αγώνα αναρρίχησης που θα γίνει στη Σερβία στις 22-23-24/5. Βέβαια παίζει και η Κάλυμνος (δες το λινκ), αλλά λέμε τώρα... Αντιγράφουμε για όσους ενδεχομένως ενδιαφέρονται:
INVITATION
For „Naissus Route Climbing Challenge 03“ competition which will be held in Jelasnica gorge.
The competition will take place on 22., 23. and 24. May 2009.

PROGRAM
22.05.2009. – First day
09:00 – Tehnical meeting
10:00 – Start of competition (day one)
20:00 – End of day one

23.05.2009. – Second day
09:00 – Start of competition (second day)
20:00 – End of day two

24.05.2009. – Third day
09:00 – Start of competition (third day)
18:00 – End of competition
19;00 – Winning ceremony
19:15 – Competition closing
20:00 – Party for the competitors

Participation and entry (5 euro) will take place on the spot. Participation will last during the entire competition.

RULES
The competition will take place on natural rock. Points will be given for 10 best routes climbed in all three days. If a competitor doesn`t climb 10 routes, points will be given for all climbed routes.

Points will be given according to 8a.nu point giving rules, without on-sight climbing (route beta will be provided by the organizer or the judges on the spot). Difficulty of the routes is from VII- (6a+) to X+ (8b+).

Points:

GRADE	POINTS	BONUS POINTS
X+ (8b+)	1150	Flash – + one grade + 3 points
X (8b)	1100
X- (8a+)	1050	Second try – +2 points
IX+/X- (8a)	1000	First ascent – +10 points
IX+ (7c+)	950
IX (7c)	900	Note: a list of ungraded routes will be given on the start of competition (projects).
IX- (7b+)	850
VIII+/IX- (7b)	800
VIII+ (7a+)	750
VIII (7a)	700

NOTE: On the crowded routes, the cometitors will be allowed to work the route for 5 min. after falling, they are due to get of the route and leave it to the next climber (if there is any).

ROAD TO JELASNICA GORGE
From the town center (Nis), go east, towards Niska Banja spa, situated a few kilometers away from the town. After turning right for the spa, turn left (immediately upon crossing the railroad tracks) towards village Jelasnica, which is around 3 km away. At the wery entrance into the village, there is a small crossroad. First turn left and cross the bridge, and after about 100m, turn right towards “Bojanine vode” mountaineers house. Once you have passed through the village, you will get to Jelasnica Gorge.

ACCOMODATION
You can camp in the gorge (camp is free). For accomodation in Niska Banja spa (7km from the gorge – 5-10 euro for a night without food) contact the organizer by e-mail: knaissus @t gmail dot com.

We hope you`ll have a great weekend with us. SEE YOU THERE!!!!

President of CC „Naissus“

Miloš Puletić
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Επίσης κάτι που δεν αναφέρεται στο mail είναι ότι και το φαγητό κοστίζει πολύ φτηνά.Τρως πίνεις σε ταβέρνα και πληρώνεις γύρω στα 5 ευρώ το άτομο. Γενικά όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να μου στείλει mail (christakid @t hotmail dot com). Από Θεσσαλονίκη αυτό το μέρος είναι γύρω στις 5 ώρες.

Πάμε για κανένα σκαρφάλωμα...?

Οι φίλοι που με βρίσκουν από 'δω κι από 'κει, μου λεν πως το blog δείχνει παρατημένο και ότι θέλει ανανέωση και άλλα τέτοια... Μάλλον έχουν δίκιο, άλλα έτσι είναι αυτά τα πράγματα παιδιά.., πότε έχεις χρόνο και κάθεσαι και γράφεις παπαριές (ή και σοβαρά πράγματα), ψάχνεις και φτιάχνεις φωτογραφίες από το αρχείο σου, και άλλοτε δεν προλαβαίνεις ούτε να ξυθείς (-ε, μην ξύνεσαι ρε φίλε, κάνε καλύτερα ένα μπανάκι!) Και αφού τα λέμε έτσι στο φιλικό, λέω να πάω για κανένα σκαρφάλωμα, αντί να λιώνω στο laptop και στα forum. Τα λέμε...
Υ.Γ. Αυτό που θα ήθελα να θυμίσω σε όλους τους φίλους, είναι ότι το blog είναι ανοιχτό στον καθένα, αλλά ρε αδέρφια μην στέλνετε ένα mail του στυλ: κοίτα αυτό το λινκ και γράψε ένα άρθρο.., ή ακόμα χειρότερα: κοίτα τι γαμάτες φωτό που τράβηξα στο Gasherbrum IV, που πήγα με τη γκόμενα μου το Σαββατοκύριακο... Γράψτο εσύ ρε ψηλέ και στείλτο έτοιμο και με ένα copy-paste εγώ το βάζω με το όνομά σου (ή αν δεν θες,βάλε μόνο το μικρό σου, μια παρέα είμαστε.., εεε, δεν είμαστε?!) Στο κάτω-κάτω αυτά τα είπαμε στην αρχή της φάσης και δεν τα αναιρούμε... Το ''Πέφτοντας'' είναι χαβαλέ και ad-free... Τα ξαναλέμε...

Κίνηση Προστασίας Ορεινής Φωκίδας.

Πήραμε το παρακάτω mail και κρίναμε σκόπιμο να το δημοσιεύσουμε. Copy-paste λοιπόν:

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
Συλλογικών Φορέων και Πολιτών
της 'Αμφισσας και της Φωκίδας

Με αφορμή την αίτηση της εταιρείας ΕΛΜΙΝ Α.Ε. για χορήγηση άδειας ερευνών και εξορύξεως βωξίτη στη Γκιώνα, αποφασίσαμε να τοποθετηθούμε επί της βάσης του ζητήματος αυτού και να θέσουμε την εικόνα στο γενικό της πλαίσιο. Έχει έλθει άλλωστε –πιστεύουμε- ο καιρός που πρέπει αυτή η συζήτηση να διεξαχθεί ευρέως και ανοιχτά στον τόπο μας και ασφαλώς έχει έλθει η εποχή να ληφθούν συγκεκριμένες αποφάσεις που αφορούν στο μοντέλο ανάπτυξης και στην ποιότητα ζωής που οραματιζόμαστε και προσδοκούμε για τη Φωκίδα του 21ου αιώνα.

Η εξορυκτική δραστηριότητα των μεταλλευτικών εταιρειών βασίζεται στην παραχώρηση δικαιωμάτων μεταλλειοκτησίας, που τους έχουν μεταβιβαστεί μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες στο απώτερο, αλλά και σχετικά πρόσφατο παρελθόν. Αποτέλεσμα: Ολόκληρη σχεδόν η Φωκίδα είναι χωρισμένη σε μεγάλα παραλληλόγραμμα μεταξύ τριών μεταλλευτικών εταιρειών. Η εικόνα που αντικρίζει, όποιος μελετήσει το μεταλλευτικό χάρτη του νομού μας, δημιουργεί συνειρμούς αποικιοκρατικών καταστάσεων. Ακόμη και μέσα στην πόλη της 'Αμφισσας υφίσταται δικαίωμα μεταλλειοκτησίας υπέρ μεταλλευτικής εταιρείας και θεωρητικά υπάρχει πάντα η δυνατότητα να μας διώξουν από τα σπίτια μας για να σκάψουν…

Κανείς λογικός άνθρωπος δεν επιθυμεί να σταματήσει η μεταλλευτική δραστηριότητα, αρκεί ο τρόπος, με τον οποίο οι μεταλλευτικές εταιρείες εκμεταλλεύονται τον ορυκτό πλούτο του τόπου μας, να μην παραβιάζει τις κοινά πλέον αποδεκτές αρχές της προστασίας του περιβάλλοντος και της αειφόρου ανάπτυξης και φυσικά να λειτουργούν στα πλαίσια του νόμου.

Είναι όμως βέβαιο ότι επιτέλους πρέπει να τεθούν κάποια όρια, τα οποία απαιτεί πλέον και η τοπική μας κοινωνία (κατά τη γνώμη μας, στη μεγάλη της πλειοψηφία…). Ας συμφωνήσουμε στα ελάχιστα αυτονόητα:
1. Καμιά νέα επιφανειακή εξόρυξη.
2. Καμιά έρευνα ή εξόρυξη οποιουδήποτε τύπου μέσα στους οικισμούς, στις πόλεις και τα χωριά μας.
3. Καμιά έρευνα ή εξόρυξη οποιουδήποτε τύπου μέσα στα δάση (οφείλει ασφαλώς και το κράτος μας να οριοθετήσει τα δάση με τη σύνταξη επιτέλους Δασολογίου…).
4. Καμιά έρευνα ή εξόρυξη οποιουδήποτε τύπου μέσα σε καθορισμένες ζώνες προστασίας του περιβάλλοντος, του τοπίου ή της βιοποικιλότητας (λ.χ. NATURA, Δελφικό Τοπίο, Καταφύγια 'Αγριας Ζωής).

Τι είδους νομοθεσία και τι κατοχυρωμένα δικαιώματα μπορεί να είναι αυτά που αντιβαίνουν τόσο προκλητικά στη συνταγματική προστασία των δασών; Τι είδους νόμιμα δικαιώματα είναι αυτά που προσβάλλουν βάναυσα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και προσπερνούν ανέξοδα κάθε έννοια στοιχειώδους προστασίας του περιβάλλοντος;
Το λόγο έχουν πλέον η πολιτεία, τα πολιτικά κόμματα και η τοπική ηγεσία. Το ζήτημα είναι βαθιά πολιτικό και δευτερευόντως νομικό! Είναι ζήτημα επιλογών και προτεραιοτήτων. Επιτέλους η άσκηση πολιτικής δε μπορεί να είναι μόνο διαχειριστική. Οι ανάγκες της Ελλάδας του 2010 είναι διαφορετικές από εκείνες του 1950 ή του 1970. Η κατάργηση (απαλλοτρίωση, περιορισμός ή όπως αλλιώς…) του δικαιώματος μεταλλειοκτησίας ή πολύ απλά η νομοθετική απαγόρευση ερευνών και εξορύξεων στις παραπάνω αναφερόμενες περιπτώσεις είναι επιβεβλημένη και αποτελεί ευθύνη ασφαλώς της Πολιτείας και όχι των εταιρειών.

Σε τελευταία ανάλυση, πιστεύουμε ότι η θέσπιση και η εφαρμογή ενός σαφούς χωροταξικού πλαισίου λειτουργίας, που θα οριοθετεί τη μεταλλευτική δραστηριότητα με κριτήρια που ανταποκρίνονται στις σημερινές καταστάσεις, ζωτικές ανάγκες και ευαισθησίες, είναι προς το όφελος και των μεταλλευτικών εταιρειών, τουλάχιστον όσων έχουν εντάξει στην επιχειρηματική τους δράση τις έννοιες της κοινωνικής ευθύνης και της αειφορίας.

Η Φωκίδα και ιδίως οι μελλοντικές γενιές δικαιούνται να τους παραδώσουμε το ελάχιστο εναπομένον φυσικό περιβάλλον απείραχτο. Δεν επιτρέπεται η δική μας γενιά να επιβιώσει εις βάρος των παιδιών μας και να κατασπαταλήσουμε όλους τους φυσικούς πόρους, καταστρέφοντας ταυτόχρονα δάση, αλπικά λιβάδια, φαράγγια, βιοτόπους, γενικότερα φύση και τοπίο που κληρονομήθηκε διά μέσω των αιώνων σε αυτήν εδώ την ευλογημένη περιοχή!

Με το ανωτέρω σκεπτικό αποκρούουμε κατηγορηματικά κάθε περίπτωση ερευνών και εξορύξεων στα παρθένα δάση και προστατευόμενα φυσικά τοπία, για τα οποία αιτείται να της δοθεί σχετική άδεια οποιαδήποτε μεταλλευτική εταιρεία.

Επιπλέον καλούμε τους συμπολίτες μας και τους συλλογικούς φορείς, με πνεύμα ενότητας, με δημοκρατική ευαισθησία, αλλά χωρίς αφορισμούς ή φανατισμούς, να εξελίξουν και να εμπλουτίσουν τον ανοιχτό διάλογο για το σημαντικό αυτό θέμα. Ζητούμε ιδίως την άμεση ενασχόληση της τοπικής και κεντρικής πολιτικής ηγεσίας και την ανάληψη όλων των απαραίτητων πρωτοβουλιών σε ένα ζήτημα που επηρεάζει καθοριστικά την προοπτική του τόπου μας για τις επόμενες δεκαετίες.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
'Αμφισσα, 14 Απριλίου 2009
(Με πρωτοβουλία της Συντονιστικής Επιτροπής Συλλογικών Φορέων της Άμφισσας)
1. Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος 'Aμφισσας
2. Κινηματογραφική Λέσχη 'Aμφισσας
3. Πολιτιστικό Κέντρο Φωκίδας
4. Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών 'Aμφισσας ¨Οι 'Aγιοι Ανάργυροι¨
5. Εμπορικός Σύλλογος 'Aμφισσας
6. Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών Νομού Φωκίδας
7. Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος 'Aμφισσας
8. Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Νομού Φωκίδας
9. Πανελλήνια Ένωση Τεχνικών Ο.Τ.Ε. Νομού Φωκίδας

Για την ιστοσελίδα του παραπάνω κειμένου προς υπογραφή και υποστήριξη, ακολουθήστε τον σύνδεσμο εάν επιθυμείτε να συμπαρασταθείτε ψηφιακά:

http://www.petitiononline.com/14042009/petition.html

Επίσης για περισσότερα επί του ζητήματος στο link: http://gionaoros.wordpress.com/