Η επίσημη πρόσκληση από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Φωκίδας την οποία παρεμπιπτόντως πρέπει όλοι μας να ευχαριστήσουμε ήρθε μετά από την παρότρυνση των Νίκο Χατζή και Κώστα Παπαγεωργίου στα πλαίσια του εορτασμού 25 χρόνων πολύπλευρης δράσης του ΕΟΣ Άμφισσας. Τα λόγια έγιναν γρήγορα πράξη, πράγμα παράξενο για την Ελληνική πραγματικότητα και Σάββατο 6 Μαρτίου μέσα σε γαλανούς ουρανούς με αραιά βαμβακωτά σύννεφα οι τρεις μας (Marko Prezelj, Νίκος Χατζής και γράφων) οδεύαμε προς Βαρδούσια. Στάση για καφεδάκι στο διάσελο μεταξύ Γκιώνας και Οίτης και να σου η πυραμίδα που αφύπνισε το βλέμμα του Marko περισσότερο από το διπλό espresso που γευτήκαμε στο katafygio – oiti.gr.
-What is this thing?
-Pyramida, Giona, one of the most remote mountains of Roumeli.
-Nice, to the left of the face there is a fine line (εννοώντας μάλλον τη Blotti) and also nice central wall, how is the rock quality???
-Τίποτα δεν του ξεφεύγει (κοιτιόμαστε με το Νίκο, μιλώντας Ελληνικά για να σχολιάσουμε και λίγο). -Perfect, the best you can find on the Greek mountains.
-Very Nice. OK coffee finished; let’s move so I can see more of the landscape.
Ξεκινήσαμε τις κατηφοριές προς τον Αθανάσιο Διάκο και εμφανίστηκαν τα γνωστά κόκκινα βράχια που κρέμονται πάνω από το δρόμο.
-How many routes are there here?
-None
-Are you serious, nothing ouwaouu! Shit there must be insane climbing on this crag, if it was in Slovenia...?-
-Marko get serious, we are in Greece!
Να και η πλάκα της Συκιάς ακριβώς στο ηλιοβασίλεμα.
-Nikos pull over so I can get a few pictures!
Λέει ο τύπος ενθουσιασμένος. Σταματάμε και ο Νίκος του υποδεικνύει τις διαδρομές που υπάρχουν στην ορθοπλαγιά της Συκιάς.
-Amazing scenery. I did not expect to find such mountains in Greece. All of these are obscured behind Kalymnos and there shouldn’t.
Φωτο: Η Πλάκα της Συκιάς.
Συνεχίσαμε μέσα στο σούρουπο για Αθανάσιο Διάκο σχολιάζοντας πόσο καλό σκι υπάρχει στις βορινές πλαγιές του όγκου των Βαρδουσίων και στη συνέχεια ανηφορίσαμε στον Προφήτη Ηλία όπου σε λίγα λεπτά πιάσαμε την ανηφόρα προς το καταφύγιο με τον αέρα να πνέει ισχυρός. Δυστυχώς για όλους μας, μόλις φτάσαμε στο τελευταίο κομμάτι της τραβέρσας κάτω από τα Σκόρδα Πιτιμάλικου πληροφορηθήκαμε τα δυσάρεστα. Δεν μπορούσαν να γίνουν και πολλά και δεν χρειάζονται περεταίρω σχόλια για το συμβάν. Μετά από άριστο φαγητό και αρκετό κρασάκι ήρθε η ώρα του Μορφέα να μας συνοδέψει στο κρεβάτι.
Κυριακή πρωί ξυπνήσαμε με τον καιρό να κάνει τα δικά του αφήνοντας το χιόνι να πέφτει απλόχερα στη ευρεία περιοχή μέχρι και χαμηλά υψόμετρα.
-Marko what would you like to do?
-Whatever you suggest!
-Any preferences? (το αρχικό σχέδιο έλεγε για Επαγγελματίες και στη συνέχεια πίσω για τα Παρανοϊκά Ανδροειδή, αλλά ο καιρός δεν βοηθούσε και πολύ για τόσο αισιόδοξα πλάνα).
-No, let’s go out and we will see…
Πήγαμε λοιπόν, μπήκαμε στους Επαγγελματίες, τραβερσάραμε αριστερά και τελειώσαμε τον Ασπασμό, με το φίλο μας να κάνει τις δύο σκοινιές μία, με τρεις (???) ασφάλειες, σνομπάροντας ένα καρφί λόγω προσήλωσης στο ξερό σκαρφάλωμα (αγγλιστί dry tooling), βρίσκοντας τις κινήσεις πολύ ωραίες!
Φωτο: Πάμε και βλέπουμε…
Awesome off width, nice hooking, nice placements. Really nice pitch. I am soaked and ready to head back to the refuge and get some wine!
Εμείς μείναμε με το στόμα ανοιχτό, όχι τόσο για την τεχνική κατάρτιση η οποία είναι λίγο ως πολύ γνωστή, αλλά για το ήθος και την αστείρευτη διάθεση για αυτό το είδος της αναρρίχησης σε όποιες συνθήκες. Εντυπωσιακός ο τύπος. Η χιονόπτωση συνεχίστηκε η ένταση του αέρα αυξήθηκε και τη Δευτέρα το πρωί εγκαταλείψαμε τα σχέδια για παραμονή στα Βαρδούσια.
Τελικά, ο καιρός δε βοήθησε για περισσότερο σκαρφάλωμα, ούτε τη Βαράσοβα δεν καταφέραμε να επισκεφτούμε που ήθελε να δει και να σκαρφαλώσει. Από την άλλη, οι συνεχείς βροχές μας άφησαν περισσότερο χρόνο για συζητήσεις που αφορούσαν την ηθική του αλπινισμού, την καθαρότητα των αναβάσεων, για την απόρριψη του Piolet D’ Or το 2007 (το οποίο αναφορικά ο Marko έχει κερδίσει 2 φορές και για το οποίο έχει προταθεί συνολικά 5 φορές), για το σύστημα επιλογής των νέων Σλοβένων Οδηγών Βουνού και τον τρόπο αξιολόγησης αυτών κατά τη διάρκεια της σχολής καθώς και για θέματα κοινωνικής φύσεως βάλε πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, zeitgeist και άφθονα κοσμητικά επίθετα στις πολιτικές ηγεσίες τόσο της Σλοβενίας όσο και της Ελλάς. Στα πλαίσια της χαλαρής αυτής ημέρας πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στους Δελφούς καθώς και στα αναρριχητικά πεδία στην ευρύτερη περιοχή της Άμφισσας, περιοχή την οποία ο Marko παραλλήλισε με το Arco (Δελφοί, ελαιώνες, θάλασσα, τα έχει όλα και συμφέρει!).
Φωτο: Just Climb
Μετά ήρθε η ώρα για τις προβολές. Η μία στην Άμφισσα και η άλλη στην Αθήνα. Το highlight ή μάλλον το πιο εξαντλητικό σημείο της προετοιμασίας των slideshow ήταν όταν ήρθε η στιγμή να προλογιστεί η δράση του. Πάμε λοιπόν.
Marko Prezelj. Πρώην φωτογράφος γάμων και νυν βουνών, χημικός μηχανικός, οδηγός βουνού και αλπινιστής.
1965. Γεννήθηκε στο Kamnik της Σλοβενίας
1987. Αποστολή στο Lhotse Shar (έφτασε τα 7300m)
1988. Αποστολή στη βόρεια ορθοπλαγιά του Cho Oyu (8201m). Νέα διαδρομή σε αλπικό στυλ.
1989. Αποστολή στη νότια ορθοπλαγιά του Shisha Pangma (έφτασε τα 6500m)
1991. Πρώτη ανάβαση στο Boktoh Peak (6142m) με τον Andrej Stremfelj και τον Urus Rupar. Δεύτερη ανάβαση στο Talung Kang (7349m). Νέα διαδρομή σε αλπικό στυλ στη νότια κορυφή της Kanchenjunga (8467m) με τον Andrej Stremfelj, ανάβαση που τους έδωσε το παρθενικό Piolet D’Or.
1992. Δεύτερη χειμερινή ανάβαση της διαδρομής Fish, στη νότια οροπλαγιά της Marmolada στους Δολομίτες με το Janesh Kesnar. Πρώτη ανάβαση της κορυφής Peak 6301m νότια του Menlungtse. Πρώτη ανάβαση της κύριας κορυφής του Menlungtse (7181m) από την ανατολική ορθοπλαγιά σε αλπικό στυλ με τον Andrej Stremfelj.
1993. Επανέλαβε τη διαδρομή Wyoming Sheep Ranch στο Yosemite με το Silvo Karo, η οποία μέχρι τότε θεωρούνταν η δυσκολότερη big wall διαδρομή στον κόσμο. Μετά από την επανάληψη αυτή αποφάσισε ότι η τεχνητή αναρρίχηση σε μεγάλους τοίχους δεν είναι το στυλ του. “ I felt like in a zoo” εξαιτίας των τουριστών και του κόσμου που έβλεπε την προσπάθεια τους με κιάλια. “Α lot of hanging and not much moving”.
1995. Born Under a Wandering Star στην ανατολική ορθοπλαγιά του Torre Norte Del’ Paine στην Παταγονία με τον Andrej Stremfelj.
1996. Slovenian Three Peaks Expedition με τους Andrej Stremfelj, Tomaz Humar, Janko Meglic και Jernej Grundnik. Η ομάδα σκαρφάλωσε μία ανώνυμη κορυφή με υψόμετρο 5710m, δυτικά του Api South Face, στο Νεπάλ, την οποία ακολούθησε άλλη μία ανάβαση ανώνυμης κορυφής με υψόμετρο 5750m με τον Andrej Stremfelj. Μετά από πτώση serac η οποία διέλυσε το αντίσκηνο τους κατά την κατάβαση στην κατασκήνωση βάσης, ο Marko έσπασε τον αστράγαλο του και με τη βοήθεια βαστάζων εκκενώθηκε από το βουνό.
1998. Μαζί με το Γάλλο Thierry Schmitter σκαρφάλωσαν το χειμώνα στις Άλπεις και την επόμενη άνοιξη πραγματοποίησαν καινούργια διαδρομή στην ανατολική ορθοπλαγιά του Porong Ri (7284m) στο Θιβέτ, σε καθαρά αλπικό στυλ. Πρώτη ανάβαση από νέα διαδρομή στη βόρεια κόψη του Yebokangal Ri (7332m).
1999. Πρώτη ανάβαση από τη βόρεια ορθοπλαγιά του Gyachung Kang (7952m) σε καθαρά αλπικό στυλ με τους Andrej Stremfelj, Tomaz Jakofcic, Peter Meznar, Marko Car και Matic Jost. Δεύτερη ανάβαση στο Sinuang Ri Shar (6998m) από νέα διαδρομή στη νότια ορθοπλαγιά με τους Andrej Stremfelj και Marko Car. Sinuang Ri (7309m). Νέα διαδρομή από τη βόρεια ορθοπλαγιά. Zero Peak (6700m). Νέα διαδρομή από την ανατολική ορθοπλαγιά και στη συνέχεια από την νοτιοανατολική κόψη.
2000. Πρώτη επανάληψη της διαδρομής Fowler – Saunders στο Spatnik στο Πακιστάν, με δύο μικρές παραλλαγές.
2001. Αλάσκα. Επανάληψη της Mini Moonflower στο Mount Hunter με τον Stephen Koch. Νέα διαδρομή Luna στη βόρεια ορθοπλαγιά του Mount Hunter σε συνεχόμενη προσπάθεια 28 ωρών. Moonflower Buttress, Mount Hunter. Πρώτη ελεύθερη on sight επανάληψη της διαδρομής σε συνεχόμενες 25 ώρες (οι προηγούμενες προσπάθειες διήρκεσαν από 3 – 10 ημέρες!). West Buttress, Denali (6194m) σόλο. Denali, νέα διαδρομή Light Traveler (μικτή διαδρομή μέχρι και Μ8, ελεύθερη και on sight) σε 48 ώρες από τη κατασκήνωση βάσης. Nilkanth (6596m) Garhwal Himal (Ινδικά Ιμαλάια) μέσω της δυτικής κόψης.
2002. Χειμερινές επαναλήψεις στις Γαλλικές Άλπεις. Beyond Good & Evil (V, M6, 600m). Aiguille des Pelerens (3318m). Πρώτη ελεύθερη επανάληψη σε 5 ώρες. There Goes the Neighborhood (V, M6+, 800m). Aiguille Sans Nom (3982m). Δεύτερη ελεύθερη επανάληψη με το Stephen Koch. Nuptse East (7804m). Νότια ορθοπλαγιά. Απόπειρα νέας διαδρομής μέχρι τα 7300m με τους Barry Blanchard και Steve House.
2003. Πολλές χειμερινές διαδρομές στα βουνά της Σλοβενίας. Biarchedi Peak (6781m) με τους Steve House και Matic Jost, Karakoram, Pakistan.
2004. Παραλλαγή της διαδρομής Lowe – Jones (VI, 5.10, A3, 1500m) με το Steve House (5.9, A2) στη βόρεια του North Twin στα Καναδέζικα Rocky Mountains. Αποστολή στη Charakusa Valley του Πακιστάν με τους Steve House, Doug Chabot, Jeff Hollenbaugh και Steve Swenson. Kapura Peak. Πρώτη ανάβαση από νέα διαδρομή.
2005. Άνδεις παρέα με το Steve House. Διαδρομές βράχου στα Sphinx, on sight και ελεύθερες επαναλήψεις των Original Route και Cruz Del Sur. Cayesh νέα μικτή διαδρομή ελεύθερα και on sight. Talluraju. Ιταλική διαδρομή. Πρώτη ελεύθερη επανάληψη μέχρι την κορυφή.
2006. Παταγονία. Cerro Torre. Νέα διαδρομή με κατάληξη στη διαδρομή Compressor και μέχρι την κορυφή με τους Dean Potter και Stephen Koch. Cerro Strandhardt. Νέα μικτή διαδρομή με έξοδο τη διαδρομή Exocet μέχρι την κορυφή. Αλάσκα. Διαδρομή Cassin (TD+, 3000m) μέχρι τη κορυφή του Denali σε 22 ώρες. Ελεύθερη on sight επανάληψη του Cobra Pillar στο Mount Barrile (Ruth Gorge) σε 17 ώρες. Πακιστάν νέες διαδρομές στο συγκρότημα κορυφών Charakusa παρέα με τους Steve House και Vince Anderson. Chomolari (7326m), Bhutan. Πρώτη ανάβαση μέσω του βορειοδυτικού πιλιέ σε αλπικό στυλ με τον Boris Lorencic (ED2+, M6, 70o, 1950m). Η ανάβαση αυτή του έφερε το δεύτερο Piolet D’ Or το οποίο και παρέδωσε πίσω αμφισβητώντας δημόσια την καθαρότητα και αντικειμενικότητα του θεσμού.
2008. Makalu II - Kangchungtse (7655m). Νέα διαδρομή στη δυτική ορθοπλαγιά με το Vince Anderson (mixed, ED-). Makalu I (8453m) Απόπειρα νέας διαδρομής στη δυτική ορθοπλαγιά του Makalu I ανάμεσα από τις διαδρομές των Ρώσων και Πολωνών, με τους Steve House και Vince Anderson. Η προσπάθεια διακόπηκε στα 6600m μετά από πτώση πάγου στο αντίσκηνο.
2009. Bhagirathis II, III & IV, Garhwal Himal, Ινδία. Τρεις Σλοβένοι ανοίγουν τρεις διαδρομές σε τρία βουνά μέσα σε τρεις εβδομάδες. Παρέα με τους 21χρονο Luka Lindic και 27χρονο Rok Blagus, σκαρφάλωσαν το Bhagirathi IV από μία νέα διαδρομή στα πλαίσια του εγκλιματισμού τους (D+, 1000m), ενώ μία εβδομάδα μετά σκαρφάλωσαν μία νέα διαδρομή στο Bhagirathi III (6454m) της οποίας η δυσκολία είναι (ED, 6b, M5, WI5, 1300m), ενώ το ταξίδι ολοκληρώθηκε με το άνοιγμα νέας διαδρομής στο Bhagirathi II (6512m) μέσω της πιο προφανούς γραμμής με τις δυσκολίες να φτάνουν (ED+/ABO, 6b+, M8, WI6+, 1300m).
Ξέρω κουράστηκα και εγώ, αλλά θεώρησα πρέπων να αναφερθεί το πλήρες CV του Marko για ιστορικούς, ηθικούς αλλά και για λόγους έμπνευσης. Όταν ήρθε η ώρα να προλογιστεί όλη αυτή η δράση έγιναν περικοπές και εκπτώσεις ώστε να χωρέσει το μέγεθος σε 5 μόλις λεπτά.
Ένα μικρό resume από τα παραπάνω παρουσιάστηκε στην Άμφισσα μέσω μετάφρασης για το κοινό το οποίο μπορεί να μην κατείχε σε μεγάλο βαθμό το πνεύμα και τις ορολογίες των λεγόμενων, αλλά έμεινε ενθουσιασμένο με τις εικόνες (μην ξεχνάμε ότι είναι και επαγγελματίας φωτογράφος) αλλά κυρίως από το θετικό πνεύμα και τη θέληση του Marko να συνεχίζει να σπρώχνει τα όρια της δραστηριότητας αυτής.
Το δεύτερο ημίχρονο παίχτηκε στο κέντρο Ρουμελιωτών στην Αθήνα. Για καλή μας τύχη το οπτικοαουστικό σύστημα ήταν ανύπαρκτο και ο φύλακας τελείως απρόθυμος να βοηθήσει, το αντίθετο μάλιστα, πράγμα που έκανε το ήρεμο απόγευμα να πάρει φωτιά και το Marko να επισημαίνει ότι:
-People like him are the same all over the world.
Με την καλή διάθεση που πλανώταν στον αέρα όλη την εβδομάδα της φιλοξενίας του στην Ελλάδα, όλα ξεπεράστηκαν. Βρέθηκαν projectors και τα παρελκόμενα σε χρόνο ρεκόρ για Ελληνικά δεδομένα και απούσας μετάφρασης ώστε να υπάρχει η επιθυμητή ροή του καλλιτέχνη ακολούθησαν 400 περίπου slides. Ευτυχώς που τα έπαιξε και το PowerPoint και σταμάτησε η ροή για λίγο ώστε να απορροφηθούν οι εικόνες και τα σχόλια που τις συνόδευαν.
Κάποια σημεία που έκαναν εντύπωση (καθαρά προσωπικό σχόλιο) τα αναφέρω ώστε να μην τα ξεχάσω και εγώ ο ίδιος.
Όσον αφορά την περιγραφή των ιστοριών που έπονται ταξίδια και αποστολές: “This is a story of fiction based on real events”.
Και όσον αφορά το ίδιο το σκαρφάλωμα:
-…we had one more day in base camp and I was motivated to climb one more route, so we went for it. The outcome was to establish a new route on the south face…no time to catch the mules. No time to loose, by the time we were done with climbing it took us 28 hours from Cerro Torre base camp to get back home?
-Conditions, there is no such thing, you go, you try, you see. You go up or you come down. No problem with retreating.
-There was time for one more peak so we were motivated to try Bhagirathi II, which ended up in a fine new line with new climbing partners, whom in their eyes I could see my eyes 30 years ago.
-Pushing your expectations…is the essence of alpinism
Keywords: Ethics, alpine style, on sight – free ascents, motivation, motivation and more motivation.
Μετά το τέλος της παρουσίασης ακολούθησαν διάφορες ερωτήσεις στις οποίες ο Marko έδωσε διάφορες απαντήσεις.
-Why did you reject the Piolet D’ Or.
-Because you cannot judge objectively which climb is the best. It like me asking you do you have kids?
-Yes.
-Which one do you love more?
-…
Και η βραδιά έκλεισε με την ερώτηση κλειδί η οποία αποτέλεσε τον βασικό λόγω πρόσκλησης του Marko στη Φωκίδα. Να αξιολογήσει τη δυναμική των βουνών και πεδίων αναρρίχησης της Φωκίδας στα πλαίσια προσπάθειας ανάδειξης του αναρριχητικού τουρισμού.
-What would you think about the potential you saw in our mountains?
-There is definitely great potential
-And what can we do about it?
-Just Climb! Geia Mas!!!
Μιχάλης Στύλλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου