Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Μύθος και πραγματικότητα.

3 χρόνια χωρίς το Βασίλη και οι Χρήστος Τσούτσιας  και Νίκος Καλατζάκης άνοιξαν πριν λίγες μέρες μια διαδρομή στο Γκίγκιλο. Ο Χρήστος μας έστειλε το παρακάτω κείμενο και τις φωτογραφίες...

Μύθος και πραγματικότητα.
Αύγουστος 2006.

Σαν σήμερα θυμάμαι εκέινη τη μέρα... καθόμουν μαζί του στο Ξυλόσκαλο ύστερα από μια υπέροχη αναρρίχηση στους πύργους, πίναμε ρακές και συζητούσαμε για αυτή τη "μυθική" ορθοπλαγιά που υψονόταν απέναντι μας. Πολλά είχα ακούσει για αυτήν από τη γνωστή άγνωστη συμμορία των κρητικών. Τι να πρωτοθυμηθώ, για τις θρυλικές αναβάσεις του Σίφη και τα επικά του σόλο, τους γυπαετούς που φώλιαζαν εκεί πάνω, τα αγρίμια που έκοβαν βόλτες στα πιό απόκριμνα μονοπάτια, το φαράγγι της Σαμαριάς, το Δία που σύχναζε εκεί με την παράνομη ερωμένη του.. Ήταν όντως έτσι ακριβώς όπως μου την είχαν περιγράψει, επιβλητική. Σε καλούσε να χαράξεις το δικό σου δρόμο πάνω της, να τη νιώσεις.
Η ώρα περνούσε, τα ποτήρια άδειαζαν, οι γυπαετοί πετούσαν αθόρυβα απο πάνω μας και η ορθοπλαγιά σιγά σιγά φορούσε τα βραδινά της φορέματα. Τι γαμάτη μέρα. Πολύ γούσταρα που αυτός ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο δέθηκα για πρώτη φορά εκεί πάνω.
Ιούλιος 2007.

Ποιός να το φανταζόταν οτι σχεδόν ένα χρόνο μετά θα γύριζα σελίδα στη ζωή μου και θα ζούσα και εγώ σε αυτό το μέρος που είχα έρθει τότε για πρώτη φορά σα τουρίστας.
Ποιός να το φανταζόταν ότι εκέινος, που με πήγε πρώτη φορά σε τούτο το μυθικό μέρος θα γύριζε κι αυτός σελίδα στη ζωη του, θα χανόταν για πάντα, στα μακριά απο δω βούνά του Πακιστάν... Σκατά.
Ιούλιος 2010.

Δένομαι και ξεκινάω την πρώτη σχοινιά. Με το καλημέρα τα πρώτα σαθρά κάνουν την εμφάνιση τους και στη συνέχεια κάποια αρνητικά κομμάτια μας δείχνουν οτι η ορθοπλαγιά δεν αστειέυεται. Το σκαρφάλωμα απαιτητικό, σοβαρό και σε σημεία αρκετά επικίνδυνο. Προς το τέλος της ημέρας ήρθε και το crux της διαδρομής, ένα φανταστικό δίεδρο ακριβώς στο κέντρο του μεγάλου τοίχου. Η πρώτη σκέψη που έκανα μόλις το αντίκρυσα ήταν πως έγινε και του ξέφυγε του Σίφη. Σχεδόν δύο ώρες μετά, μόλις αυτή η σχοινιά μαρτύριο τελείωνε ο ήλιος μας χαιρετούσε και μες το σκοτάδι 20 μέτρα ψηλότερα βρήκαμε ένα πατάρι που μας φιλοξένησε για τη βραδιά. Είχαν περάσει 22 ώρες από τότε που ξεκινήσαμε και να μαστε την επομένη το πρωί πάνω στη κορφή έχοντας μόλις ολοκληρώσει μια νέα διαδρομή, ανοιγμένη όπως ακριβώς αρμόζει σε αυτή τη μυθική ορθοπλαγιά. Το όνομα αυτής "Billy's smile".. Το όνομα αυτού του φίλου που δεν είναι πια εδώ Βασίλης Ναξάκης.
Είμαι σίγουρος πως την ώρα που βγαίναμε κορυφή θα μας χάζευε από κάπου, θα χαμογελούσε και θα έλεγε με εκείνο το χαρακτηριστικό στυλάκι του "μπράααβο μπράβο, κουφάλες.."
Τρία ολόκληρα χρόνια πέρασαν απο τότε που έφυγε. Δεν πέρασε μέρα δίχως να τον φέρω στο μυαλό μου, δίχως να τον σκεφτώ. Θα τον ευγνωμονώ για πάντα για όλα αυτά τα οποία έκανε για μένα δίχως να το γνωρίζει. Το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω για να τον τιμήσω ήταν να βάλω τα δυνατά μου και να ανοίξω μια διαδρομή αντάξια του ονόματος του στην ορθοπλαγιά που αυτός μου έδειξε για πρώτη φορά. Το χαμόγελο του είναι χαραγμένο τώρα πια πάνω στην ορθοπλαγιά, το ίδιο και αυτός στις καρδιές μας.
Όπως και τότε στο Ξυλόσκαλο έτσι και τώρα, το ποτήρι άδειασε, το κρασί έφτασε στο τέλος του, το ίδιο και αυτό το γράμμα. Αισθάνομαι εγκλοβισμένος εδώ, σε αντίθεση με αυτόν που ταξιδέυει στις κορυφές των ονείρων του...

Χρήστος Τσούτσιας
"Billy's smile"
550m VII+/A1 (+200m IV)
19-20/7/2010
Λευκά όρη, ορθοπλαγιά Γκιγκίλου 2.048m.
Σχοινοσυντροφιά: Καλατζάκης Νίκος, Τσούτσιας Χρήστος.
Σχόλια φωτογραφιών: 
-Φωτό 01: Στα αρνητικά της 2ης σχοινιάς (VII, A1)
-Φωτό 02: Στη 4η σχοινιά (VII-)
-Φωτό 03: Το δίεδρο της 6ης σχοινιάς (VII+, A1)
-Φωτό 04: Bivouac πάνω στη κόψη.
-Φωτό 05: Στη κόψη του μεγάλου λουκιού (V)
-Φωτό 06: Μέσα στη τρύπα-σεμινέ.
-Φωτό 06_2: Στις σεμινέ της 8ης σχοινιάς (VII-)
-Φωτό 07: Τελευταία σχοινιά.
-Φωτό 08: Τελευταία σχοινιά (VI-)
-Φωτό 09: Υπό το πέταγμα των αετών!
-Φωτό 10: Ευτυχισμένοι στη κορυφή.
-Φωτό 11: Η χάραξη της διαδρομής.

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Very strong...

Ήταν το 2003 (ή μήπως το '04;) και κατεβαίναμε από το Οροπέδιο με το φίλο μου το Νικόλα. Είχαμε σκαρφαλώσει στο Στεφάνι, αν και δεν είμαι και πολύ σίγουρος... Που να θυμάμαι μετά από τόσα χρόνια... Με το που κάνουμε την τελευταία κατηφόρα για το πάρκινγκ στα Πριόνια και προσπαθώντας να στρίψουμε με τους κουρασμένους (από τον κατήφορο, τα σκαλιά και το βάρος) τετρακέφαλους, αριστερά προς τη πηγή, ΤΟΝ αντικρίζουμε. Φοράει στολή με ραφτά σήματα άγνωστης όμως προέλευσης (μάλλον από το Δασαρχείο θα είναι...), το μαλλλλί είναι προσεγμένο και τα γυαλιά τεράστια, σαν αυτά που φοράνε οι πιλότοι των μαχητικών... παίζει να έχουν και H.U.D. Στο πλάι πάντως γράφουν DIOR και καλύπτουν το 40% περίπου του προσώπου...
"Τι είναι αυτός ο μαλάκας;" ρωτάει ο Νίκος κουνώντας το κεφάλι απαξιωτικά προς τα δεξιά, με ένταση οριακά ανησυχητική...
"Που να ξέρω...", λέω και πετάω το 20κιλο κουρσούμι που είχα στη πλάτη... δίπλα στη πηγή.

Ο ΤΥΠΟΣ είναι εκεί λοιπόν, μπροστά στο ενημερωτικό περίπτερο του Δασαρχείου με τις ξεθωριασμένες εικόνες από λουλουδάκια και διαγραμμένα σκίτσα από αντίσκηνα, φωτιές και ένα κομμένο χέρι που κρατάει ένα λουλούδι (κάτι σαν ισλαμικό δίκαιο φαντάζομαι...). Ενημερώνει, με ύφος μαθητή που παπαγαλίζει, ένα ζευγάρι λουόμενων με παντόφλες, τρίχα στο στήθος και κοίτα ρύτιδα αντίστοιχα, που μάλλον ανέβηκαν από τη παραλία Κατερίνης, πως "...ως του Ζολώτα είναι δυόμισι ώρες και μετά μέχρι τη Σκάλα άλλες δυόμισι και μετά άλλη μία, αλλά δύσκολα και να... πως να το πω... είναι και λίγο επικίνδυνα..." Ο Νικόλας κατηφορίζει στο αμάξι του για να πάρει ρούχα να αλλάξει και εγώ ψιλοαδειάζω το σακίδιο για να του δώσω κάτι υλικά δικά του που κουβαλούσα... Την ώρα που βγάζω τον ιμάντα με τα καρύδια, 6-7 καρφιά και ένα σφυρί, πλησιάζει Ο ΘΕΟΣ και με ρωτάει...
"Παιδιά πάνω ήσασταν;"
"Εεε, ναι...", απαντάω λίγο βαριεστημένα, μετά από κοντά 3 ώρες ανελέητο κοπάνημα στο κατήφορο...
"Και δε μου λες ρε παλικάρι, έχετε κάνει πολλές διαδρομές εδώ στον Όλυμπο;"

Το μυαλό μου πάει στο σκαρφάλωμα, έχω άλλωστε μπροστά μου μιάμιση σειρά σακατεμένα DMM καρύδια, ένα σφυρί Petzl και μερικά ζγκούρια και στραβά καρφιά... (εσάς δηλαδή που θα πήγαινε;) και του απαντάω με λίγο παραπάνω ενδιαφέρον... μη με περάσει και για κανέναν αγενή...
"Ε...βασικά ναι, έχουμε κάνει διάφορες διαδρομές, γενικά..."
"Και δε μου λες, ποια είναι η πιο δύσκολη που έχετε κάνει;"

Ρε λες ο τσάκαλος να είναι κανένα τρελό λοκάλι που έχει οργώσει τις ορθοπλαγιές, αλλά μετά από ένα χωρισμό με τη γυναίκα του, 3 νεκρούς σχοινοσυντρόφους και άλλα ανατριχιαστικά, πήγε στο Δασαρχείο να αράξει...; (Κομμένες σκηνές από χολυ-σιτ γουντιανή παραγωγή...) Απ' την άλλη σκέφτομαι: "πιτσιρικάς φαίνεται...δε νομίζω..." Τεσπά, μη σας ζαλίζω τ' αρχίδια, ο διάλογος συνεχίζεται κάπως έτσι:
"Η πιο δύσκολη που έχουμε κάνει είναι... μία στο Σκολιό..."
"Ααα...και δε μου λες να σε ρωτήσω... από Πετρόστρουγκα, έχετε πάει;"

Γυρνάω από την άλλη, κάνοντας και καλά κάτι στο σακίδιο, αλλά η αλήθεια είναι ότι δαγκώνομαι για να μη γελάσω... Για την ακρίβεια του λόγου σχεδόν μάτωσα τα χείλια μου, προκειμένου να μην πέσω κάτω απ' τα γέλια... (γνωστό στο ίντερνετ πια και ως ROFL...)
"Εεε, ...έχουμε πάει κι από την Πετρόστρουγκα...", μάλλον πρέπει να τη μαζέψω τη κουβέντα, γιατί έχει ξεφύγει... Έχει ξεφύγει το ΑΤΟΜΟ...

Και τώρα ήρθε η σειρά μου να βγω στην αντεπίθεση...
"Εσύ φίλε από το Δασαρχείο είσαι;" ωπ, του την έφερα... Χαχα...
"Κοίτα εγώ στην Πυροσβεστική είμαι κανονικά, αλλά με φέραν εδώ με απόσπαση... λόγω Αγγλικών...", (προσέξτε το αυτό, γιατί είναι σημαντικό σημείο στο στόρυ...)
"Αααα..."
"Αλλά μη νομίζεις.., δεν έχω ανέβει πιο ψηλά από τα Πριόνια, ότι λέω τα έχω διαβάσει... ή μου τα είπανε...", έτσι εξηγείται και ο τρόπος που έδινε τις πληροφορίες...
"Μμμμ...", τελείωνε μεγάλε γιατί δεν κολλάνε και πολλά γράμματα ακόμα...

Η ΑΤΟΜΑΡΑ απομακρύνεται σιγά-σιγά στο πόστο του, ο Νικόλας ανεβαίνει και τα πουλάκια τιτιβίζουν... Λέω στο Νίκο το σκηνικό... αλλά δεν νομίζω ότι με παρακολουθεί... πλένει πόδια... Οργανωνόμαστε...

Στο μεταξύ ο μικρός ΘΕΟΣ έχει πελατεία. Είναι ένα ζευγάρι Ελβετών ή Αυστριακών ή κάτι τέτοιο, εκεί γύρω στα 60..., φαίνονται άνθρωποι που έχουν φάει πολλά βουνά με το κουτάλι... Ρωτάνε τη προσωποποιημένη κινητή εγκυκλοπαίδεια του Ολύμπου αν μπορούν να πάνε ως το Σκολιό αυθημερόν και πόσες ώρες θα τους πάρει. Δεν τους ενδιαφέρει ο Μύτικας... Το ΤΣΑΚΑΛΙ κάνει τις προσθέσεις, αλλά αρχίζει και τα μπερδεύει, γιατί δεν βάζει το κατέβασμα, γιατί έχει κολλήσει με τη Σκάλα, το ζεύγος του λέει Σκολιό... Ζορίζεται... Και καλεί τη βοήθεια του κοινού... Εγώ είμαι αυτό...
"Σειρά... ε, σειρά, έλα λίγο να πεις στον κύριο..."

Πλησιάζω... Ο ΘΕΟΣ με δείχνει με καμάρι. Είμαι ο καινούριος του φίλος.., ο μεγάλος του αδερφός που έχει μηχανάκι..., ο θείος που ξέρει καράτε... αυτός που θα καθαρίσει την υπόθεση με δυο κουβέντες... Είμαι ο γαμάτος! Πλησιάζω κι άλλο... Ο ΘΕΟΣ είναι μπροστά μου και θα μιλήσει. Θα γυρίσει στο ζευγάρι και θα του πει με τα Αγγλικά που τον έβαλαν σ' αυτό το πόστο στο Δασαρχείο, δείχνοντάς με:
"He is very strong orivat!" Ναι ρε "όριβατ" είπε το άτομο, το ορκίζομαι!

Κοιτάω δεξιά, ένα μουλάρι κατουριέται και γελάει.., τα πουλάκια σταματάνε να τιτιβίζουν και γίνονται σε μια στιγμή αποδημητικά... Γεια σας... Καλό ταξίδι... Δαγκώνομαι για δεύτερη φορά για να μη γελάσω... Πλησιάζω κι άλλο...

Εξηγώ στους ανθρώπους ότι αυτό που θέλουν να κάνουν γίνεται, παίζει νερό και φαγητό στο Καταφύγιο Α κι αν είναι light είναι 4-5 ώρες για πάνω και 3-4 για κάτω...

Από εκείνη τη στιγμή Ο ΘΕΟΣ δεν υπάρχει πια... Έχει νέο όνομα... και τι όνομα... Είναι ο "Very Strong Orivat!" Θα μας συντροφεύει όλο τον επόμενο χρόνο, θα ξεχειμωνιάσει στο σταθμό ελέγχου χαμηλά πάνω απ' το Λιτόχωρο και θα πετάξει κι άλλες ατάκες... Καμία δεν θα είναι σαν τις 2 πρώτες του όμως... Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη ιστορία...

Αφήγηση: Θ.Χ.

Wallpepper Ιουλίου.

Μια χτεσινή συννεφιασμένη φωτό από τα χτένια του Στεφανιού για wallpaper από το Πέφτοντας με αγάπη...

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

Διελεύσεις UFO στον Όλυμπο!!!

Σαν να μην έφτανε ο προβληματισμός που υπάρχει στην ορειβατική κοινότητα μετά τη ανακοίνωση του κου Νομάρχη Πιερίας για την απαγόρευση κατασκήνωσης (μαζί με άλλους περιορισμούς...) στον Εθνικό Δρυμό Ολύμπου, ήρθε και η έξαρση θεάσεων Α.Τ.Ι.Α. (κοινώς UFOs) στα Καζάνια. Όλα τα παραπάνω, μαζί με την απουσία αναμνηστικών σημάτων και τον άστατο καιρό που δεν λέει να στρώσει, δείχνει ότι η Π.Ο.Σ. θα έχει πολλές απουσίες. Όσο για αυτούς που θα έρθουν.., θα τους φάει το άγχος της ενδεχόμενης σύλληψης μετά προστίμου (κάτι ακούγεται για 300 €), αλλά και το πιθανό τετ-α-τετ με Α.Τ.Ι.Α.... Ύποπτη παραμένει πάντως η μη-τοποθέτηση του κου Νομάρχη στο θέμα των UFOs! Το Πέφτοντας, πάντα στη πρώτη γραμμή της επικαιρότητας αλλά και με μια δόση κωλοφαρδίας, κατάφερε και πήρε πλάνα από διελεύσεις UFOs πάνω από τα Καζάνια σήμερα το πρωί. Παρακολουθήστε το αποκλειστικό video και προβληματιστείτε και εσείς... (Σημ.: καλό είναι να το δείτε στα 480px, για καλύτερη λεπτομέρεια!)

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Ακυρώνεται η 70η Π.Ο.Σ.!!! Πως???

Ο κος Νομάρχης Πιερίας με απόφασή του στις 30 Ιουνίου 2010 απαγορεύει (μεταξύ άλλων) την κατασκήνωση στον Εθνικό Δρυμό Ολύμπου. Άρα ουσιαστικά δεν θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί η 70η Π.Ο.Σ, αφού οι εκατοντάδες ορειβάτες που εκ των πραγμάτων δεν χωράνε στα καταφύγια και σχεδίαζαν να μείνουν σε αντίσκηνα, δεν θα μπορέσουν να παραβρεθούν στον Προφήτη Ηλία την Κυριακή 18/7... Ένα ακόμα μεγάλο χτύπημα για την ελληνική ορειβατική κοινότητα μετά την κατάργηση των αναμνηστικών σημάτων των Π.Ο.Σ...
Τα παραπάνω προκύπτουν από την εγκύκλιο της Ε.Ο.Ο.Α. (κάνε κλικ εδώ για να τη διαβάσεις) και την απόφαση του Νομάρχη Πιερίας (κάνε και εδώ ένα κλικ...), που παραθέτουμε και σε εικόνα: 
Το θέμα έχει γίνει, με την γνωστή μέθοδο της κοπυπαστάδας (πολύ copy-paste και ακόμα περισσότερη αφέλεια...), γνωστό σε όλους... Έπαιξε στα Facebook, αλλά και στα γαμάτα ειδησιο-γραφικά site και blog αυτού του ευλογημένου τόπου. Απλά βάλτε στο Google: "απαγόρευση κυκλοφορίας στον όλυμπο" και διαβάστε τα news... μια ασαφή παράγραφο που... απλά δεν λέει τίποτα! Αλλά όλοι το έχουν αντιγράψει...

Συμπέρασμα Πέφτοντας: Τίποτα από τα παραπάνω δεν πρόκειται να γίνει... Η Π.Ο.Σ. θα γίνει κανονικά. Απ' την άλλη ο κος Νομάρχης θα μας φέρνει κατάθλιψη αντίστοιχη με αυτή που οδήγησε τον Κώστα Καρυωτάκη στην αυτοκτονία:
"Περπατώντας αργά στην προκυμαία,
"Υπάρχω;" λες, κ' ύστερα "δεν υπάρχεις!"
Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο Κύριος Νομάρχης. "
Ε... τι να κάνουμε... ο άνθρωπος ζει στη κοσμάρα του! Από αποφάσεις ένα σωρό, καμιά πράξη να δούμε κάποτε...
Για να κλείσουμε το αρθράκι θα βάλουμε και 2 φωτογραφιούλες για να δώσουμε λίγο χρώμα στους δύσκολους καιρούς της κρίσης... Είναι από το προηγούμενο ΣΚ, όπου ενώ μόνο 500 δρομείς τρέξανε πάνω-κάτω στο βουνό, μερικοί τολμηροί αναρριχητές αψήφησαν τις "απαγορεύσεις" και σκα(ρφά)λωσαν στο Στεφάνι.
 
ΥΓ: Φήμες λένε ότι κρατήσεις σε καταφύγια έχουν βγει στη μαύρη αγορά με τιμές που αρχίζουν από τα 250 €, ενώ γύρω στις 14-15 Ιουλίου αναμένεται οι τιμές να φτάσουν και τα 1.000€...
ΥΓ 2: Κίνημα αναρριχητών ξεκίνησε το σλόγκαν "Legalize Bivouac Motherfuckers" και αναμένονται δυναμικές ενέργειες ήδη από το ερχόμενο Σαββατοκύριακο... 
ΥΓ 3: ...για να μην ξεχνιόμαστε... γαμιέται η zougla και όλα τα Μ.Μ.Ε...
 
Number of unique visits: