Το παρακάτω κείμενο το ζητήσαμε από τα παιδιά του σωλήνα και είχαν τη καλοσύνη να μας το στείλουν μαζί με μερικές φωτογραφίες:
Η φετινή χειμερινή περίοδος με τα πρώιμα χιόνια που εξαφανίζονταν μέσα σε λίγες μέρες από τις πολύ υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες μας έκαναν τέλη του Δεκέμβρη-αρχές Γενάρη να αναρωτιόμαστε :
-Ρε φίλε, είχα μια ελπίδα ότι θα κάναμε φέτος την 1η επανάληψη του «Ταραξάκου» (www.routes.gr/.../Taraxakos), αλλά με αυτόν το σκατόκαιρο μου φαίνεται ότι τα πιολέδια μας δεν θα δουν ά(ι)σπρη μέρα φέτος.
-Γ΄.μ..τα, με τις αφραγκίες που μας δέρνουν και τα τέλη κυκλοφορίας στο μισό μηνιάτικο ούτε για Σκακάβιτσα είμαστε. Μας βλέπω να τη βγάζουμε φέτος χωμένοι στον «παγετώνα» της χιονότρυπας, αν δεν έλιωσε και αυτός από την κλιματική αλλαγή.
….
-Εκτός και αν δοκιμάσουμε αυτό που λέγαμε.
-Ποιο ρε τρελέ; Το κόλπο με τον σωλήνα; Λες;;;
-Έχουμε τίποτα να χάσουμε;
Με τα πολλά και τα -ακόμα πιο- λίγα η «εργολαβία» έγινε το πρώτο 15ημερο του Γενάρη με τα τελευταίας τεχνολογίας εργαλεία μας: μια κηπευτική τσάπα, έναν κασμά και έναν ειδικά σχεδιασμένο (high tech) πλαστικό κουβά από μαλακτικό πλυντηρίου, για φτυάρι.
10 μέρες μετά έγιναν τα πρώτα αναγνωριστικά top-rope και αφού ο καιρός ξεκίνησε επιτέλους να «φτιάχνει», άρχισαν να «ΠΕΦΤΟΥΝ» και τα πρώτα τηλέφωνα σε φίλους και γνωστούς.
Οι τελευταίες 15 μέρες κύλησαν με πολύ σκαρφάλωμα top-rope σε αναγνωριστικά μικτά (dry tooling) και πάγο, με επικεφαλής προσπάθειες από όσους διέθεταν τον απαραίτητο εξοπλισμό (και τα απαραίτητα αρ.΄.δια) αλλά και με μια αναπάντεχη μάζωξη 20 ατόμων (οι καλύτερες συναντήσεις είναι τελικά αυτές που δεν προγραμματίζονται) όπου κανείς δεν σταμάτησε να σκαρφαλώνει όσο υπήρχαν διαθέσιμα σχοινιά και ασφαλιστές.
Ευχαριστούμε όλους όσους από Ξάνθη, Καβάλα, Κατερίνη και Θεσσαλονίκη ανταποκρίθηκαν στην προσπάθεια αυτή και έκαναν τόσα χιλιόμετρα για να κάνουν κάτι που απλά γουστάρουν πολύ.
Το αποκορύφωμα του 1ου μήνα ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη ανάβαση στις 07/02/2010 από την βάση ως την κορυφή του πεδίου από τους Χρόνη Σιούλα (επικεφαλής) και Αλέξη Αδαμίδη.
Το όνομα αυτής; «Το παιδί του σωλήνα» WI 2+, 60m (2 σχοινιές x 30m)
Απαραίτητος εξοπλισμός: 6 παγόβιδες και ιμάντες για τα ρελέ σε δέντρα.
Προσοχή χρειάζεται στα χορτάρινα πατάρια της εξόδου της 1ης σχοινιάς και στην τελική θετική βράχινη πλάκα της 2ης όπου συσσωρεύεται χιόνι.
Τα παιδιά του σωλήνα.
Υ.Γ. "Π" 1: Στις 5.2.2010 έγινε (ενδεχομένως) και η πρώτη ελεύθερη επανάληψη της Ανάληψης (WI 3/3+?, 25m) από το Μίλτο Ζαχαρούδη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου