Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Scottish climbing in chania.

Κείμενο-φωτό: Νίκος Καλατζάκης.

Δεν πρόλαβε να κάνει την εμφάνιση του ο χειμώνας καλά-καλά, και εμείς είμασταν ήδη στο καταφύγιο Καλλέργη περιμένοντας πως και πως τα πρώτα χιόνια...

Διαβάστε περισσότερα, δείτε και περισσότερες φωτογραφίες στο παρακάτω link: www.climbinchania.blogspot.com/.../scottish-climbing-in-chania.html

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Παγόβιδες-Abalakhov κ.α.

Μιας και ξεκίνησε η σαιζόν, ας δούμε και ένα εκπαιδευτικό βιντεάκι από την Petzl...

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Χρυσή κουτάλα.

Κείμενο-Φωτό: Χρήστος Πατεράκης.

Την ώρα που ο Marko Prezeli αρνείται να παραλάβει το χρυσό πιολέ, μια άλλη βράβευση έλαβε χώρα στα βουνά του Νότου. Η ονομαζόμενη “Χρυσή κουτάλα” είναι είσοδος αλλά και η αποδοχή στο γευστικό κόσμο των καταφυγίων και αυτή τη φορά έγινε από την Μιχάλη Στύλλα. Ο Στύλλας μετά από μία εβδομάδα σουλατσαρίσματος στα βράχια και τις παραλίες της Κρήτης, αποφάσισε σαν κύκνειο άσμα από την επίσκεψη στο νησί, να ανέβει στο καταφύγιο Καλλέργη που έχει αναλάβει από φέτος ο Χρήστος Πατεράκης (Πάτερος κοινός). Ο Μάικ νόμιζε ότι θα ανέβαινε με κοντομάνικο και σαγιονάρα, αλλά η μοίρα του επιφύλασσε ένα κρύο παιχνίδι. Ακόμα με το αλάτι στη πλάτη από τη προηγούμενη μέρα που πλατσούριζε με τον Τσούτσια στο Πλακιά, βρέθηκε να τουρτουρίζει ανεβαίνοντας για το καταφύγιο με σφοδρή χιονόπτωση και -10…
 Φωτό: Πολύ σκληρός ήταν ο έλεγχος στα βαθιά και άδυτα της κουζίνας του Καλλέργη, αλλά ο Πάτεράκης τα είχε όλα "πένα".

“Είδα όλα τα πρόσωπα της Κρήτης”. Εχθές κολυμπούσα και έκανα ηλιοθεραπεία και σήμερα κόντεψα να πάθω κρυοπαγήματα… ανέφερε χαρακτηριστικά. Χωρίς να χάσει χρόνο πέρασε στα άδυτα της κουζίνας και άρχισε να ανοίγει τα καπάκια από τις κατσαρόλες. Ο Πάτερος όμως “διαβασμένος” από τα καλοκαίρια στο Κάκαλο, είχε φροντίσει τα πάντα να είναι στην εντέλεια, ενώ έλεγχος έγινε και για την καθαριότητα μετά το φαγητό ώστε τα πιάτα να μη σου πέφτουν από τα χέρια από τα λίπη που δεν καθάρισαν… Η σκληρότερη δοκιμή όμως για τη χρυσή κουτάλα ήταν η αντοχή του καταφυγιά στις γέναιες ποσότητες αλκοόλ, την οποία ο Χανιώτης πέρασε με απόλυτη επιτυχία. Έτσι την επόμενη ημέρα έγινε μια λαμπρή τελετή με καλεσμένους όλους τους άρχοντες της τοπικής ορειβασίας, οι οποίο όμως λουφάξαν σαν κοτούλες στους καναπέδες μπροστά από τα τζάκια των σπιτιών τους, αφού το χιόνι είχε φτάσει μέχρι και το φάρο των Χανιών…

Παρόλα αυτά η χρυσή κουτάλα και το χρίσμα του καταφυγιά έγινε στον Πατεράκη, ο οποίος είχε φτιάξει μια υπέροχη φακή και μακαρόνια με κιμά (που φήμες λένε ότι τα είχε φτιάξει η μάνα του…μέγα ψέμα). Του ευχόμαστε καλή επιτυχία στα νέα του καθήκοντα και επιφυλασομεθα να τον επισκεφτούμε ώστε να δούμε αν δίκαια έλαβε όχι μόνο το χρίσμα του καταφυγιά αλλά και τη βράβευση…
Φωτό: Δίκαια ο Πάτερος μετά από σκληρό έλεγχο απο τον Μιχάλη Στύλλα παρέλαβε την "Χρυσή Κουτάλα" αλλά και το χρίσμα του καταφυγιά.

Σημ. Πέφτοντας: Όσοι θέλετε να ανεβείτε στον Καλέργη επικοινωνήστε στο christos.paterakis [@t] fastmedia [dot] gr ή στο: 6973400077, στο www.eoshanion.gr...Itemid=63 αλλά και στο FB: "Καταφύγιο Καλλέργη Λευκά όρη"

Τι έγινε σε τρεις ημέρες στην Κρήτη?

Explorado: Κρήτη
Κείμενο-Φωτό: Μιχάλης Στύλλας.

Δεν είναι κανένας άγνωστος αλλά ούτε κρυμμένος προορισμός, πλην όμως εξωτικότατος και ήσυχος αυτήν την εποχή του χρόνου. Είναι πάντα ωραίο να απολαμβάνεις τη φιλοξενία φίλων κάποιους από τους οποίους έχεις να δεις καιρό, να σκέφτεσαι μόνο το σκαρφάλωμα και ενίοτε πώς να γεμίσεις το κεφάλι σου με ουσίες και σκέψεις αφού τα ωραία βράδια γύρω από τη φωτιά στο Αγιοφάραγγο έχει αδειάσει πλήρως. Πιο σημαντικό, σε μια εποχή που όλα τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα μαζί με τα καταραμένα ΜΜΕ οδηγούν ή προσπαθούν τουλάχιστο, στην εποχή του εγώ και ότι όλα πρέπει να πληρώνονται αδρά, περιστάσεις τύπου αναρρίχηση και μπάνιο με φίλους, να σου θυμίζουν πόσο απλή και ομαδική διαδικασία είναι η καλοπέραση. Και επειδή η Κρήτη είναι extreme από πολλές απόψεις (τεκτονική ανύψωση σε τρελούς ρυθμούς με αποτέλεσμα το σχηματισμό φαραγγιών και αποκάλυψη ρηγμάτων τύπου Πλακιά, τσικουδιά με το κιλό, πιστόλια στο κέντρο των Χανίων, προσπεράσεις πάνω σε στροφές, τάσεις αυτονομίας, και άλλα τέτοια κουζουλά) συμπεριλαμβανομένων και των καιρικών σκαμπανεβασμάτων, μετά από τα μπάνια παραλίγο να ερχόταν τα κρυοπαγήματα. Explorado η Κρήτη, unexplorado τα συναισθήματα κάθε φορά που φεύγεις απ’ εκείθε!

Καλό Χειμώνα

Ps. Come I say Rude Boy, and a dance all reggea music, I watch the test I give you beat why contest now? So would you tell me now? (Τάδε είπαν οι Dub Inc ως επίλογο της συναυλίας τους στο Ηράκλειο)
 
 
 
 
 

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Αντίο Θεόφιλε...

Πριν λίγες ώρες έφυγε αναπάντεχα (από ανακοπή) ο Θεόφιλος Χατζηζυρλής. Θα τον θυμόμαστε πάντα...

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

JAFH15-V65

Κείμενο-σκίτσο: Αλέξανδρος Κωνσταντινίδης.

Τον Σεπτέμβριο, οι Αλ. Κωνσταντινίδης και Κ. Μουγκολιάς πήγαν προς την ορθοπλαγιά του Λάζου στην Γκιώνα με σκοπό να επαναλάβουν το κύριο μέρος της διαδρομής Μποτίνη-Σπανούδη. Τραβερσαριστά, από την θέση νερό της Βαθειάς Λάκκας, με λίγο σκράμπλινγκ και μετά κανένα μισάωρο βρέθηκαν στα όρια του διαζώματος που περιγράφεται στην διαδρομή. Με ένα ραπέλ βρέθηκαν στο διάζωμα και άρχισαν να ψάχνουν χαρακτηριστικά της διαδρομής όπως το χαραγμένο VAT 69, ένα δίεδρο κτλ. Αντ΄ αυτού βρήκαν βαμμένο με μεγάλα μαύρα γράμματα: JAFH15-V65. Ένα δίεδρο πέμπτου υπήρχε πιο εκεί αριστερά, αλλά στην μέση ήταν μια πολύ προκλητική νεροσυρμή η οποία δεν ήταν πέμπτου αλλά λίγο παραπάνω.

Για να μην τα πολυλογούμε, τα παιδιά ακολούθησαν την νεροσυρμή στο μεγαλύτερο μέρος της, η οποία είχε σημάδια επαναλήψεων όπως δύο καρφιά, κάτι σχοινιά σε διαμπερή κτλ. Γνωρίζω ότι σε αυτή την διαδρομή έχουν μπεί κατα καιρούς 5-6 σχοινοσυντροφιές εκ των οποίων οι περισσότερες είχαν περιπέτειες (άλλοι επάνω, άλλοι υποχωρήσεις, άλλοι τραυματισμούς και υποχωρήσεις).

Το πρόβλημα ήταν ότι η περιγραφή λίγο έμοιαζε με αυτή της Μποτίνη-Σπανούδη, η οποία μάλλον απέφευγε τις δυσκολίες με τραβέρσες και από δεξιά. Το πιο μεγάλο λάθος ήταν αυτό στην έξοδο, όπου αφήσαν την νεροσυρμή και πήγαν λοξά δεξιά με αποτέλεσμα να βρεθούν κάτω από μεγάλα αρνητικά.

Τα παιδια συμφωνήσαν ότι η διαδρομή ήταν διαμάντι, ίσως η καλύτερη της Γκιώνας, και αξίζει να δοθεί η περιγραφή της γραμμής που τουλάχιστον αυτοί σκαρφαλώσαν, για την προώθηση μελλοντικών επαναλήψεων. Να σημειωθεί ότι για την επανάληψη χρειάζονται οπωσδήποτε σφυρί και δυο-τρία καρφιά μιας και ο βράχος είναι μασίφ, δέχεται λίγες ασφάλειες και το σκαρφάλωμα είναι ιδιαίτερα τεχνικό και απαιτητικό...

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Nylon, Dyneema, Fall Factor κι άλλες φρικιαστικές ιστορίες...

Πολύ συχνά βλέπουμε σχοινοσύντροφους, φίλους ή αναρριχητές διπλανών σχοινοσυντροφιών να στέκονται στο ύψος του ρελέ ή και ακόμα ψηλότερα αυτασφαλισμένοι με ιμάντες, dyneema, daisy-chains κτλ. Δείτε το παρακάτω βιντεάκι και αναθεωρήστε μερικά πράγματα...
Περισσότερες πληροφορίες στο site της DMM, από όπου ξεπατικώσαμε το βίντεο και ειδικότερα στα links:
http://www.dmmclimbing.com/video.asp?id=5

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Ελευθερώθηκε η Eiger Direttissima. Σώωωωπα... Ναι! Κουβαλούσαν και σόμπα!

Σύμφωνα με δημοσίευμα περιοδικού ελευθερώθηκε η Eiger Direttissima! Αυτό δεν θα μπορούσε να είναι από μόνο του και κανένα φοβερό γεγονός, αλλά σύμφωνα με το περιοδικό οι Jasper και Schaeli κουβαλούσαν και σόμπα, αλλά κάναν και ρελέ με ασφάλεις... Ωωωωωωωω!!! Δείτε:
Το blog μας δεν κάθησε με σταυρωμένα χέρια. Χάκεψε το αρχείο των φωτογραφειών του Jasper και εντόπισε τις πραγματικές φωτό της ανάβασης, πριν την αφαίρεση στο Photoshop της σόμπας στη μια φωτό και την αλλαγή της σόμπας με ένα haul-bag της BD (γαμημένοι χορηγοί...) στην δεύτερη. Ιδού:

Για όσους ξέρουν αγγλικά μπορείτε να διαβάστε το άρθρο στο link: http://www.planetmountain.com....37681#
Για όσους ξέρουν ελληνικά ψάξτε στου Γούγλη, αλλά προσέξτε, μπορεί να τα ξεχάσετε και να έχετε πρόβλημα επικοινωνίας μετά...

ΥΓ. Το ανησυχητικό όπως πάντα για την ελληνική ορειβασία (αναφωνήστε παρακαλώ: ου!-α!-ου!) είναι ότι το μεταφρασμένο άρθρο έχει 4.75 (στα 5) βαθμολογία από τους αναγνώστες που μπήκαν στο κόπο να το διαβάσουν και να το βαθμολογήσουν...

ΥΓ 2. Ευχαριστούμε τον ψηλό (ναι κάθομαι...) για την επισήμανση του link.

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

BASE στα Μετέωρα.

Climb & BASE στα Μετέωρα. Κείμενο-Φωτογραφίες: Λιάνα Τζιλίνη.

Το base jump είναι ένα extreme σπορ στο οποίο ο αθλητής κάνει ελεύθερη πτώση από σταθερό σημείο. Τα άλματα βέβαια εδώ γίνονται από πολύ πιο χαμηλά σημεία. Τα αλεξίπτωτα είναι ειδικά για base άλματα, και δεν υπάρχει εφεδρικό διότι δεν υπάρχει χρονικό περιθώριο για την χρήση του. Μόνο το όνομα του σπορ μάλιστα αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται για κάτι εύκολο, καθώς το base αποτελεί ακρωνύμιο των λέξεων building (κτίριο), antennas (κεραίες), spans (γέφυρες) και earth (κυρίως λόφους), σημεία δηλαδή από τα οποία ένας αθλητής κάνει το άλμα. Το base jumping μάλιστα θεωρείται πιο επικίνδυνο σπορ ακόμη και από την πτώση με αλεξίπτωτο από αεροπλάνο. Λίγοι είναι αυτοί πάντως στη χώρα μας που έχουν ως χόμπι να πέφτουν από βράχους, κτίρια ή γέφυρες, ανεβάζοντας την αδρεναλίνη τους στα ύψη!
Τον Ιούλιο του 2010 ο διεθνούς φήμης Έλληνας base jumper κ. Στράτος Γιαμούκογλου βρέθηκε στα Μετέωρα για να εξερευνήσει τα βράχια και να βρει το κατάλληλο exit point για άλμα από βράχο.
Στα Μετέωρα συναντήθηκε με τον έμπειρο αναρριχητή Βασίλη Θεόδωρου και μαζί επισκεφτήκαν τον βράχο που βρίσκεται απέναντι από το μοναστήρι στον Αγ. Στέφανο.
Πρόκειται για τον διάσημο πλέον βράχο όπου γυρίστηκε η ταινία του James Bond “ For your eyes only” . Στον βράχο αυτό είχε πηδήξει πρώτος πριν 8 χρόνια ο διάσημος Felix Baumgartner . Είχε ονομάσει το επίτευγμα του αυτό ως « Ο μοντέρνος Ίκαρος στα χνάρια του 007». Στον βράχο αυτόν λοιπόν βρέθηκε και ο Έλληνας base jumper και πήδηξε στην δύση του Ήλιου από τον 120μ βράχο. Άνοιξε το αλεξίπτωτο του αμέσως μετά το άλμα και προσγειώθηκε με ασφάλεια στο έδαφος, ανεβάζοντας την αδρεναλίνη σε όλους τους κατοίκους της περιοχής.
Την επόμενη μέρα μαζί με την Βασίλη Θεοδώρου αποφάσισαν να σκαρφαλώσουν τον Άλυσσο. Ο ΑΛΥΣΣΟΣ ήταν για την Καλαμπάκα ένας βράχος-μύθος, λόγω του σχήματός του και, παρόλο που υπήρχε παλιό μοναστήρι εκεί, η κατάκτησή του θεωρήθηκε μεγάλο κατόρθωμα. Είναι από τους ψηλότερους βράχους στα Μετέωρα με ανάπτυγμα πάνω από 250μ.
Στο βράχο του ΑΛΥΣΣΟΥ (παλιό μοναστήρι), αυτός που επιχείρησε την πρώτη ανάβαση υποχρεώθηκε σε δύσκολη αναρρίχηση (V βαθμού δυσκολίας) σε «καμινάδα» στη βόρεια πλευρά του βράχου, που ακόμα και σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο δύσκολους προς ανάβαση βράχους
Οι διαδρομές του δεν σκαρφαλώνονται συχνά.
ΑΛΥΣΣΟΣ
- Παλιά ανάβαση των μοναχών V
- Σαξονική πέρλα V
- Διαδρομή του φιδιού VII+ (VI,A1)
- ΔΙΑΓΩΝΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ (διαγώνια παραλλαγή)V+
- ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ ΝΤΙΡΕΚΤ (παραλλαγή -"Αυγό του φιδιού" ) VI
- ΣΤΑΝ ΚΑΙ ΟΛΙ VII
- ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΠΡΑΞΙΑΣ VII+ (VI,A2)
- Παραλλαγές διευκόλυνσης στην "ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΠΡΑΞΙΑΣ" III
- ΒΟΡΕΙΟΣ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟΣ VII
Στην παρέα του Στράτου Γιαμούκογλου και του Βασίλη Θεοδώρου προστέθηκε και η Τζιλίνη Λιάνα που ανήκει στην ομάδα υποστήριξης του Στράτου. Όλοι μαζί λοιπόν αποφάσισαν να σκαρφαλώσουν την "Διαδρομή των Μοναχών" για να φτάσουν στην κορφή του Αλυσσου. Από εκεί λοιπόν βρήκαν το κατάλληλο σημείο για exit point . Στο σημείο εκείνο το ύψος του βράχου ήταν 190μ. Εκεί λοιπόν περιμένοντας τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες , ο Στράτος πήδηξε στο κενό , κόβοντας την ανάσα σε όσους τον παρακολουθούσαν από κάτω. Το αλεξίπτωτο άνοιξε μετά από μερικά δευτερόλεπτα και προσγειώθηκε στο έδαφος . Άλλο ένα επιτυχημένο άλμα είχε επιτευχθεί στον ιερό αυτό τόπο των Μετεώρων.
¨Αναρρίχηση και basejump είναι πολύ ιδιαίτερος συνδυασμός και αρκετά αδρεναλινούχο¨ μας λέει ο Στράτος . Τα Μετέωρα είναι ο ιδανικός τόπος για να ζήσεις αυτήν την εμπειρία. Σίγουρα υπάρχουν και αλλά σημεία για base jump στα βράχια αυτά που θα ήθελα πολύ να κάνω. Βεβαία για όλα αυτά απαιτείται πολύ προσοχή , εμπειρία και γνώσεις. Το base jump είναι επικίνδυνο άθλημα και απαιτεί σεβασμό . Γοητεύομαι να ανοίγω καινούρια exit points για άλματα στα ελληνικά βουνά και βράχια, και η Ελλάδα έχει πολλά. Θέλω επίσης να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο μου αναρριχητή Βασίλη Θεόδωρου που χωρίς την βοήθεια του τίποτα δεν θα είχε επιτευχθεί.



Μπορείτε να παρακολουθήσετε και άλλα βίντεο από τα άλματα του Στράτου Γιαμούκογλου στο κανάλι του στο YouTube: http://www.youtube.com/user/flyingangster

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Τα κλεμμένα: Dosage Parody!

Ο Μίλτος Ζ. (ο γνωστός ice doctor από τας Σέρρας) μας έστειλε το παρακάτω λινκ που φυσικά επισυνάπτουμε. Θα θέλαμε να επισημάνουμε  ότι οι δημιουργοί του αντιγράψαν το Πέφτοντας χωρίς καμιά ντροπή, μεταφράζοντας (παραφράζοντας) το γνωστό περιοδικό Climbing σε Falling! Απαράδεκτο!!! Παρόλα αυτά απολαύστε:

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Happy Birthday!

2 χρόνια κι ακόμα πέφτει...

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Ιμαλάια. Η παγκοσμιοποίηση της βλακείας.

Το VERTICAL (μαζί με το Alpinist) είναι τα αγαπημένα μας περιοδικά. Πέρα όμως από τις εκπληκτικές φωτογραφίες, τις hardcore ιστορίες και τα νέα προϊόντα συχνά-πυκνά παίζουν και μερικά πολύ όμορφα κείμενα (όπως το παρακάτω...) που βάζουν ορισμένα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Το μεταφράσαμε (όσο πιο καλά μπορούσαμε...) και... voilà:

"Ιμαλάια. Η παγκοσμιοποίηση της βλακείας."

Κείμενο: Claude Gardien/VERTICAL no 24 Aug/Sep 2010, μτφ: Θ.Χ. 

Την Άνοιξη του 2010 δεν θα τη θυμόμαστε για πολύ στην ιστορία των Ιμαλαϊων. Η εμπορευματοποιημένη εμμονή με τις κορυφές των 8.000 μέτρων φαίνεται να έχει μολύνει τη δραστηριότητα καθολικά. Γίναμε μάρτυρες ενός θλιβερού θεάματος: ψέματα, διαμάχες, υπερβολική δημοσιότητα, άνοδος του εθνικισμού. Μια κριτική ματιά στη δραστηριότητα που πήγε στραβά.

Όταν οι ορειβάτες στρέψαν για πρώτη φορά τη προσοχή τους στα Ιμαλάια, μαγεύτηκαν από την ηρεμία της περιοχής και των ανθρώπων που ζούσαν εκεί για αιώνες. Οι πρώτοι ορειβάτες έδειξαν σεβασμό στο μέρος, στους κατοίκους και στις δοξασίες τους, μερικές φορές ακόμα και σταματώντας λίγα μέτρα χαμηλότερα από κορυφές όπου πίστευαν οι ντόπιοι ότι κατοικούνται από θεότητες (για παράδειγμα στη Kangchenjunga). Πολλοί ορειβάτες πραγματικά ξεπέρασαν τον εαυτό τους εδώ. Στις μέρες μας η, κακώς καλούμενη ως, ορειβασία που γίνεται στα Ιμαλάια δεν θα μπορούσε να γίνει πολύ χειρότερη.

Από αθλητικής ή ηθικής άποψης, η εποχή του παραδοσιακού στυλ πολιορκίας των πρώτων αναβάσεων, με τις πολλές κατασκηνώσεις, πολλούς βαστάζους, χιλιόμετρα σταθερών σχοινιών και χρήση συμπληρωματικού οξυγόνου, έχει περάσει. Αυτό το στυλ (ή καλύτερα η έλλειψη στυλ...) πρακτικά διατηρείται στο Everest και σε ελάχιστες ακόμα άτυχες κλασσικές διαδρομές. Φέτος μια Ουκρανική αποστολή ισχυρίστηκε ότι άνοιξε μια νέα διαδρομή στη Νοτιοδυική Πλευρά του Makalu. Στη πραγματικότητα αυτή η, με στυλ πολιορκίας, αποστολή έφτασε το Δυτικό Πιλιέ (West Pillar) από τη βάση της Νότιας Πλευράς... Αλλά οι ανακοινώσεις του Τύπου δεν αναφέρουν τίποτα για το Δυτικό Πιλιέ, μιλάνε μόνο για την "Διαδρομή των Ουκρανών". Το Δυτικό Πιλιέ στην πραγματικότητα σκαρφαλώθηκε πρώτη φορά το 1971 και έχει σκαρφαλωθεί πολλές φορές σε ελαφρύ αλπικό στυλ. Το 1991 μάλιστα οι Erhard Loretan και Jean Triolet σκαρφάλωσαν το Πιλιέ μέσα σε δυο μέρες. Ξεκίνησαν την ανάβασή τους από τη Δυτική Πλευρά, αποφεύγοντας έτσι τη μακριά Κόψη Jumeaux στη κανονική διαδρομή (πρώτη ανάβαση), κι μ' αυτόν το τρόπο έφτασαν γρήγορα στη βάση του Πιλιέ. Και παρόλη την ανάβαση τους, το Δυτικό Πιλιέ δεν βαφτίστηκε "Διαδρομή των Ελβετών".

Κι ενώ οι Ουκρανοί δούλευαν σκληρά στο Makalu, οι κυρίες ήταν σε έναν αγώνα για την πρώτη γυναικεία ανάβαση όλων των κορυφών πάνω από 8.000 μέτρα. Περιμέναμε κάτι καλύτερο από τη γυναικεία ορειβασία, όπου κάποιος θα περίμενε μια πιο ισορροπημένη και αρμονική έκδοση, απ' αυτή των ανδρών, αλλά αυτό τελικά δεν συνέβη. Το όλο σκηνικό εκφυλίστηκε σε ένα μανιασμένο διαγωνισμό, κατέληξε δε σε ένα σκυλοκαυγά, με τη μια πλευρά να παρουσιάζει μια λίστα αναβάσεων και την άλλη να επιρρίπτει αμφιβολίες... Κοντολογίς, ή η Oh Eub Sun είπε ψέματα για την ανάβασή της στη Kangchenjunga ή η Edurne Pasadan ήταν λάθος στην επίρριψη αμφιβολιών στη συγκεκριμένη ανάβαση. Και στις δυο περιπτώσεις η διαμάχη δεν κάνει και πολύ καλό στην ορειβασία. Θα μας άρεσε να δούμε μια λίστα από 14 κορυφές σκαρφαλωμένες σε καλό στυλ, από τις πιο όμορφες διαδρομές, ώστε να γιορτάζαμε ένα επίτευγμα, χωρίς να υπάρχει καμιά θλίψη. Κρίμα, το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι ότι αυτή η ασχήμια θα φέρει σε ένα τέλος όλη αυτή τη παράνοια γύρω απ' τον αγώνα για τις κορυφές των 8.000 μέτρων, ο οποίος αγώνας έχει χάσει το νόημά του εδώ και πολύ καιρό.

Ο δημοσιογράφος (σε θέματα ορειβασίας) Piotr Packowski αναφέρει μερικά αποθαρυντικά νέα από τη Πολωνία: "Από το 2009 οι Πολωνοί ετοιμάζουν την επιστροφή τους στις ψηλότερες κορφές του κόσμου με εθνικιστική θέρμη." Η ανακοίνωση της Πολωνικής Ορειβατικής Ομοσπονδίας (PZA) ήταν γεμάτη με εκφράσεις που είχαμε την εντύπωση ότι άνηκαν στο παρελθόν: "Όταν ο χειμώνας έρχεται στα Ιμαλάια, οι Πολωνοί κάνουν κουμάντο." Ή "Εμείς, οι Πολωνοί, κατέχουμε την ηγετική θέση στην ορειβασία των Ιμαλάιων..." Οι Πολωνοί ετοιμάζονται να ξεκινήσουν μια σειρά από αποστολές με βαρύ στυλ, με στόχο να πετύχουν τις τελευταίες χειμερινές αναβάσεις σε 8άρες κορυφές. Η πρόκληση δεν εμπνέει και τόσο πολύ τη διεθνή ορειβατική κοινότητα, οπότε οι Πολωνοί δεν θα έπρεπε να ανησυχούν ότι άλλοι θα τους ανταγωνιστούν. Όταν ανακοινώθηκε το σχέδιο, η PZA άρπαξε την ευκαιρία να πει ότι το Everest θα έπρεπε να λέγεται "Όρος Zawada", στα πολωνικά. Άραγε ο Andrej θα αποδεχόταν τη τιμή, αν ήταν ακόμα εδώ; 'Ίσως πρέπει να καθησυχάσουμε τους επικεφαλείς της PZA ότι οι ορειβάτες σ' όλο το κόσμο τρέφουν μέγιστο σεβασμό στη πολωνική ορειβασία, όχι όμως και σ' αυτούς που εκμεταλλεύονται επιδεικτικά την ιστορία ορειβατών σαν τον Voytek Kurtyka και τον Jerzy Kukuczka, προπατόρων του μοντέρνου αλπικού στυλ και της υψηλής δυσκολίας στα Ιμαλάια.

Δεν υπάρχουν καλά νέα ούτε από τη δύση. Ένας 13χρονος Αμερικάνος ανέβηκε στο Everest μαζί με το πατέρα του. Και γιατί όχι, τελικά; Μια οικογένεια μπορεί να παίρνει ρίσκα τα οποία θεωρεί λογικά. Ίσως ο νεαρός Jordan Romero να είναι πραγματικά ένας παθιασμένος ορειβάτης... Αλλά θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι η συγκεκριμένη ανάβαση δεν ήταν κάποιου είδους ψευδο-ρεκόρ (το Έβερεστ είχε ήδη πατηθεί από έναν 15χρονο Νεπαλέζο). Και αυτή τη στιγμή ένας Sherpa ετοιμάζεται να καταρρίψει το αμερικάνικο ρεκόρ, μαζί με τον 12χρονο γιο του, μιας και ο τίτλος πρέπει να "παραμείνει νεπαλέζικος"...

Στην ιστορία του Ιμαλαϊσμού, υπήρξαν πολύ συχνά στιγμές εθνικισμού, μεγαλομανίας και υπερτροφικών εγώ, αλλά τα τελευταία παραδείγματα φαίνεται ότι μετετρέψαν τις κατασκηνώσεις βάσεις σε άχρηστα τηλεοπτικά reality show.

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Αναρριχητική Συνάντηση στο Φαράγγι Θερίσσου...

...θα πραγματοποιηθεί από την Πέμπτη 28 εως την Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010. Για περισσότερες πληροφορίες δείτε την σχετική ανακοίνωση στο http://www.routes.gr/Documents/Forum/Therissos2010.pdf

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Θα ΠΑΣ Μετέωρα;

Το ερχόμενο (Παρασκευο-)Σαββατοκύριακο 24-25-26.09 θα γίνει η καθιερωμένη Πανελλήνια Αναρριχητική Συνάντηση. Όλοι οι αναρριχητές συγκεντρώνονται στα Μετέωρα, γίνεται ένα σκέλος των Αγώνων Αγωνιστικής Αναρρίχησης, τρώμε το καθιερωμένο δείπνο κερασμένο από την ΕΟΟΑ, πίνουμε μπύρες στο ΑΒΓό και άμα λάχει κάνουμε και καμιά διαδρομή στα Μετέωρα, αν και ο περισσότερος κόσμος πάει Πύλη ή Μουζάκι. ("Τα Μετέωρα είναι παρατημένο πεδίο, δεν σε βοηθάει καθόλου να εξελιχτείς σαν πίθηκος...ε, συγνώμη... αναρριχητής εννοούσα, οι ασφάλειες είναι μακρινές, άσε που δεν ξέρω να κάνω και ραπέλ..." λέει...)
Φωτό: Γνωστό γεροντοφρικιό των Μετεώρων σε φανταστικό διάλογο (φανταστικό γιατί: α. δεν τον νοιάζει που δεν έχει ασφάλειες και β. παρότι έρχεται χρόνια στην Ελλάδα, δεν έχει μάθει ελληνικά...)

Φέτος όμως κάτι αλλάζει... Τι; Τι θα μπορούσε να αλλάξει σε κάτι που γινόταν από πάντα και δεν μπορούσε να το κουνήσει τίποτα; Κι όμως! Σύμφωνα με την εγκύκλιο που έστειλε η ΕΟΟΑ στους συλλόγους (και κοινοποίησε και στο site της): "Φέτος λόγω οικονομικών δυσχερειών η Ε.Ο.Ο.Α θα καλύψει μόνο το δείπνο του Σαββάτου 25/9/2010." SHOCK!!! Και δέος. Ούτε μία διανυκτέρευση; Κανένα πρωινάκι; Μια μπυρίτσαααααα....Τίποτα; Καταραμένη κρίση!!!

Επιτέλους "η κρίση" ορθολογικοποίησε και μερικά πράγματα. Αυτή η ανόητη διαδικασία με τα κουπόνια, τους τσαμπατζήδες αργόσχολους που ερχόταν για το "σκηνικό" ας κοπεί. Αν υποθέσουμε ότι η ΕΟΟΑ έδινε (για 2 διανυκτερεύσεις, 2 πρωινά και 1 δείπνο , α! και ένα μπυράκι πέρσι...) 20-25 (???) €υρουδάκια το κεφάλι, αυτό μας κάνει στις καλές χρονιές (των 200-250 δηλωμένων) τέσσερα με έξι χιλιαρικάκια (4.000-6.000 €). Αυτό το νούμερο βέβαια είναι πολύ εύκολο να ελεγχθεί από ένα παλιότερο απολογισμό... Ε, ας πάνε αυτά τα λεφτά κάπου αλλού. Επειδή ήμασταν κολλημένοι σαν αναρριχητική κοινότητα και συμπεριφερόμασταν έτσι, δεν σημαίνει πως τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν... προς το καλύτερο. Αν και μερικοί φίλοι διαμαρτύρονται ότι αυτή η εξέλιξη είναι άσχημη...

Θυμάμαι σε μια παλαιότερη ΠΑΣ τον Γαλάνη με το μπλοκάκι των "Φίλων των Μετεώρων" να μαζεύει συνδρομές για ανανεώσεις. Το έκλαψα τότε το 20αρικάκι (από παλιά ήμουνα large...), αλλά κάθε φορά που πάω στο Πιλιέ των Ονείρων και γίνεται χαμός από σχοινοσυντροφιές, γουστάρω που έχει διπλά ρελέ... Ας πάνε λοιπόν αυτά τα φράγκα που θα εξοικονομηθούν φέτος, στη συντήρηση του πεδίου, στα μονοπάτια, σε μια αποστολή για νέους στο εξωτερικό... κάπου... όχι σε πρωινά πάντως...
Φωτό: Η Talweg στην Υψηλοτέρα, μια πανέμορφη διαδρομή, που όμως δεν σκαρφαλώνεται γιατί οι ασφάλειές της είναι σε κακό χάλι...

Μακάρι με τα χρόνια αυτό το πράμα να μετεξελιχθεί σε ένα ετήσιο (ή διετές) φεστιβάλ, όπου εκτός απ' όλα αυτά τα βαρετά που υπάρχουν τώρα, να προβάλλονται και 2 ταινίες της προκοπής, να γίνεται μια παρουσίαση φωτογραφιών από μια αποστολή, να φαίνεται ότι κάτι "κινείται" σ΄αυτή τη μαλακία που λέγεται ελληνική ορειβασία...

ΥΓ. Ποιος φωστήρας έβαλε στο πρόγραμμα την προβολή της ταινίας "Αναπούρνα 1985", από την ιστορική πρώτη ελληνική αποστολή στα Ιμαλάια, Παρασκευή στις 21:00; Πολύ μυαλό θέλει να φανταστεί κάποιος ότι πολλοί, που έρχονται από μακριά ή δουλεύουν μέχρι αργά, θα την χάσουν; Και γιατί να μην είναι το Σάββατο το βράδυ; Α, ξέχασα... παίζει πο(υ)τάκι...

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Μεγάλη Γούρνα, λίγες σκέψεις...

Ήταν το 2003 πιθανότατα. Θέλαμε πολύ να σκαρφαλώσουμε στον Όλυμπο και ξέραμε για τον δρόμο που ανεβάζει στη Γούρνα στα 2.500 περίπου, οπότε η πρόσβαση στο Οροπέδιο θα ήταν πιο σύντομη. Όντως φύγαμε από Θεσσαλονίκη, ανεβήκαμε Άγιο Δημήτριο, κατεβήκαμε Καλλιθέα και από τα Καλύβια με αργούς ρυθμούς, πρώτη, δευτέρα φτάσαμε όσο πιο ψηλά μας επέτρεπε ο δρόμος. Ήταν αρχές Ιουνίου και υπήρχε χιονούρα 1-2 χιλιόμετρα πριν το καταφύγιο ανάγκης. Πήγαμε Παρασκευή βράδυ αργά, σκαρφαλώσαμε Σάββατο και Κυριακή και γυρίσαμε. Ποτέ ξανά δεν ξανανέβηκα απ' αυτό το δρόμο. Ο ένας λόγος ήταν ότι διέλυσα το αυτοκίνητό μου, ο δεύτερος ότι στην πραγματικότητα δεν κάνεις και πολύ πιο γρήγορα (από Θεσσαλονίκη τουλάχιστον...), ούτε πιο ξεκούραστα σε σχέση με τη μπροστινή ανάβαση. Επίσης δεν είναι καθόλου όμορφα το καλοκαίρι από εκείνη τη πλευρά. Ούτε δέντρα, ούτε θέα θάλασσα...

Τέλη Ιουλίου του 2010 και στην Πανελλήνια όπου γίνεται στο Οροπέδιο παρευρίσκονται πολλοί γνωστοί, άλλοι δραστήριοι, άλλοι ξεχασμένοι, και φυσικά και ο συρφετός των "ορειβατών" απ' τους συλλόγους που πλακώνονται με τους καταφυγιάδες, γιατί δεν ανέβηκαν ακόμα τα μουλάρια με τα αντίσκηνα και τους υπνόσακούς τους... και "τι θα κάνουμε, θα πεθάνουμε..." κι άλλα δακρύβρεχτα και συγκινητικά, που εμένα βέβαια δεν με αγγίζουν σαν σκληρό αλπινιστή... Ανάμεσα τους βέβαια και μερικές μοντανιάρικες φάτσες, ψημένες από τον ήλιο, τον αέρα και το κρύο. Ο Σάκης, ο Τζίμης και άλλοι... αναμφισβήτητα ξεχωρίζουν από τους γελοίους άστεγους (χαχα!) ορειβάτες, τους προέδρους, και τις λοιπές καρικατούρες.
Μετά από καμιά δυό μέρες πέτυχα το Σάκη ξανά στη πόλη και μου λέει ότι στη Μεγάλη Γούρνα οι τύποι έχουν ανεβάσει μηχανήματα και ένα σωρό τζιπάκια και συνεχίζουν ακάθεκτοι το χτίσιμο της καλύβας/καταφύγιο ανάγκης. Ο Πατρίκιος που πέρασε από εκεί έχει φωτογραφίες και βίντεο και πρέπει να "σου τα δώσω, κάτι πρέπει να κάνουμε, να μαζέψουμε υπογραφές, να το κάνουμε γνωστό. Πάρ' τα εσύ που ασχολήσε με τα ίντερνετ κτλ..."
Μετά από 1-2 μέρες ξαναβρεθήκαμε με το Σάκη και μου έδωσε ένα CD με 2-3 μακρυνές φωτογραφίες και 2 βίντεο σε πολύ κακή ανάλυση, όπου ακουγόταν βαριά μηχανήματα να δουλεύουν. Έπρεπε κάτι να γράψω. Όλοι είχαν γράψει κάτι. Στο oreibasia.gr (link: http://www.oreibasia.gr/.../3075) όλοι λέγανε να πάμε να το γκρεμίσουμε, να κάνουμε.., να δείξουμε.., στο Ανεβαίνοντας (link: http://www.anevenontas.gr/...kalyva-xristaki) μια αναφορά και οι φωτογραφίες που έστειλε ο Αλέξανδρος και φυσικά την κοτσάνα ότι ο δρόμος ξεκινάει από τον Κοκκινοπλό, ενώ στο Routes ο κόσμος έχει πιο ενδιαφέροντα θέματα να ασχοληθεί.

Έπρεπε λοιπόν να γράψω κάτι... αλλά τι; Μια απ' τα ίδια; Παράνομο κτίσμα, απόφαση κατεδάφισης, λαθροκυνηγοί, 4χ4, γουρούνες, ο δρόμος, τι κάνει το κράτος (ε;), απαράδεκτο κτλ... Τελικά είναι εύκολο... αλλά εκείνες τις μέρες ένοιωθα ότι θα ήμουν ένας ακόμα γραφικός (ίσως και να με χαρακτήριζαν "οικολόγο"...), που κάνει copy-paste... Επίσης έτρεχα ανελέητα στη δουλειά και ανυπομονούσα να έρθει το ΣΚ να πάω κανένα βουνό και η 8η Αυγούστου να πάω διακοπές σε κανένα βουνό (πιο μακρυά...) Μέσα σ' όλα ήρθε και το μέιλ του Χρηστάκη, οπότε έβαλα ένα ποστ για προκάλυψη και για να περάσει ο καιρός ("Μύθος και πραγματικότητα.")

Ο χρόνος είναι γιατρός λένε, αλλά στη περίπτωσή μου η μητέρα όλων μας, η Google, συνεχίζει να με αποκαλεί "χρήστη" (αγγλιστί: "user"), παρότι έχω κόψει τη πρέζα εδώ και 5 χρόνια. Κοντολογίς δεν ήμουνα καλά. Μούφα ο γιατρός. Έπρεπε κάτι να γράψω. Αλλά ΤΙ γαμώ το κέρατό μου; Αρχίζω να ψάχνω... Στα καπάκια βγαίνουν κάποιοι και "αναλαμβάνουν την ευθύνη" για τις ζημιές που κάναν (link: http://athens.indymedia.org/...1201206) στη καλύβα. Η ανακοίνωση είναι λίγο αστεία, να πας δηλαδή να πριονίζεις τα δοκάρια, να γράφεις και ένα σύνθημα (όπου την ανορθογραφία σου τη δικαιολογείς... όταν εκ των υστέρων την ανακαλύπτεις...), να ξύνεις και λίγο τη πόρτα και μετά να βγαίνεις να κάνεις "ανάληψη ευθύνης"! Μόνο που φαντάζομαι τον τύπο με το σπρέι να λέει στο συντρόφι νυχτιάτικα: "Ρε μαλάκα, πως γράφεται το αυθαίρετο;" με πιάνουν τα γέλια. Και μετά στο PC, Google: "Μήπως εννοείτε: αυθαίρετο "... "Όχι ρε πούουουουστη..." ΕΕΕ, δεν είναι για να γελάς;
Διαβάζοντας λοιπόν ανακάλυψα ότι το βουνό Όλυμπος έχει δυο πλευρές. Την Ανατολική/Πιερική/Τουριστική από τη μια και την Νότια/Δυτική/Θεσσαλική/Ελασσονίτικη/Θέλω-κι-εγώ-ανάπτυξη από την άλλη. Επίσης έχει πολύ ένθερμους υποστηρικτές και πολέμιους σε διάφορα θέματα. Οι "οικολόγοι" της Πιερίας λένε ότι οι Καλυβιώτες χτίσαν αυθαίρετο (παράνομο δηλαδή) καταφύγιο στη Μεγάλη Γούρνα (anasta.de/TOPOS) , ενώ οι Ελασσονίτες λένε ότι οι άλλοι έχουν 7 καταφύγια, δρόμους παντού ("η άσφαλτος φτάνει ως τα Πριόνια") και άλλα, κυρίως μέσα από το elassona.com.gr και την εφημερίδα ekdosi.gr.

Αν ασχοληθεί κανείς και ψάξει μπορεί να βρει πολλές πληροφορίες. Βασική πηγή μπορεί να είναι τα παραπάνω link. Οι απόψεις της κάθε πλευράς είναι σαφείς. Οι της Πιερίας απαιτούν τη διεύρυνση του Δρυμού, οι της Ελασσόνας αντιτίθενται. Οι μεν λένε ότι ο δρόμος ως τη Μεγάλη Γούρνα είναι παράνομος, οι δε ότι είναι όλα νόμιμα από το δασαρχείο. Οι της Ελασσόνας διαμαρτύρονται ότι δεν αναπτύσσεται το μέρος το δικό τους, ότι ήρθαν οι οικολόγοι από το Κολονάκι (ωχ, κάτι μου θυμίζει αυτό...) να τους διώξουν από τα μέρη τους, όπου ζούσαν από την κτηνοτροφία οι παππούδες τους και πάει λέγοντας...

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα. Αυτό στο οποίο καταλήγω όμως, είναι ότι εγώ προσωπικά δεν πρόκειται να ξανανέβω αυτό το δρόμο. Ανέβηκα μια φορά, φτάνει. Ακόμα και τώρα που ακούω ότι το γκρέιντερ περνάει συχνά-πυκνά και τον ξύνει. Ακόμα κι αν γίνει άσφαλτος. Γιατί ο δρόμος αυτός είναι μια ουλή στο βουνό, μια ασχήμια, ένας βιασμός. Δεν με νοιάζει αν είναι νόμιμος ή παράνομος. Οι νόμοι έρχονται και παρέρχονται, οι τηρητές τους (δασάρχες, πολεοδόμοι, μπάτσοι, που κι αυτοί έρχονται και παρέρχονται...) βρίσκουν τα παραθυράκια, τα ανοίγουν και αερίζονται. Οι δρόμοι όμως μένουν. Κι η ουσία είναι ότι όσο "καλύτερος" θα γίνεται αυτός ο δρόμος, τόσο χειρότερος, ασχημότερος και κακόμοιρος θα γίνεται ο Όλυμπος. Και όποιος από εμάς τον χρησιμοποιεί, ουσιαστικά τον "νομιμοποιεί", όχι βέβαια τυπικά ή από πρακτικής άποψης, αλλά ηθικά και στη συνείδησή μας σαν ορειβάτες. Θα προτιμώ το Ξερολάκι, το Γομαροστάλι, το Μπαρμπαλά... Γιατί η ομορφιά ανήκει σ' αυτούς που μπορούν να τη δούνε... α... και να την αγγίξουν...

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Μύθος και πραγματικότητα.

3 χρόνια χωρίς το Βασίλη και οι Χρήστος Τσούτσιας  και Νίκος Καλατζάκης άνοιξαν πριν λίγες μέρες μια διαδρομή στο Γκίγκιλο. Ο Χρήστος μας έστειλε το παρακάτω κείμενο και τις φωτογραφίες...

Μύθος και πραγματικότητα.
Αύγουστος 2006.

Σαν σήμερα θυμάμαι εκέινη τη μέρα... καθόμουν μαζί του στο Ξυλόσκαλο ύστερα από μια υπέροχη αναρρίχηση στους πύργους, πίναμε ρακές και συζητούσαμε για αυτή τη "μυθική" ορθοπλαγιά που υψονόταν απέναντι μας. Πολλά είχα ακούσει για αυτήν από τη γνωστή άγνωστη συμμορία των κρητικών. Τι να πρωτοθυμηθώ, για τις θρυλικές αναβάσεις του Σίφη και τα επικά του σόλο, τους γυπαετούς που φώλιαζαν εκεί πάνω, τα αγρίμια που έκοβαν βόλτες στα πιό απόκριμνα μονοπάτια, το φαράγγι της Σαμαριάς, το Δία που σύχναζε εκεί με την παράνομη ερωμένη του.. Ήταν όντως έτσι ακριβώς όπως μου την είχαν περιγράψει, επιβλητική. Σε καλούσε να χαράξεις το δικό σου δρόμο πάνω της, να τη νιώσεις.
Η ώρα περνούσε, τα ποτήρια άδειαζαν, οι γυπαετοί πετούσαν αθόρυβα απο πάνω μας και η ορθοπλαγιά σιγά σιγά φορούσε τα βραδινά της φορέματα. Τι γαμάτη μέρα. Πολύ γούσταρα που αυτός ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο δέθηκα για πρώτη φορά εκεί πάνω.
Ιούλιος 2007.

Ποιός να το φανταζόταν οτι σχεδόν ένα χρόνο μετά θα γύριζα σελίδα στη ζωή μου και θα ζούσα και εγώ σε αυτό το μέρος που είχα έρθει τότε για πρώτη φορά σα τουρίστας.
Ποιός να το φανταζόταν ότι εκέινος, που με πήγε πρώτη φορά σε τούτο το μυθικό μέρος θα γύριζε κι αυτός σελίδα στη ζωη του, θα χανόταν για πάντα, στα μακριά απο δω βούνά του Πακιστάν... Σκατά.
Ιούλιος 2010.

Δένομαι και ξεκινάω την πρώτη σχοινιά. Με το καλημέρα τα πρώτα σαθρά κάνουν την εμφάνιση τους και στη συνέχεια κάποια αρνητικά κομμάτια μας δείχνουν οτι η ορθοπλαγιά δεν αστειέυεται. Το σκαρφάλωμα απαιτητικό, σοβαρό και σε σημεία αρκετά επικίνδυνο. Προς το τέλος της ημέρας ήρθε και το crux της διαδρομής, ένα φανταστικό δίεδρο ακριβώς στο κέντρο του μεγάλου τοίχου. Η πρώτη σκέψη που έκανα μόλις το αντίκρυσα ήταν πως έγινε και του ξέφυγε του Σίφη. Σχεδόν δύο ώρες μετά, μόλις αυτή η σχοινιά μαρτύριο τελείωνε ο ήλιος μας χαιρετούσε και μες το σκοτάδι 20 μέτρα ψηλότερα βρήκαμε ένα πατάρι που μας φιλοξένησε για τη βραδιά. Είχαν περάσει 22 ώρες από τότε που ξεκινήσαμε και να μαστε την επομένη το πρωί πάνω στη κορφή έχοντας μόλις ολοκληρώσει μια νέα διαδρομή, ανοιγμένη όπως ακριβώς αρμόζει σε αυτή τη μυθική ορθοπλαγιά. Το όνομα αυτής "Billy's smile".. Το όνομα αυτού του φίλου που δεν είναι πια εδώ Βασίλης Ναξάκης.
Είμαι σίγουρος πως την ώρα που βγαίναμε κορυφή θα μας χάζευε από κάπου, θα χαμογελούσε και θα έλεγε με εκείνο το χαρακτηριστικό στυλάκι του "μπράααβο μπράβο, κουφάλες.."
Τρία ολόκληρα χρόνια πέρασαν απο τότε που έφυγε. Δεν πέρασε μέρα δίχως να τον φέρω στο μυαλό μου, δίχως να τον σκεφτώ. Θα τον ευγνωμονώ για πάντα για όλα αυτά τα οποία έκανε για μένα δίχως να το γνωρίζει. Το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω για να τον τιμήσω ήταν να βάλω τα δυνατά μου και να ανοίξω μια διαδρομή αντάξια του ονόματος του στην ορθοπλαγιά που αυτός μου έδειξε για πρώτη φορά. Το χαμόγελο του είναι χαραγμένο τώρα πια πάνω στην ορθοπλαγιά, το ίδιο και αυτός στις καρδιές μας.
Όπως και τότε στο Ξυλόσκαλο έτσι και τώρα, το ποτήρι άδειασε, το κρασί έφτασε στο τέλος του, το ίδιο και αυτό το γράμμα. Αισθάνομαι εγκλοβισμένος εδώ, σε αντίθεση με αυτόν που ταξιδέυει στις κορυφές των ονείρων του...

Χρήστος Τσούτσιας
"Billy's smile"
550m VII+/A1 (+200m IV)
19-20/7/2010
Λευκά όρη, ορθοπλαγιά Γκιγκίλου 2.048m.
Σχοινοσυντροφιά: Καλατζάκης Νίκος, Τσούτσιας Χρήστος.
Σχόλια φωτογραφιών: 
-Φωτό 01: Στα αρνητικά της 2ης σχοινιάς (VII, A1)
-Φωτό 02: Στη 4η σχοινιά (VII-)
-Φωτό 03: Το δίεδρο της 6ης σχοινιάς (VII+, A1)
-Φωτό 04: Bivouac πάνω στη κόψη.
-Φωτό 05: Στη κόψη του μεγάλου λουκιού (V)
-Φωτό 06: Μέσα στη τρύπα-σεμινέ.
-Φωτό 06_2: Στις σεμινέ της 8ης σχοινιάς (VII-)
-Φωτό 07: Τελευταία σχοινιά.
-Φωτό 08: Τελευταία σχοινιά (VI-)
-Φωτό 09: Υπό το πέταγμα των αετών!
-Φωτό 10: Ευτυχισμένοι στη κορυφή.
-Φωτό 11: Η χάραξη της διαδρομής.

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Very strong...

Ήταν το 2003 (ή μήπως το '04;) και κατεβαίναμε από το Οροπέδιο με το φίλο μου το Νικόλα. Είχαμε σκαρφαλώσει στο Στεφάνι, αν και δεν είμαι και πολύ σίγουρος... Που να θυμάμαι μετά από τόσα χρόνια... Με το που κάνουμε την τελευταία κατηφόρα για το πάρκινγκ στα Πριόνια και προσπαθώντας να στρίψουμε με τους κουρασμένους (από τον κατήφορο, τα σκαλιά και το βάρος) τετρακέφαλους, αριστερά προς τη πηγή, ΤΟΝ αντικρίζουμε. Φοράει στολή με ραφτά σήματα άγνωστης όμως προέλευσης (μάλλον από το Δασαρχείο θα είναι...), το μαλλλλί είναι προσεγμένο και τα γυαλιά τεράστια, σαν αυτά που φοράνε οι πιλότοι των μαχητικών... παίζει να έχουν και H.U.D. Στο πλάι πάντως γράφουν DIOR και καλύπτουν το 40% περίπου του προσώπου...
"Τι είναι αυτός ο μαλάκας;" ρωτάει ο Νίκος κουνώντας το κεφάλι απαξιωτικά προς τα δεξιά, με ένταση οριακά ανησυχητική...
"Που να ξέρω...", λέω και πετάω το 20κιλο κουρσούμι που είχα στη πλάτη... δίπλα στη πηγή.

Ο ΤΥΠΟΣ είναι εκεί λοιπόν, μπροστά στο ενημερωτικό περίπτερο του Δασαρχείου με τις ξεθωριασμένες εικόνες από λουλουδάκια και διαγραμμένα σκίτσα από αντίσκηνα, φωτιές και ένα κομμένο χέρι που κρατάει ένα λουλούδι (κάτι σαν ισλαμικό δίκαιο φαντάζομαι...). Ενημερώνει, με ύφος μαθητή που παπαγαλίζει, ένα ζευγάρι λουόμενων με παντόφλες, τρίχα στο στήθος και κοίτα ρύτιδα αντίστοιχα, που μάλλον ανέβηκαν από τη παραλία Κατερίνης, πως "...ως του Ζολώτα είναι δυόμισι ώρες και μετά μέχρι τη Σκάλα άλλες δυόμισι και μετά άλλη μία, αλλά δύσκολα και να... πως να το πω... είναι και λίγο επικίνδυνα..." Ο Νικόλας κατηφορίζει στο αμάξι του για να πάρει ρούχα να αλλάξει και εγώ ψιλοαδειάζω το σακίδιο για να του δώσω κάτι υλικά δικά του που κουβαλούσα... Την ώρα που βγάζω τον ιμάντα με τα καρύδια, 6-7 καρφιά και ένα σφυρί, πλησιάζει Ο ΘΕΟΣ και με ρωτάει...
"Παιδιά πάνω ήσασταν;"
"Εεε, ναι...", απαντάω λίγο βαριεστημένα, μετά από κοντά 3 ώρες ανελέητο κοπάνημα στο κατήφορο...
"Και δε μου λες ρε παλικάρι, έχετε κάνει πολλές διαδρομές εδώ στον Όλυμπο;"

Το μυαλό μου πάει στο σκαρφάλωμα, έχω άλλωστε μπροστά μου μιάμιση σειρά σακατεμένα DMM καρύδια, ένα σφυρί Petzl και μερικά ζγκούρια και στραβά καρφιά... (εσάς δηλαδή που θα πήγαινε;) και του απαντάω με λίγο παραπάνω ενδιαφέρον... μη με περάσει και για κανέναν αγενή...
"Ε...βασικά ναι, έχουμε κάνει διάφορες διαδρομές, γενικά..."
"Και δε μου λες, ποια είναι η πιο δύσκολη που έχετε κάνει;"

Ρε λες ο τσάκαλος να είναι κανένα τρελό λοκάλι που έχει οργώσει τις ορθοπλαγιές, αλλά μετά από ένα χωρισμό με τη γυναίκα του, 3 νεκρούς σχοινοσυντρόφους και άλλα ανατριχιαστικά, πήγε στο Δασαρχείο να αράξει...; (Κομμένες σκηνές από χολυ-σιτ γουντιανή παραγωγή...) Απ' την άλλη σκέφτομαι: "πιτσιρικάς φαίνεται...δε νομίζω..." Τεσπά, μη σας ζαλίζω τ' αρχίδια, ο διάλογος συνεχίζεται κάπως έτσι:
"Η πιο δύσκολη που έχουμε κάνει είναι... μία στο Σκολιό..."
"Ααα...και δε μου λες να σε ρωτήσω... από Πετρόστρουγκα, έχετε πάει;"

Γυρνάω από την άλλη, κάνοντας και καλά κάτι στο σακίδιο, αλλά η αλήθεια είναι ότι δαγκώνομαι για να μη γελάσω... Για την ακρίβεια του λόγου σχεδόν μάτωσα τα χείλια μου, προκειμένου να μην πέσω κάτω απ' τα γέλια... (γνωστό στο ίντερνετ πια και ως ROFL...)
"Εεε, ...έχουμε πάει κι από την Πετρόστρουγκα...", μάλλον πρέπει να τη μαζέψω τη κουβέντα, γιατί έχει ξεφύγει... Έχει ξεφύγει το ΑΤΟΜΟ...

Και τώρα ήρθε η σειρά μου να βγω στην αντεπίθεση...
"Εσύ φίλε από το Δασαρχείο είσαι;" ωπ, του την έφερα... Χαχα...
"Κοίτα εγώ στην Πυροσβεστική είμαι κανονικά, αλλά με φέραν εδώ με απόσπαση... λόγω Αγγλικών...", (προσέξτε το αυτό, γιατί είναι σημαντικό σημείο στο στόρυ...)
"Αααα..."
"Αλλά μη νομίζεις.., δεν έχω ανέβει πιο ψηλά από τα Πριόνια, ότι λέω τα έχω διαβάσει... ή μου τα είπανε...", έτσι εξηγείται και ο τρόπος που έδινε τις πληροφορίες...
"Μμμμ...", τελείωνε μεγάλε γιατί δεν κολλάνε και πολλά γράμματα ακόμα...

Η ΑΤΟΜΑΡΑ απομακρύνεται σιγά-σιγά στο πόστο του, ο Νικόλας ανεβαίνει και τα πουλάκια τιτιβίζουν... Λέω στο Νίκο το σκηνικό... αλλά δεν νομίζω ότι με παρακολουθεί... πλένει πόδια... Οργανωνόμαστε...

Στο μεταξύ ο μικρός ΘΕΟΣ έχει πελατεία. Είναι ένα ζευγάρι Ελβετών ή Αυστριακών ή κάτι τέτοιο, εκεί γύρω στα 60..., φαίνονται άνθρωποι που έχουν φάει πολλά βουνά με το κουτάλι... Ρωτάνε τη προσωποποιημένη κινητή εγκυκλοπαίδεια του Ολύμπου αν μπορούν να πάνε ως το Σκολιό αυθημερόν και πόσες ώρες θα τους πάρει. Δεν τους ενδιαφέρει ο Μύτικας... Το ΤΣΑΚΑΛΙ κάνει τις προσθέσεις, αλλά αρχίζει και τα μπερδεύει, γιατί δεν βάζει το κατέβασμα, γιατί έχει κολλήσει με τη Σκάλα, το ζεύγος του λέει Σκολιό... Ζορίζεται... Και καλεί τη βοήθεια του κοινού... Εγώ είμαι αυτό...
"Σειρά... ε, σειρά, έλα λίγο να πεις στον κύριο..."

Πλησιάζω... Ο ΘΕΟΣ με δείχνει με καμάρι. Είμαι ο καινούριος του φίλος.., ο μεγάλος του αδερφός που έχει μηχανάκι..., ο θείος που ξέρει καράτε... αυτός που θα καθαρίσει την υπόθεση με δυο κουβέντες... Είμαι ο γαμάτος! Πλησιάζω κι άλλο... Ο ΘΕΟΣ είναι μπροστά μου και θα μιλήσει. Θα γυρίσει στο ζευγάρι και θα του πει με τα Αγγλικά που τον έβαλαν σ' αυτό το πόστο στο Δασαρχείο, δείχνοντάς με:
"He is very strong orivat!" Ναι ρε "όριβατ" είπε το άτομο, το ορκίζομαι!

Κοιτάω δεξιά, ένα μουλάρι κατουριέται και γελάει.., τα πουλάκια σταματάνε να τιτιβίζουν και γίνονται σε μια στιγμή αποδημητικά... Γεια σας... Καλό ταξίδι... Δαγκώνομαι για δεύτερη φορά για να μη γελάσω... Πλησιάζω κι άλλο...

Εξηγώ στους ανθρώπους ότι αυτό που θέλουν να κάνουν γίνεται, παίζει νερό και φαγητό στο Καταφύγιο Α κι αν είναι light είναι 4-5 ώρες για πάνω και 3-4 για κάτω...

Από εκείνη τη στιγμή Ο ΘΕΟΣ δεν υπάρχει πια... Έχει νέο όνομα... και τι όνομα... Είναι ο "Very Strong Orivat!" Θα μας συντροφεύει όλο τον επόμενο χρόνο, θα ξεχειμωνιάσει στο σταθμό ελέγχου χαμηλά πάνω απ' το Λιτόχωρο και θα πετάξει κι άλλες ατάκες... Καμία δεν θα είναι σαν τις 2 πρώτες του όμως... Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη ιστορία...

Αφήγηση: Θ.Χ.

Wallpepper Ιουλίου.

Μια χτεσινή συννεφιασμένη φωτό από τα χτένια του Στεφανιού για wallpaper από το Πέφτοντας με αγάπη...

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

Διελεύσεις UFO στον Όλυμπο!!!

Σαν να μην έφτανε ο προβληματισμός που υπάρχει στην ορειβατική κοινότητα μετά τη ανακοίνωση του κου Νομάρχη Πιερίας για την απαγόρευση κατασκήνωσης (μαζί με άλλους περιορισμούς...) στον Εθνικό Δρυμό Ολύμπου, ήρθε και η έξαρση θεάσεων Α.Τ.Ι.Α. (κοινώς UFOs) στα Καζάνια. Όλα τα παραπάνω, μαζί με την απουσία αναμνηστικών σημάτων και τον άστατο καιρό που δεν λέει να στρώσει, δείχνει ότι η Π.Ο.Σ. θα έχει πολλές απουσίες. Όσο για αυτούς που θα έρθουν.., θα τους φάει το άγχος της ενδεχόμενης σύλληψης μετά προστίμου (κάτι ακούγεται για 300 €), αλλά και το πιθανό τετ-α-τετ με Α.Τ.Ι.Α.... Ύποπτη παραμένει πάντως η μη-τοποθέτηση του κου Νομάρχη στο θέμα των UFOs! Το Πέφτοντας, πάντα στη πρώτη γραμμή της επικαιρότητας αλλά και με μια δόση κωλοφαρδίας, κατάφερε και πήρε πλάνα από διελεύσεις UFOs πάνω από τα Καζάνια σήμερα το πρωί. Παρακολουθήστε το αποκλειστικό video και προβληματιστείτε και εσείς... (Σημ.: καλό είναι να το δείτε στα 480px, για καλύτερη λεπτομέρεια!)

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Ακυρώνεται η 70η Π.Ο.Σ.!!! Πως???

Ο κος Νομάρχης Πιερίας με απόφασή του στις 30 Ιουνίου 2010 απαγορεύει (μεταξύ άλλων) την κατασκήνωση στον Εθνικό Δρυμό Ολύμπου. Άρα ουσιαστικά δεν θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί η 70η Π.Ο.Σ, αφού οι εκατοντάδες ορειβάτες που εκ των πραγμάτων δεν χωράνε στα καταφύγια και σχεδίαζαν να μείνουν σε αντίσκηνα, δεν θα μπορέσουν να παραβρεθούν στον Προφήτη Ηλία την Κυριακή 18/7... Ένα ακόμα μεγάλο χτύπημα για την ελληνική ορειβατική κοινότητα μετά την κατάργηση των αναμνηστικών σημάτων των Π.Ο.Σ...
Τα παραπάνω προκύπτουν από την εγκύκλιο της Ε.Ο.Ο.Α. (κάνε κλικ εδώ για να τη διαβάσεις) και την απόφαση του Νομάρχη Πιερίας (κάνε και εδώ ένα κλικ...), που παραθέτουμε και σε εικόνα: 
Το θέμα έχει γίνει, με την γνωστή μέθοδο της κοπυπαστάδας (πολύ copy-paste και ακόμα περισσότερη αφέλεια...), γνωστό σε όλους... Έπαιξε στα Facebook, αλλά και στα γαμάτα ειδησιο-γραφικά site και blog αυτού του ευλογημένου τόπου. Απλά βάλτε στο Google: "απαγόρευση κυκλοφορίας στον όλυμπο" και διαβάστε τα news... μια ασαφή παράγραφο που... απλά δεν λέει τίποτα! Αλλά όλοι το έχουν αντιγράψει...

Συμπέρασμα Πέφτοντας: Τίποτα από τα παραπάνω δεν πρόκειται να γίνει... Η Π.Ο.Σ. θα γίνει κανονικά. Απ' την άλλη ο κος Νομάρχης θα μας φέρνει κατάθλιψη αντίστοιχη με αυτή που οδήγησε τον Κώστα Καρυωτάκη στην αυτοκτονία:
"Περπατώντας αργά στην προκυμαία,
"Υπάρχω;" λες, κ' ύστερα "δεν υπάρχεις!"
Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο Κύριος Νομάρχης. "
Ε... τι να κάνουμε... ο άνθρωπος ζει στη κοσμάρα του! Από αποφάσεις ένα σωρό, καμιά πράξη να δούμε κάποτε...
Για να κλείσουμε το αρθράκι θα βάλουμε και 2 φωτογραφιούλες για να δώσουμε λίγο χρώμα στους δύσκολους καιρούς της κρίσης... Είναι από το προηγούμενο ΣΚ, όπου ενώ μόνο 500 δρομείς τρέξανε πάνω-κάτω στο βουνό, μερικοί τολμηροί αναρριχητές αψήφησαν τις "απαγορεύσεις" και σκα(ρφά)λωσαν στο Στεφάνι.
 
ΥΓ: Φήμες λένε ότι κρατήσεις σε καταφύγια έχουν βγει στη μαύρη αγορά με τιμές που αρχίζουν από τα 250 €, ενώ γύρω στις 14-15 Ιουλίου αναμένεται οι τιμές να φτάσουν και τα 1.000€...
ΥΓ 2: Κίνημα αναρριχητών ξεκίνησε το σλόγκαν "Legalize Bivouac Motherfuckers" και αναμένονται δυναμικές ενέργειες ήδη από το ερχόμενο Σαββατοκύριακο... 
ΥΓ 3: ...για να μην ξεχνιόμαστε... γαμιέται η zougla και όλα τα Μ.Μ.Ε...

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Μεταλλεία βωξίτη στη Γκιώνα...

Πήραμε ένα μέιλ (που έπρεπε να είχαμε δημοσιεύσει εδώ και καιρό...) για τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στην Άμφισσα, ανάμεσα στον Ορειβατικό Σύλλογο και την εταιρεία που εκμεταλλεύεται τα μεταλλεία βωξίτη της Γκιώνας. Απλά παραθέτουμε τη δημόσια επιστολή των εργαζομένων της "S&B Βιομηχανικά Ορυκτά" στο τοπικό Τύπο και την απάντηση του Ορειβατικού:
  Κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση, ώστε να τη διαβάσετε.

Και η απάντηση του Ο.Σ.Α.:

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΜΦΙΣΣΑΣ
στην από 27/5/2010 επιστολή των εργαζομένων της S&B Βιομηχανικά Ορυκτά και σε όσους την υπέγραψαν.

Α. Είναι εύλογο να προσπαθεί ο κάθε εργαζόμενος να διατηρήσει την εργασία του. Ο τρόπος όμως που επιλέγει να διαμαρτυρηθεί και να προασπίσει τη θέση του κρίνεται, ως δόκιμος ή μη. Κάποιοι εργαζόμενοι διεκδικούν τα δικαιώματά τους οργανωμένα και αγωνιστικά, απευθύνοντας τις διαμαρτυρίες τους αρμοδίως προς τους εργοδότες τους και την πολιτεία. Κάποιο άλλοι εργαζόμενοι όμως, επιδιώκουν να διατηρήσουν τη δουλειά τους, με κάθε θυσία της αξιοπρέπειας τους, παραβλέποντας καταχρήσεις και παρανομίες ακόμη και σε βάρος δικών τους δικαιωμάτων. Έτσι οι εν λόγω εργαζόμενοι στην εταιρεία S&B Βιομηχανικά Ορυκτά , επέλεξαν ως τρόπο διαμαρτυρίας και διεκδίκησης, την συλλογή υπογραφών από συμπολίτες μας. Εκμεταλλευόμενοι οι πρωτεργάτες αυτής της κίνησης, την οικονομική κρίση, στοχοποιούν απαράδεκτα ως υπεύθυνους, των επαπειλούμενων απολύσεων στην Εταιρεία, την Διοίκηση του Ορειβατικού Συλλόγου Άμφισσας και όχι αυτούς που είναι πραγματικά υπεύθυνοι (βλ. οι ίδιοι οι εργοδότες τους λόγω έλλειψης σχεδιασμού και οι βουλευτές μας μαζί με την πολιτεία που δεν έδωσαν καμία άλλη προοπτική ανάπτυξης στον τόπο μας, παρεκτός της μεταλλευτικής).
Καταλαβαίνουμε από το ύφος της επιστολής ότι, οι συντάξαντες και υπογράψαντες αυτή, θεωρούν τον υπό απόλυση εργαζόμενο, ως άνθρωπο που βουλιάζει, και δικαιολογούν την προσπάθεια αυτού να γλιτώσει ακόμη και με ηθικές και υπαρξιακές εκπτώσεις. Πράγματι είναι συγκλονιστικά τα ερωτήματα και τα διλήμματα που γεννιούνται σε μια οριακή ανθρώπινη κατάσταση.
Όμως, τι σημαίνει «να γλιτώσει»; Τι άνθρωπος θα είναι ο «σωσμένος», όταν γύρω του θα σωριάζονται πτώματα; Η ατομική επιβίωση, θεμιτή και ενστικτώδης, θα είναι αρκετή για να γλιτώσει αυτόν και σαν ολόκληρο άνθρωπο, δηλαδή άνθρωπο κοινωνικό, έλλογο και ηθικό; Πόσα δικαιώματα μπορεί να εκχωρήσει ευρισκόμενος σε ανάγκη; Για πόσο καιρό; Με ποιο χρονικό ορίζοντα; Και πώς γνωρίζει ο «γλιτωμένος» ότι δεν θα έρθει η σειρά του να βουλιάξει; Το πιθανότερο είναι σε καιρό κρίσης θα βουλιάξουν πολλοί, θα επιπλεύσουν λίγοι.

Β. Στο προκείμενο. Ο ΟΣΑ, στον οποίο απευθύνεται η επιστολή, δραστηριοποιείται 25 χρόνια στην περιοχή της Φωκίδας. Βασική αρχή του καταστατικού του είναι η προστασία του περιβάλλοντος. Με τις κατά καιρούς προσφυγές του στο ΣτΕ ζητά από την δικαιοσύνη να εξετάσει και να παρέμβει όπου φαίνεται ότι γίνεται παράβαση περιβαλλοντικών όρων.
Έτσι συνέβη και στην περίπτωση του κοιτάσματος στη θέση «Βλαχοθανάση Α7», καθόσον η επιφανειακή εξόρυξη βωξίτη, που επιχειρείται στη θέση αυτή της Γκιώνας, είναι παράνομη. Τι λογικότερο, σε μια δημοκρατική κοινωνία, από τον έλεγχο της δικαστικής αρχής για ένα τόσο σημαντικό θέμα; Η προστασία του περιβάλλοντος, όσο κι αν κάποιους τους ενοχλεί, είναι πλέον επιταγή όλων των πολιτών παγκοσμίως, ως αναγκαία προϋπόθεση επιβίωσης, και όσο αφορά την περίπτωση της Φωκίδας είναι επιπλέον και αναγκαία προϋπόθεση ανάπτυξης.

Γ. Κύριοι, συντάξαντες και συλλέξαντες τις υπογραφές διαμαρτυρίας, ξεγελάσατε συμπολίτες μας, στους οποίους απευθυνθήκατε για την λήψη της υπογραφής τους, οδυρόμενοι μπρος στον καθένα από αυτούς ξεχωριστά και εκμεταλλευόμενοι την συναισθηματική φόρτιση και υπαρξιακή αγωνία, που προφανώς τους δημιουργούν οι επίκαιρες οικονομικές συνθήκες. Επιδιώξατε να εξασφαλίσετε την σύμπραξή τους σε μια διαμαρτυρία παραλλαγμένη κατά το συμφέρον σας, διανθισμένη με ανακρίβειες και λασπολογίες εις βάρος μας. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις (όπως μας καταγγέλθηκε) υφαρπάζατε την υπογραφή τους χωρίς καν να επιδεικνύετε το κείμενο της επιστολής, γιατί σ’ αυτήν χαρακτηρίζατε την S&B Βιομηχανικά Ορυκτά ως Εταιρεία σας και λασπολογούσατε σε βάρος του ΟΣΑ. Με αυτόν τον τρόπο, αποκρύβοντας την επιστολή, πείσατε αυτούς προφορικά για τον «δίκαιο» αγώνα σας;!!

ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΣΕ ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΑΣ:

1ον. Το γεγονός ότι έχει ήδη αφαιρεθεί η βλάστηση και η φυτική γη στον «Βλαχοθανάση», όπως επισημαίνετε, δεν αποτελεί καμιά δικαιολογία για να καταστραφεί όλη η περιοχή—εξάλλου η αποψίλωση αυτή διαπράχθηκε με την καταστρατήγηση διατάξεων που απαγορεύουν τις επιφανειακές εξορύξεις σε κοιτάσματα εντός της ευαίσθητης και προστατευόμενης και από το ευρωπαϊκό δίκαιο περιβαλλοντικής ζώνης NATURA 2000 και με αδειοδότηση που χορηγήθηκε από τον τέως υφυπουργό Ανάπτυξης Ιωάννη Μπούγα και εγκρίθηκε από τη Νομαρχία.
Η υποβαλλόμενη από μας στο ΣτΕ Αίτηση Ακύρωσης της ως άνω παράνομης αδειοδότησης, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ. Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΣΕ ΒΩΞΙΤΗ ΜΕ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΡΥΞΗΣ ΣΤΙΣ ΕΝΝΕΑ(9) ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΕΣ ΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΓΚΙΩΝΑ, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟΛΥΟΝΤΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ.
Όμως αντί αυτού, εμμένει στην εύκολη και επικερδέστερη λύση του «Βλαχοθανάση», και εκβιάζει με ενδιάμεσους εσάς, για να έχει άλλοθι για τις ούτως ή άλλως επερχόμενες απολύσεις, προγραμματισμένες ήδη, για δικούς της οικονομοτεχνικούς λόγους.

2ον. Όσο για τις «παροχές που απολαμβάνει» δήθεν ο Σύλλογος από δικά σας λεφτά, όπως αναφέρετε στην επιστολή σας, και τις όποιες χορηγίες, για τις οποίες μας ζητάτε ως αντάλλαγμα να συναινέσουμε σε περιβαλλοντική καταστροφή, σας γνωρίζουμε ότι:
 -Το γραφείο που στεγάζεται ο Σύλλογος έχει παραχωρηθεί από τον Δήμο Άμφισσας με την με αριθμό 182/2003 ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για συγκεκριμένους λόγους, τους οποίους μπορείτε να πληροφορηθείτε ζητώντας να διαβάσετε τα Πρακτικά των Δημοτικών Συμβουλίων 144/2000 και 182/2003.
 -Το καταφύγιο Βαρδουσίων ανήκει στην Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας και Αναρρίχησης και το διαχειρίζεται η ίδια.
 -Χορηγίες δεν έχει λάβει ο Σύλλογος. Η Πανελλήνια Ορειβατική Συνάντηση 2009 στα Βαρδούσια πραγματοποιήθηκε χάριν της εθελοντικής εργασίας και προσφοράς των μελών μας. Έξοδα για την Πανελλήνια ανέλαβε η Νομαρχία για την προβολή του νομού μας και πληρώθηκαν αυτά, βάσει τιμολογίων, στους ίδιους τους επαγγελματίες, που εξέδωσαν τα τιμολόγια, με απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Τα αναρριχητικά πεδία είναι έργο της Νομαρχίας Φωκίδας και η όποια εμπλοκή του ΟΣΑ είναι μόνο εθελοντική. Απευθυνθείτε για ενημέρωση στην Νομαρχία.
 -Τα αιτηθέντα – ή καλύτερα απαιτηθέντα – από μας μονοπάτια κ.α, προσφέρονται για την διευκόλυνση ορειβατών και περιπατητών στα πλαίσια σχεδιασμού και προώθησης του ορεινού τουρισμού. Ο ορεινός τουρισμός είναι μια νέα μορφή ανάπτυξης, σε παγκόσμιο επίπεδο, με συνακόλουθο ευκαιρίες για νέες θέσεις εργασίας. Για την Φωκίδα θα είναι σωτήρια περίπτωση, καθόσον στερείται ο τόπος μας, λόγω της μονοπωλιακής δραστηριότητας των μεταλλευτικών εταιριών, οποιασδήποτε άλλης οικονομικής ανάπτυξης.
Τις παραπάνω αλήθειες, πολλοί από σας, τους υπογράφοντες την επιστολή, τις γνωρίζεται. Παρ’ όλα αυτά δεν διστάσατε να δυσφημίσετε τον ΟΣΑ, δηλώνοντας έτσι για άλλη μια φορά πίστη και υποταγή στην «εταιρεία σας», προκειμένου να μην είστε από εκείνους που θα χάσουν τη δουλειά τους. Κάποιοι άλλοι πιθανόν να μην γνωρίζετε, μπορείτε να απευθυνθείτε στον Δήμο, την Νομαρχία ή στο γραφείο του Συλλόγου για να ενημερωθείτε λεπτομερώς.

3ον. Κανενός πολίτη τα χρήματα δεν καταχράται ο Σύλλογος, και δεν ζούμε εις βάρος σας. Ζούμε από την δουλεία του ο καθένας μας, με τον ίδιο κόπο και την ίδια αγωνία που βιώνετε καθημερινά όλοι. Παράγουμε όπως παράγετε, και επίσης προσφέρουμε στον τόπο μας. «Βολεμένοι» δεν νιώθουμε, αγωνιζόμαστε την κάθε μέρα, θέλουμε να πιστεύουμε με αξιοπρέπεια, για την επιβίωσή μας, για τις δουλειές μας, τις οικογένειές μας. Και επιπλέον, αγωνιζόμαστε με τόλμη για την ευρύτερη προστασία και ανάπτυξη του τόπου μας. Πιστεύουμε ότι σε τόπο που πάσχει δεν μπορεί να υπάρξει ατομική ευημερία.
Οι επιδιώξεις μας δεν είναι εμμονή, όπως μας κατηγορείτε. Είναι βλέμμα ανησυχίας στο μέλλον. Οι μελλοντικές γενιές δικαιούνται να τους παραδώσουμε το ελάχιστο εναπομένον φυσικό περιβάλλον απείραχτο. Δεν επιτρέπεται η δική μας γενιά να επιβιώσει σε βάρος των παιδιών μας, κατασπαταλώντας όλους τους φυσικούς πόρους, καταστρέφοντας ταυτόχρονα δάση, αλπικά λιβάδια, φαράγγια, ρέματα, βιότοπους, γενικότερα φύση και τοπίο, που κληρονομήθηκε δια μέσου των αιώνων, σ’ αυτή εδώ την ευλογημένη περιοχή, η οποία έχει σκοπίμως εγκαταλειφθεί, για να λεηλατείται απρόσκοπτα από τις μεταλλευτικές εταιρείες.

4ον. Όσο για την «Εταιρεία σας», όπως αποκαλείτε στην επιστολή σας την S&B Βιομηχανικά Ορυκτά, υπέρ της οποίας συνηγορείτε, την υποτιμάτε και χάνετε την αξιοπρέπειά σας, όταν μεσολαβείτε για λογαριασμό της, σαν να πρόκειται η επιφανειακή εξόρυξη να είναι μια απλή σκανδαλιά εκ μέρους της, που πρέπει να της επιτραπεί για τελευταία φορά (Ποιος αλήθεια το εγγυάται αυτό;)
Οι εταιρείες αυτού του μεγέθους στηρίζουν το κύρος τους σε έγκαιρο σχεδιασμό, μελέτες και οργάνωση πάνω σε σύγχρονους παγκόσμιους σχεδιασμούς και δεν οδηγούνται, όπως εν προκειμένω θέλουν να σας πείσουν, δήθεν σε σημείο μηδέν, για να αρχίσουν να τρέχουν εκ των υστέρων να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους σε παράδοση βωξίτη, δημιουργώντας μάλιστα κοινωνικά προβλήματα.
Κανένας από μας δεν επιδιώκει να χάσετε την δουλειά σας, και κανείς λογικός άνθρωπος δεν επιθυμεί να σταματήσει η μεταλλευτική δραστηριότητα, αρκεί ο τρόπος με τον οποίο οι μεταλλευτικές εταιρείες εκμεταλλεύονται τον ορυκτό πλούτο του τόπου μας, να μην παραβιάζει τις κοινά πλέον αποδεκτές αρχές της προστασίας του περιβάλλοντος και της αειφόρου ανάπτυξης, και φυσικά να λειτουργούν στα πλαίσια του νόμου.

Δ. Επιτέλους, θα έπρεπε προ πολλού να έχουν τεθεί όρια στις μεταλλευτικές εταιρείες, και πρωτίστως τα όρια θα έπρεπε να έχουν τεθεί από όλους εσάς υπογράφοντες και μη υπογράφοντες, που ζείτε σ’ αυτόν τον τόπο και θέλετε εδώ να ζήσουν και τα παιδιά σας. Αντί γι’ αυτό, οι περισσότεροι από σας παρακολουθείτε γύρω σας, σιωπηλά και φοβισμένα, την καταστροφή και την συνεχή υποβάθμιση.
Το ζήτημα είναι και βαθιά πολιτικό και θα έπρεπε πολιτεία, πολιτικά κόμματα και τοπική ηγεσία να έχουν προτάσεις, θέση σοβαρή και ενεργητική και όχι να ασκούν μόνο διαχειριστική πολιτική, η οποία θα έπρεπε να προκαλεί σε όλους μας ανεξαιρέτως οργή και αγανάκτηση.
Η τοπική ηγεσία είναι εκείνη που πρέπει άμεσα να ασχοληθεί και να αναλάβει όλες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες σ’ ένα ζήτημα, που επηρεάζει καθοριστικά την προοπτική του τόπου για τις επόμενες δεκαετίες. Πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε τις εκχωρήσεις της και τις ένοχες σιωπές της. Υπάρχει επιτακτική ανάγκη να ασχοληθεί με το πρόβλημα.
Τέλος θέλουμε να θυμίσουμε σε όλους εσάς, που βάλετε εναντίον μας, ότι ο ΟΣΑ δεν είναι επαγγελματικό ή εργατικό ή εργοδοτικό σωματείο, για να απευθύνεται η επιστολή σας προς εμάς. Είμαστε Σύλλογος που έχει ταχθεί στην προστασία του περιβάλλοντος και ενεργούμε με τόλμη πιστοί στις καταστατικές αρχές μας.
Θα σεβαστούμε την απόφαση της δικαιοσύνης και το ίδιο καλείστε να κάνετε κι εσείς.

Υ.Γ. : Η από 27-05-2010 επιστολή , που απευθύνεται προς τον ΟΣΑ , θα έπρεπε να έχει κοινοποιηθεί στο Γραφείο του Συλλόγου μαζί με τις συνοδεύουσες αυτή υπογραφές . Την περιμένουμε.

Το Δ. Σ.

 Φωτό: Παράδειγμα "επιτυχημένης αποκατάστασης νταμαριού ανοιχτής εξόρυξης βωξίτη."

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Καλοκαίρασε... Ας πάρουμε τα βουνά!

Το προηγούμενο ΣουΚού (29-30/5) ανεβήκαμε διάφοροι στο Οροπέδιο και την Κυριακή κάναμε και μια γρήγορη ανάβαση στη Comici... (3 σχοινοσυντροφιές-7 άτομα). Το Οροπέδιο ακόμα με αρκετά χιόνια, η πρώτη σχοινιά της Comici λιγότερο από 15 μέτρα και το πιολεδάκι απαραίτητο για τη χιονούρα.
Ο Έκτορας στη 3η σχοινιά. Φωτο: Θ.Χ.
Ίσως το τέλος Μαϊου και οι αρχές Ιουνίου να είναι η ομορφότερη περίοδος στο βουνό, που κρατάει πολλές χιονούρες, είναι γεμάτο χιονολούλουδα και έχει ακόμα λίγο κόσμο...
Χιονολούλουδο στο Οροπέδιο των Μουσών. Φωτό Θ.Χ.
Οι περισσότερες βέβαια διαδρομές στα Καζάνια είναι ακόμα απαγορευτικές λόγω μεγάλης χιονούρας στη βάση τους και νερών που τρέχουν, αλλά αυτό είναι μικρό πρόβλημα, σε σχέση με τους βλαμμένους που ανεβαίνουν στο Μύτικα και πετάνε πέτρες. Τι?! Που τους είδαμε; Στο Γιουτιούμπ φυσικά. Δείτε και σεις:



Τι είπατε; "Ναι αλλά εγώ φοράω κράνος..."
 
Number of unique visits: