Επειδή είδα ότι γουστάρει πολύς κόσμος καμμένα βιντεάκια, είπα να ξεπατικώσω από το YouTube το παρακάτω εκπαιδευτικό βιντεάκι με την ασφαλέστερη, αλλά άγνωστη μέθοδο για παγοαναρρίχηση! Παρακαλώ δείτε το βιντεάκι και απολάυστε:
Το καλύτερο μέρος βέβαια είναι τα Comments, όπου ένα σωρό καθυστερημένοι (αλλά και προβοκάτορες...) "ορειβάτες" του καναπέ, παίρνουν τις μετρητοίς τον τύπο και κάνουν και τα ανάλογα σχόλια!
Αφιερωμένο στον SlowLoris, που μου έστειλε το link (πριν μήνες βέβαια...).
Slow Is Safe! Remember that. Slow Is Safe!
Πηγή: www.youtube.com
Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009
Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009
Παγγαίο 19.12.2009
Ξεκίνησε η σαιζόν και για μας με τη πρώτη εξόρμηση στο "προσιτό" Παγγαίο. ("Προσιτό" επειδή οι φίλοι μας έχουν τζιπάκι). Πολύς κόσμος εκεί λοιπόν: Γιώργος, Θόδωρος, Θόδωρος, Έφη, Εκτορας, Άρης, Μίλτος, Ευρυπίδης, Πόλης πήγαν από Θεσσαλονίκη, ενώ οι 3 locals (Θεόφιλος, Σάκης, Αλέξανδρος) έσκασαν μύτη από Καβάλα. Ο Θεόφιλος μας έστειλε τα παρακάτω στοιχεία με τις χαράξεις των διαδρομών, μαζί και 2 φωτογραφίες που δημοσιεύουμε. Κι άλλα στοιχεία στο λινκ στο τέλος.
Οι συνθήκες ήταν μέτριες προς κακές, με τους local να κάνουν την "Αλπική-Παραλλαγή Εξόδου" σε αρκετά καλές συνθήκες, το μπούγιο τον "Παπατρέχα" (...να φύγουμε) σε ψιλοχάλια (πούδρες στο ξεκίνημα, πιο πάνω λίγο καλύτερα) και το ζεύγος το κλασσικό "Εγκεφαλικό" μέχρι λίγο πάνω από το πέρασμα, όπου ένα U καρφάκι έδωσε τη λύση και έδιωξε τις αμφιβολίες. Ακολούθησαν 2 ραπέλ, ένα από το U, κι ένα από το καρφάκι του video (ευχαριστώ το Νικόλα Σουηδία, που μου το είχε χαρίσει πριν χρόνια, επειδή ήταν μεγάλο και δεν του άρεσε).
Πανοραμικό του Τρίκορφου, με τις διαδρομές. Χαράξεις-Πληροφορίες: Θεόφιλος Χατζηζυρλής. Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερη ανάλυση.
1. "Κρυφό Λούκι", ΙΙ+/2/Μ1+, 180m, 10/3/86 ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ-ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΗΣ
A "Πρώτη Φορά", ΙΙΙ/2/Μ3+, 180m, 4/1/98 Χ’ΖΥΡΛΗΣ-ΧΤΕΝΑΣ-ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ
B "Παραλλαγή Εξόδου", ΙΙ+/2/Μ2, 80m, 2/98 Χ’ΖΥΡΛΗΣ-ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ
2. "Τραβέρσα", ΙΙ+/2, 80m, 12/93 ΤΣΙΛΟΓΙΩΡΓΗΣ-Χ’ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
3. "Μαγικό Φίλτρο", ΙΙΙ/2/Μ3, 18Οm, 4/3/01 Χ’ΖΥΡΛΗΣ-ΜΠΟΣΚΟΣ
4. "Μπουγιουκλού Solo", II+/2/M2, 180m, ΜΠΟΥΓΟΥΚΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (solo)
5. "Κεντρικό Λούκι", ΙΙ+/2, 150m, 23/2/86 ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ-ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΗΣ
6. "Λούκι Πύργων", ΙΙ+/2/Μ2+, 100m, 16/1/93 Χ’ΖΥΡΛΗΣ-ΠΑΤΡΩΝΙΔΗΣ
7. "Εγκεφαλικό", ΙΙΙ/2/Μ2+, 200m, 2/87 ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ-ΜΑΝΑΛΗΣ-ΚΑΛΟΓΙΩΡΓΗΣ
8. "Θυσία", ΙΙ+/2/Μ2, 180m, 17/1/99 Χ’ΖΥΡΛΗΣ- ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
9. "Κοκτέιλ Πάγου", ΙΙ+/2/Μ2+, 200m, 11/2/04 Χ’ΖΥΡΛΗΣ-ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΣ
10. "Άρης", ΙΙ+/2/Μ1+, 200m, 2/84 ΤΣΙΛΟΓΙΩΡΓΗΣ-ΠΡΑΣΙΝΗΣ-ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΗΣ
11. "Test", II+/2/M2, 200m, 2/93 Χ’ΖΥΡΛΗΣ-ΠΙΕΤΤΑ-Χ’ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
12. "Σχολικό", ΙΙ+/2, 180m, ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΞΟΔΟΣ ΣΧΟΛΩΝ
13. "Παπατρέχας", ΙΙ+/2, 180m, 16/3/86 ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΣΟΛΟ
14. "Γαμήλιο Δώρο", 130m 11/2/04 ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΣ-Χ’ΖΥΡΛΗΣ
15. "Λούκι Κατάβασης", ΙΙ/1, 100m
Και η πρώτη υποχώρηση της χρονιάς φυσικά...
Οι συνθήκες ήταν μέτριες προς κακές, με τους local να κάνουν την "Αλπική-Παραλλαγή Εξόδου" σε αρκετά καλές συνθήκες, το μπούγιο τον "Παπατρέχα" (...να φύγουμε) σε ψιλοχάλια (πούδρες στο ξεκίνημα, πιο πάνω λίγο καλύτερα) και το ζεύγος το κλασσικό "Εγκεφαλικό" μέχρι λίγο πάνω από το πέρασμα, όπου ένα U καρφάκι έδωσε τη λύση και έδιωξε τις αμφιβολίες. Ακολούθησαν 2 ραπέλ, ένα από το U, κι ένα από το καρφάκι του video (ευχαριστώ το Νικόλα Σουηδία, που μου το είχε χαρίσει πριν χρόνια, επειδή ήταν μεγάλο και δεν του άρεσε).

1. "Κρυφό Λούκι", ΙΙ+/2/Μ1+, 180m, 10/3/86 ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ-ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΗΣ
A "Πρώτη Φορά", ΙΙΙ/2/Μ3+, 180m, 4/1/98 Χ’ΖΥΡΛΗΣ-ΧΤΕΝΑΣ-ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ
B "Παραλλαγή Εξόδου", ΙΙ+/2/Μ2, 80m, 2/98 Χ’ΖΥΡΛΗΣ-ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ
2. "Τραβέρσα", ΙΙ+/2, 80m, 12/93 ΤΣΙΛΟΓΙΩΡΓΗΣ-Χ’ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
3. "Μαγικό Φίλτρο", ΙΙΙ/2/Μ3, 18Οm, 4/3/01 Χ’ΖΥΡΛΗΣ-ΜΠΟΣΚΟΣ
4. "Μπουγιουκλού Solo", II+/2/M2, 180m, ΜΠΟΥΓΟΥΚΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (solo)
5. "Κεντρικό Λούκι", ΙΙ+/2, 150m, 23/2/86 ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ-ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΗΣ
6. "Λούκι Πύργων", ΙΙ+/2/Μ2+, 100m, 16/1/93 Χ’ΖΥΡΛΗΣ-ΠΑΤΡΩΝΙΔΗΣ
7. "Εγκεφαλικό", ΙΙΙ/2/Μ2+, 200m, 2/87 ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ-ΜΑΝΑΛΗΣ-ΚΑΛΟΓΙΩΡΓΗΣ
8. "Θυσία", ΙΙ+/2/Μ2, 180m, 17/1/99 Χ’ΖΥΡΛΗΣ- ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
9. "Κοκτέιλ Πάγου", ΙΙ+/2/Μ2+, 200m, 11/2/04 Χ’ΖΥΡΛΗΣ-ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΣ
10. "Άρης", ΙΙ+/2/Μ1+, 200m, 2/84 ΤΣΙΛΟΓΙΩΡΓΗΣ-ΠΡΑΣΙΝΗΣ-ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΗΣ
11. "Test", II+/2/M2, 200m, 2/93 Χ’ΖΥΡΛΗΣ-ΠΙΕΤΤΑ-Χ’ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
12. "Σχολικό", ΙΙ+/2, 180m, ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΞΟΔΟΣ ΣΧΟΛΩΝ
13. "Παπατρέχας", ΙΙ+/2, 180m, 16/3/86 ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΣΟΛΟ
14. "Γαμήλιο Δώρο", 130m 11/2/04 ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΣ-Χ’ΖΥΡΛΗΣ
15. "Λούκι Κατάβασης", ΙΙ/1, 100m
Ευχαριστούμε το Θεόφιλο για τα στοιχεία και τις φωτογραφίες.
Περισσότερα στοιχεία για το Παγγαίο στο Routes. Link εδώ: http://routes.gr/?Lang=el&Page=Climbing/Areas/Pageo
Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009
Άλπεις Νοέμβριος 2009.
Ο Μιχάλης Στύλλας μας έστειλε το παρακάτω trip-report που δημοσιεύουμε αυτούσιο:
Αφήγηση – περιγραφή: Η φωνή της συνείδησης
Η ιδέα: Αφεντικό και τσιράκι του αφού έκλεισαν επιτυχώς επαγγελματική σαιζόν εργαζόμενοι σκληρά σε ορεινή γιάφκα διοργάνωσης οινογαστρονομικών οργίων, είπαν να πάνε στο εξωτερικό για να ξεμουδιάσουν και να ετοιμαστούν για τον επερχόμενο χειμώνα γιατί η λίστα με τα project έχει μακρύνει επικίνδυνα!
Η ιστορία: Έτσι, σαν καλοί νοικοκυραίοι πρώτα φρόντισαν να βγάλουν τα τσίπουρα τους για να έχουν καβάντζα για το δύσκολο και βαρύ χειμώνα. Αφού τελικά κατάφεραν να βγουν από το καζάνι την κοπάνησαν για το βορρά.
Στο δρόμο τους για τις γαλλικές Άλπεις είχαν τη φαεινή ιδέα να σταματήσουν στη Σλοβενία να πουν ένα γεια στους πλέον φίλους Steve και Marko. Τους πέτυχαν σε καλή φάση. Φαγοπότι σε ένα χωριουδάκι σε όμορφο πέτρινο σπιτάκι με κελάρι στην υπόγα. Τι νομίζετε από καζάνι έρχονται οι μοντανιάρηδες, τι να μασήσουν. Αφεντικό και τσιράκι τους βάλανε κάτω στο ποτό, με το τσιράκι πάντα να προσέχει τις ποσότητες που καταναλώνε για να έχει το νου του στο ΚΟ (δηλ. αφεντικό). Την άλλη μέρα όμως οι φίλοι (οι μούρες δηλαδή) τους πήγαν βόλτα στα βράχια. Εκεί αντιστράφηκαν οι ρόλοι άρδην, αφού μέχρι και τα 5c φαινόταν περίεργα και ο ιδρώτας μύριζε αιθυλική αλκοόλη, ενώ η αμερικανοσλοβένικη κοινοπραξία κοπανούσε 5 διαδρομές την ώρα. Βέβαια, το τσιράκι πάλι προσπάθησε να σώσει το γόητρο της Ελληνικής ομάδας κάνοντας δυσκολότερες βαθμολογίες και δηλώνοντας ότι επάξια έγινε ΒΕΑ (Βοηθός Εκπαιδευτής Αναρρίχησης, δηλαδή πάλι τσιράκι εκπαιδευτή).
Βέβαια, για άλλη μια φορά κάνανε ένα μικρό λαθάκι και παραλίγο να καούν στο ζέσταμα. Αντί να πάρουνε το μονοπάτι για το καταφύγιο Albert, ανέβηκαν την απέναντι κόψη, αναπτύγματος 2500 μέτρων με λίγο σκαρφάλωμα μέχρι το Col Du Passon και μετά τραβέρσαραν προς τη Chardonnet. Σίγουρα ο Damilano φταίει γιατί τα λέει ανάποδα.
Πάντως επειδή είναι αισιόδοξοι τύποι χαρήκαν την πρόσβαση, αφού πήραν και μάτι στο Argentiere Basin μακραίνοντας και άλλο την project list. Μετά από ένα ευχάριστο bivy σηκώθηκαν νωρίς το πρωί και πήγαν να χώσουν. Ήταν αποφασισμένοι για όλα. Μόλις όμως ξημέρωσε και βρέθηκαν κάτω από την ορθοπλαγιά και έμειναν με ανοιχτό το στόμα.
Τόσο η Escara route όσο και η Charlet – Bettembourg, έλειπαν από την ορθοπλαγιά. Μετά από πολύωρες συσκέψεις τσιράκι και αφεντικό πήραν το δρόμο της επιστροφής και κατηφόρισαν προς το καταπράσινο χωριό του Le Tour.
Για να πνίξουν τον καημό τους πήγαν στο Chamonix όπου ο καιρός ήταν καλύτερος από τον Αύγουστο και έφαγαν ένα βρώμικο burger κάνοντας σχέδια για το άμεσο μέλλον. Sport climbing is the way to go. Έτσι οι τρεις τους, μαζί με τη γιατρό – σύζυγο την κοπάνησαν για Marseille, όπου ο βράχος είναι άφθονος, το κρασί καλό και ο καιρός φίνος.
Η επόμενη εβδομάδα αποδείχτηκε ιδιαίτερα παραγωγική αφού καλύφθηκαν πολλά μέτρα στον κοφτερό ασβεστόλιθο της νότιας Γαλλίας. Το μέρος ασύλληπτο με πάνω από 3000 διαδρομές. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τραβέρσες πολλών σκοινιών, πολλές από τις οποίες κατεβαίνουν προς τη θάλασσα!
Ιδιαίτερη εντύπωση έκαναν οι ασφάλειες στα περισσότερα sectors τα οποία είναι χημικά προς αποφυγή θαλάσσιας διάβρωσης. Εκτός από τα Callanques, στη διαδικασία αναζήτησης λιγότερο κοφτερού βράχου, το trio stooges επισκέφτηκε και το λιγότερο διάσημο αλλά πολύ όμορφο crag του St. Victoire, το οποίο και αυτό έχει καμιά 1000 και βάλε διαδρομές. Κύριο χαρακτηριστικό του πεδίου είναι τα slabs. Τα παλικάρια τα βρήκαν πολύ σκούρα με κάτι διαδρομές 6b σε γλυμμένο ασβεστόλιθο τη στιγμή που κάτι locals τα πήγαιναν σφαίρα.
Πάντως και οι τρεις συμφώνησαν ότι το μέρος είναι άξιο επίσκεψης και σε συνδυασμό με τα πεδία της Ισπανικής ακτής αλλά και της Κορσικής, αποτελούν ένα όμορφο ανοιξιάτικο ταξίδι sport climbing, μιας και το καλοκαιράκι βράζει ο τόπος. Αλλά η συνείδηση τους δεν τους επέτρεψε να μείνουν κάτω στα ζεστά μέρη και τα ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα.
Το ένστικτο του Αλπινιστή χτύπησε μέσα τους και την ξανάκαναν βόρεια, εκεί που ο ουρανός είναι μπλε και οι κορυφές ακουμπάν τον ουρανό. Μετά από αναπροσαρμογή στον κρύο πλέον βορρά δεν υπήρχαν περιθώρια για άλλα near misses. Άνοιξε και το telepherique της Midi βλέπετε και αφεντικό και τσιράκι δεν είχαν άλλες δικαιολογίες. Φαγητά για 5 μέρες και βουρ για τα ψηλά. Το τσιράκι σωστά πρότεινε να ξεκινήσουνε με το Cherre και με τις διαδρομές της Aiguille De Midi και του Triangle Du Tacul κοντά τους θα το ευχαριστιότανε τα παιδιά. Ετοιμαστήκαν ψυχολογικά για αλπινιστικό οργασμό. Έτσι λοιπόν πήρανε το πρώτο τελεφερίκ για τη Midi ανεβήκαν επάνω και…..όπως πήγαν ήρθαν.
Έτσι έκλεισαν τις πρώτες τους διακοπές στις Άλπεις. Δεν πειράζει, ξέρουνε βαθιά μέσα τους ότι θα υπάρξουνε καλύτερες ημέρες!
Καλό χειμώνα & Καλές αναρριχήσεις!
Αφήγηση – περιγραφή: Η φωνή της συνείδησης
Η ιδέα: Αφεντικό και τσιράκι του αφού έκλεισαν επιτυχώς επαγγελματική σαιζόν εργαζόμενοι σκληρά σε ορεινή γιάφκα διοργάνωσης οινογαστρονομικών οργίων, είπαν να πάνε στο εξωτερικό για να ξεμουδιάσουν και να ετοιμαστούν για τον επερχόμενο χειμώνα γιατί η λίστα με τα project έχει μακρύνει επικίνδυνα!
Η ιστορία: Έτσι, σαν καλοί νοικοκυραίοι πρώτα φρόντισαν να βγάλουν τα τσίπουρα τους για να έχουν καβάντζα για το δύσκολο και βαρύ χειμώνα. Αφού τελικά κατάφεραν να βγουν από το καζάνι την κοπάνησαν για το βορρά.
Στο δρόμο τους για τις γαλλικές Άλπεις είχαν τη φαεινή ιδέα να σταματήσουν στη Σλοβενία να πουν ένα γεια στους πλέον φίλους Steve και Marko. Τους πέτυχαν σε καλή φάση. Φαγοπότι σε ένα χωριουδάκι σε όμορφο πέτρινο σπιτάκι με κελάρι στην υπόγα. Τι νομίζετε από καζάνι έρχονται οι μοντανιάρηδες, τι να μασήσουν. Αφεντικό και τσιράκι τους βάλανε κάτω στο ποτό, με το τσιράκι πάντα να προσέχει τις ποσότητες που καταναλώνε για να έχει το νου του στο ΚΟ (δηλ. αφεντικό). Την άλλη μέρα όμως οι φίλοι (οι μούρες δηλαδή) τους πήγαν βόλτα στα βράχια. Εκεί αντιστράφηκαν οι ρόλοι άρδην, αφού μέχρι και τα 5c φαινόταν περίεργα και ο ιδρώτας μύριζε αιθυλική αλκοόλη, ενώ η αμερικανοσλοβένικη κοινοπραξία κοπανούσε 5 διαδρομές την ώρα. Βέβαια, το τσιράκι πάλι προσπάθησε να σώσει το γόητρο της Ελληνικής ομάδας κάνοντας δυσκολότερες βαθμολογίες και δηλώνοντας ότι επάξια έγινε ΒΕΑ (Βοηθός Εκπαιδευτής Αναρρίχησης, δηλαδή πάλι τσιράκι εκπαιδευτή).
Αποφασισμένοι να ανανήψουν πλήρως και να στανιάρουν, μετά από τρεις διαδρομές την κοπάνησαν για Ελβετία όπου το τσιράκι εδρεύει μαζί με τη σύζυγο εδώ και ένα χρόνο περίπου. Βλέπεις το τσιράκι είναι στο δεύτερο χρόνο του διδακτορικού του στον τομέα του Domestic Engineering, ενώ η σύζυγος κάνει την ειδικότητα της στη γενική ιατρική, τη μόνη ειδικότητα που δεν αναγνωρίζει το Υπουργείο υγείας (μάλλον κάπως αλλιώς θα λέγεται τώρα αυτό στη νέα κυβέρνηση του Γιωργάκη, αλλά εμείς σαν τους Ελβετούς είμαστε retro!).
Η ζωή στο Monthey της Ελβετίας κυλάει σαν τον Αλιάκμονα το καλοκαίρι, δηλαδή με μηδενική ταχύτητα. Ότι πρέπει για τους μάγκες να ηρεμήσουν από τις εντάσεις και τα τσιτώματα της Ελλάδας. Ειδικά τώρα που δουλέψανε και μαζέψανε κανα φράγκο, μπορούν να κάτσουν άνετα και να επιδοθούν στην αγαπημένη τους δραστηριότητα: δηλαδή το sport climbing. Επειδή ο χειμώνας πείσμωσε και δεν θέλει να έρθει, η κοιλάδα του Vallais (προσέχτε Βαλέ προφέρεται και με κοφτό το ε παρακαλώ) αποτέλεσε ιδανικό μέρος για την εν λόγω δραστηριότητα. Βέβαια, μετά από κάποιες μέρες αποτοξίνωσης και εξοικείωσης με τον τοπικό βράχο (γνεύσιος και καλοκαρφωμένος), είπαν να δοκιμάσουν την τύχη τους σε καμιά μεγάλη διαδρομή. Για να κάνεις μια multipitch διαδρομή πρέπει πρώτα να την βρεις. Θες τα γαλλικά, θες η αφέλεια (για να μην πω τίποτα άλλο) και τα παλικαριά χάσανε τη στροφή του δρόμου που οδηγεί στη διαδρομή. Απλά έπρεπε να σταματήσουν την προηγουμένη φουρκέτα. Απτόητοι όμως δεν έχασαν σκοινιές και η μέρα σημαδεύτηκε από dry tooling σε local crag.
Αυτό με τη σειρά του τους έβαλε σε τροχιά αναζήτησης αλπικού πεδίου. Πιολέ και κραμπόν έπρεπε να πάρουν φωτιά εδώ και τώρα. Ο στόχος σαφής: Μια βορινή διαδρομή μικτή μέτριας δυσκολίας για να μπούνε στο παιχνίδι. Να θυμηθούνε βρε αδερφέ πως γίνεται αυτό. Η επιλογή ξεκάθαρη: Η βόρεια της Chardonnet. Ή τη διαδρομή των Άγγλων, ή τέλος πάντων ότι είναι in condition. Η εποχή τέλεια μιας που δεν δουλεύουν τα teleferiques και τα παλικάρια μπορούν να κάνουν ζέσταμα στην πρόσβαση. Σε διαδικτυακή επικοινωνία που είχαν με το φίλο Christoff, πληροφορηθήκαν ότι οι παγετώνες θα είναι σπασμένοι, ο πάγος μαύρος και θα έχει λίγο χιονάκι πάνω στα πατάρια κάνοντας το σκαρφάλωμα του βράχου δύσκολο...αλλά θέλανε βουνό, άσε το Γάλλο να λέει.
Η ζωή στο Monthey της Ελβετίας κυλάει σαν τον Αλιάκμονα το καλοκαίρι, δηλαδή με μηδενική ταχύτητα. Ότι πρέπει για τους μάγκες να ηρεμήσουν από τις εντάσεις και τα τσιτώματα της Ελλάδας. Ειδικά τώρα που δουλέψανε και μαζέψανε κανα φράγκο, μπορούν να κάτσουν άνετα και να επιδοθούν στην αγαπημένη τους δραστηριότητα: δηλαδή το sport climbing. Επειδή ο χειμώνας πείσμωσε και δεν θέλει να έρθει, η κοιλάδα του Vallais (προσέχτε Βαλέ προφέρεται και με κοφτό το ε παρακαλώ) αποτέλεσε ιδανικό μέρος για την εν λόγω δραστηριότητα. Βέβαια, μετά από κάποιες μέρες αποτοξίνωσης και εξοικείωσης με τον τοπικό βράχο (γνεύσιος και καλοκαρφωμένος), είπαν να δοκιμάσουν την τύχη τους σε καμιά μεγάλη διαδρομή. Για να κάνεις μια multipitch διαδρομή πρέπει πρώτα να την βρεις. Θες τα γαλλικά, θες η αφέλεια (για να μην πω τίποτα άλλο) και τα παλικαριά χάσανε τη στροφή του δρόμου που οδηγεί στη διαδρομή. Απλά έπρεπε να σταματήσουν την προηγουμένη φουρκέτα. Απτόητοι όμως δεν έχασαν σκοινιές και η μέρα σημαδεύτηκε από dry tooling σε local crag.
Αυτό με τη σειρά του τους έβαλε σε τροχιά αναζήτησης αλπικού πεδίου. Πιολέ και κραμπόν έπρεπε να πάρουν φωτιά εδώ και τώρα. Ο στόχος σαφής: Μια βορινή διαδρομή μικτή μέτριας δυσκολίας για να μπούνε στο παιχνίδι. Να θυμηθούνε βρε αδερφέ πως γίνεται αυτό. Η επιλογή ξεκάθαρη: Η βόρεια της Chardonnet. Ή τη διαδρομή των Άγγλων, ή τέλος πάντων ότι είναι in condition. Η εποχή τέλεια μιας που δεν δουλεύουν τα teleferiques και τα παλικάρια μπορούν να κάνουν ζέσταμα στην πρόσβαση. Σε διαδικτυακή επικοινωνία που είχαν με το φίλο Christoff, πληροφορηθήκαν ότι οι παγετώνες θα είναι σπασμένοι, ο πάγος μαύρος και θα έχει λίγο χιονάκι πάνω στα πατάρια κάνοντας το σκαρφάλωμα του βράχου δύσκολο...αλλά θέλανε βουνό, άσε το Γάλλο να λέει.
Πάντως επειδή είναι αισιόδοξοι τύποι χαρήκαν την πρόσβαση, αφού πήραν και μάτι στο Argentiere Basin μακραίνοντας και άλλο την project list. Μετά από ένα ευχάριστο bivy σηκώθηκαν νωρίς το πρωί και πήγαν να χώσουν. Ήταν αποφασισμένοι για όλα. Μόλις όμως ξημέρωσε και βρέθηκαν κάτω από την ορθοπλαγιά και έμειναν με ανοιχτό το στόμα.
Τόσο η Escara route όσο και η Charlet – Bettembourg, έλειπαν από την ορθοπλαγιά. Μετά από πολύωρες συσκέψεις τσιράκι και αφεντικό πήραν το δρόμο της επιστροφής και κατηφόρισαν προς το καταπράσινο χωριό του Le Tour.
Για να πνίξουν τον καημό τους πήγαν στο Chamonix όπου ο καιρός ήταν καλύτερος από τον Αύγουστο και έφαγαν ένα βρώμικο burger κάνοντας σχέδια για το άμεσο μέλλον. Sport climbing is the way to go. Έτσι οι τρεις τους, μαζί με τη γιατρό – σύζυγο την κοπάνησαν για Marseille, όπου ο βράχος είναι άφθονος, το κρασί καλό και ο καιρός φίνος.
Η επόμενη εβδομάδα αποδείχτηκε ιδιαίτερα παραγωγική αφού καλύφθηκαν πολλά μέτρα στον κοφτερό ασβεστόλιθο της νότιας Γαλλίας. Το μέρος ασύλληπτο με πάνω από 3000 διαδρομές. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τραβέρσες πολλών σκοινιών, πολλές από τις οποίες κατεβαίνουν προς τη θάλασσα!
Ιδιαίτερη εντύπωση έκαναν οι ασφάλειες στα περισσότερα sectors τα οποία είναι χημικά προς αποφυγή θαλάσσιας διάβρωσης. Εκτός από τα Callanques, στη διαδικασία αναζήτησης λιγότερο κοφτερού βράχου, το trio stooges επισκέφτηκε και το λιγότερο διάσημο αλλά πολύ όμορφο crag του St. Victoire, το οποίο και αυτό έχει καμιά 1000 και βάλε διαδρομές. Κύριο χαρακτηριστικό του πεδίου είναι τα slabs. Τα παλικάρια τα βρήκαν πολύ σκούρα με κάτι διαδρομές 6b σε γλυμμένο ασβεστόλιθο τη στιγμή που κάτι locals τα πήγαιναν σφαίρα.
Πάντως και οι τρεις συμφώνησαν ότι το μέρος είναι άξιο επίσκεψης και σε συνδυασμό με τα πεδία της Ισπανικής ακτής αλλά και της Κορσικής, αποτελούν ένα όμορφο ανοιξιάτικο ταξίδι sport climbing, μιας και το καλοκαιράκι βράζει ο τόπος. Αλλά η συνείδηση τους δεν τους επέτρεψε να μείνουν κάτω στα ζεστά μέρη και τα ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα.
Το ένστικτο του Αλπινιστή χτύπησε μέσα τους και την ξανάκαναν βόρεια, εκεί που ο ουρανός είναι μπλε και οι κορυφές ακουμπάν τον ουρανό. Μετά από αναπροσαρμογή στον κρύο πλέον βορρά δεν υπήρχαν περιθώρια για άλλα near misses. Άνοιξε και το telepherique της Midi βλέπετε και αφεντικό και τσιράκι δεν είχαν άλλες δικαιολογίες. Φαγητά για 5 μέρες και βουρ για τα ψηλά. Το τσιράκι σωστά πρότεινε να ξεκινήσουνε με το Cherre και με τις διαδρομές της Aiguille De Midi και του Triangle Du Tacul κοντά τους θα το ευχαριστιότανε τα παιδιά. Ετοιμαστήκαν ψυχολογικά για αλπινιστικό οργασμό. Έτσι λοιπόν πήρανε το πρώτο τελεφερίκ για τη Midi ανεβήκαν επάνω και…..όπως πήγαν ήρθαν.
Έτσι έκλεισαν τις πρώτες τους διακοπές στις Άλπεις. Δεν πειράζει, ξέρουνε βαθιά μέσα τους ότι θα υπάρξουνε καλύτερες ημέρες!
Καλό χειμώνα & Καλές αναρριχήσεις!
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009
Όλυμπος 21-22/11/2009.
Το ΣΚ 21-22/11/2009 ο Τάσος Μουτάφης και ο Αλέξανδρος Κωνσταντινίδης ανέβηκαν στον Όλυμπο, όπου έκαναν μια δυνατή προσπάθεια στη Zerf το Σάββατο (ξεκινώντας αριστερά στη Botteri-Νάτση, πριν βγουν στα διέδρα και υποχωρήσουν ψηλά στο ζωνάρι πάνω από τη καμινάδα, λόγω έλλειψης χρόνου και ζημιάς στο 1 πιολέ...) και μια επανάληψη της Comici-Esher τη Κυριακή. Ο Άλεξ μας έστειλε μερικές φωτό:
Μπράβο παιδιά... Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε μερικά πράγματα για την... "σεζόν"?!
Link: http://www.routes.gr/Community/viewtopic.php?t=893
20091204 Update: Πανοραμικό των Καζανιών (το στείλαν τα παιδιά...)
Μπράβο παιδιά... Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε μερικά πράγματα για την... "σεζόν"?!
Link: http://www.routes.gr/Community/viewtopic.php?t=893
20091204 Update: Πανοραμικό των Καζανιών (το στείλαν τα παιδιά...)
Beyond the Mountain.

Ένα ενδιαφέρον SlideShow μαζί με σχόλια του House μπορείτε να βρείτε στο TinShed (Fall Issue '09) link: www.patagonia.com...tinshed
Ο Μιχάλης Στύλλας και ο Δημήτρης Δασκαλάκης συνάντησαν τον Steve πριν λίγο καιρό στη Σλοβενία και τους είπε πως αν θέλουν αυτοί και οι φίλοι τους (δηλαδή εμείς...), μπορούν (μπορούμε) να πάρουμε το βιβλίο του άμεσα απ' αυτόν. Τους εξήγησε πως είτε από τη Patagonia, είτε από το Amazon τα χρήματα που καταλήγουν στον ίδιο είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό. Έτσι τα παιδιά πήραν τη πρωτοβουλία να μαζέψουν κάποιες παραγγελίες (τουλάχιστον 10...) και να πάρουν τα αντίστοιχα βιβλία κατευθείαν από τον House. Επίσης σε μια συζήτηση που είχαν τους είπε πως τα οικονομικά του δεν είναι και τόσο καλά, όσο θα νόμιζε κάποιος για έναν "star" του χώρου...
Πέρα από αυτά βέβαια το "Πέφτοντας" θέλει να στηρίξει μια άμεση συναλλαγή, χωρίς μεσάζοντες και νταβατζήδες. Κάτι που είναι πολύ πιό εύκολο στη σημερινή κοινωνία της πληροφορίας και του Internet από ότι παλιότερα. Άλλωστε γι' αυτό δημιουργήθηκε και το ίδιο.
Όσοι λοιπόν ενδιαφέρεστε επικοινωνήστε με τον Δημήτρη στο παρακάτω e-mail: daskalakism12 π@πάκι yahoo τελεία com.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)