Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Somethin bout nothin: Kelly Cordes on Alpinism.

Το blog μην έχοντας τίποτα καλύτερο να βάλει και με μια σταθερή έλλειψη φαντασίας να το ταλαιπωρεί τον τελευταίο καιρό, θα κάνει αυτό που είναι εύκολο και ξέρει καλά... Θα κλέψει ένα βιντεάκι και θα το κοτσάρει στο blog... Χαχα... Απολαύστε λοιπόν τον Kelly Cordes να μιλάει για την προπόνηση, το disaster style, τη γιόγκα(!) κι άλλα φιλοσοφικά, τον αλπινισμό και τη ζωή γενικότερα...

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Σιγά μην πάω στην Κάλτσα... Τι είναι αυτό;

φίλοι του peftontas,

θυμάμαι όταν είχα ξεκινήσει να ασχολούμαι με την ορειβασία, και είχα κολλήσει με ορισμένα βουνά... είτε επειδή όλοι μιλούσαν γι' αυτά, είτε επειδή προβάλλονταν συνέχεια στα περιοδικά, είτε επειδή είχαν καταφύγιο και όλοι πηγαίναν εκεί και μιλούσανε για διαδρομάρες και για εξοπλισμό κλπ κλπ. Οι πιο πολλοί πήγαιναν όλο στα ίδια και στα ίδια, μαζί κι εγώ....
Βέβαια ποτέ δεν βαρέθηκα, διότι πάντα κάτι διαφορετικό θα δεις, θα κάνεις, θα νοιώσεις, το ίδιο βουνό μπορεί να σου χαρίζει άπειρα πράγματα κάθε φορά, ειδικά αν πας με καλή παρέα. Οπότε δεν τρέχει και τίποτα !

Τότε ένας αξιόλογος σχοινοσύντροφος, όταν κουβεντιάζαμε τι θα κάνει ο καθένας με την παρέα του κάποιο τριήμερο Κ.Δευτέρας του 2000, μου είπε "βρε Άρη πάλι xxxxxx θα πας, έλα στο Γράμμο να δούμε και κάτι άλλο, μα δεν υπάρχουν άλλα βουνά στην Ελλάδα;;;". Κι εγώ ο έξυπνος, πήγα πάλι στα ίδια, που να έτρεχα από την Αθήνα στο Γράμμο... Ας πάμε ξανά στα σίγουρα που εχει και λουκακια... και έχουμε και διαγράμματα των διαδρομών... και έτσι εχασα ένα καταπληκτικό τριήμερο... και έμεινα να βλέπω αποσβολωμένος τις φωτογραφίες που τράβηξαν τα παιδιά !
Όλα αυτά επειδή ήθελα να πάω στα κλασσικά, στα σίγουρα. Στάση ζωής θα έλεγα που έβλεπα και σε άλλους γύρω μου.. Ε λοιπόν τώρα το έχω μετανοιώσει που δεν πήγα τότε μαζί τους να δω κάτι νέο. Πέρασε λοιπόν αυτή η φάση στη ζωή μου και τώρα θέλω να πάω σε πιο άγνωστα βουνά... χωρίς διαδρομές, χωρίς κόσμο, χωρίς βαβούρα, που δεν τα έχω ξαναδεί σε φωτογραφίες, που δεν έχω ξαναδιαβάσει γι' αυτά, που έχουν άγνωστα ονόματα. Δεν ξέρω πόσοι είσαστε σε θέση να καταλάβετε αυτά που λέω...
Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να ανακαλύψω ένα τέτοιο μέρος με άπειρες δυνατότητες για σκαρφάλωμα και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας... Όμορφη ορθοπλαγιά (για τα ελληνικά δεδομένα), και άλλες γύρω επίσης, απομονωμένη, με φοβερή θέα παντού.. Το οφείλω στο φίλο Νίκο Κρούπη, με τον οποίο πήγα εκεί και ο οποίος, κι αυτός μόνο από μακρυά την είχε εντοπίσει, και έμεινε το ίδιο έκπληκτος όπως εγώ όταν βρεθήκαμε από κάτω... και είχαμε την σχετική συζήτηση του άρθρου... Στις 17.01.2009 σκαρφαλώσαμε μόνο μια σχοινιά διότι φτάσαμε σχετικά αργά μετά από ξενύχτια... (κραιπάλη!). (Απ' το βέλος και πάνω 60 μέτρα.)
Ονομασία: Κάλτσα
Περιοχή: στο Παλαιοχώρι (Ν.Τρικάλων)
Περιγραφή: στην πανοραμική φωτο 180ο, αριστερά η Βίγγλια, δεξιά η Κάλτσα, σε ένα σχηματισμό τόξου από βουνά, στο ζουμ μόνο η Κάλτσα.
Προσανατολισμός: ΒΑ
Δυνατοτητες: σκαρφάλωμα, σκαρφάλωμα, σκαρφάλωμα και ορειβατικό σκι.
Διαδρομές: δεν γνωρίζουμε αν έχουν ανοιχτεί και πολύ θα θέλαμε να μάθουμε.
Προσβαση: από το χωριό με τα πόδια direct 2 ώρες, μέσα από το δάσος, λίγο δύσβατα στην αρχή (υπάρχει διακριτική σηματοδότηση, όχι στυλ Μύτικα), υπάρχει και δασικός δρόμος αλλά πάει πολυυύ μακρυά...
Σχόλια: οι πολλές χιονοστιβάδες κάτω από την πλαγιά στη φωτογραφία, οφείλονται σε μια παχιά κρούστα πάγου στο υπόστρωμα.
Πληροφορίες περισσότερες: aris.rep at gmail dot com ή nkroup at gmail dot com
χαιρετισμούς σε όλους, καλή χρονιά και καλό σκαρφάλωμα - όχι άλλο τα ίδια, φτάνει πια !!! χαχαχα

Άρης Ρεπούλιας

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Μηνύματα που λάβαμε...

...για το τελευταίο ποστ. Λάβαμε 2 e-mail από τον Χρήστο και τον Πασχάλη. Αντιγράφουμε αντίστοιχα παρακάτω.

''...αρχικά βλέποντας την έκθεση ζωγραφικής στο Μύτικα έμεινα εμβρόντητος από το υψόμετρο στο οποίο έφτασε ο Ελληνικός πολιτισμός. Στη συνέχεια θυμήθηκα τα λόγια του Β. Ραφαηλίδη για το σχετικό θέμα,και τα μεταφέρω αυτούσια: 'Σε μας τους Έλληνες ο πολιτισμός λειτουργεί σαν ένα αφηρημένο ιδεολόγημα και σα μια επιταγή χωρίς αντίκρυσμα που επιμένουμε να την εξαργυρώνουμε αδιάκοπα στις τράπεζες της Ευρώπης. Περιφέρουμε τον δίσκο της επαιτείας στο όνομα του πολιτισμού μας, όντας απολίτιστοι. Και βέβαια ο πολιτισμός δεν είναι τα γράμματα και οι τέχνες μόνο, είναι ό,τι υπάρχει σε έναν τόπο σαν περιρρέουσα πολιτιστική ατμόσφαιρα. Πολιτισμός είναι τα δημόσια αποχωρητήρια, πολιτισμός είναι η συμπεριφορά του εισπράκτορα στο λεωφορείο και του επιβάτη στην ουρά.'
Δυστυχώς τα παιδάκια του κολεγίου, είναι πολύ κοντά στην ιδανική εικόνα του σύγχρονου ανθρώπου, καλοθρεμμένα, καλοντυμένα, ικανοποιημένα κι ωστόσο χωρίς προσωπικότητα και αισθήματα, όπως τα εκπαιδεύει το σχολείο τους, βασισμένο στην αρχή που λέει πως: "όταν τα ανθρώπινα γρανάζια έχουν αισθήματα, η κοινωνική μηχανή παθαίνει εμπλοκές'' "

Και:

"Μα είναι τελείως μαλάκες οι άνθρωποι! Ειδικά στον Όλυμπο η σήμανση είναι πολύ εύκολο πράγμα. Και θα σου πω τι σκεφτόμουν να κάνω, αλλά με προλάβανε. Ανεβαίνεις στο Μύτικα για παράδειγμα, με ένα βαρέλι μπογιά, ίσως και περισσότερα, στο χρώμα της αρεσκείας σου.
Όταν φτάσεις επάνω και σιγουρευτείς πως δεν ανεβαίνει κανένας δικός σου (για ξένους δεν μας νοιάζει) αδειάζεις τα βαρέλια και... ω του θαύματος, η σήμανση είναι έτοιμη! Εάν βιάζεσαι θα πρέπει να κατέβεις από την Κακόσκαλα, θυμήσου όμως ότι μιλάμε για 4,6!!! ...δεν είναι καλή ιδέα. Μπορείς βέβαια να κάνεις κάνα τσιγάρο μέχρι να ψιλοστεγνώσει και να κάνεις την πρώτη red point κατάβαση (αν το χρώμα είναι κόκκινο, yellow point εάν είναι κίτρινο κ.τ.λ.).

Βέβαια και το έργο με τα βέλη έχει πολλά να πει και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν σας άρεσε.
Μάλλον δεν καταλάβατε την ψυχοσύνθεση του καλλιτέχνη ο οποίος χρησιμοποίησε το βουνό ως καμβά και είχε και τις μούσες στο φυσικό τους περιβάλλον (που να τρέχουν τώρα για τον κάθε καλλιτέχνη...) Δυστυχώς τρέχει ο κάθε καλλιτέχνης προς τις Μούσες. Αυτές λοιπόν τον καθοδηγούσαν στο που να βάλει τα βέλη (μια δεν του είπε να βάλει ένα εκεί που ξέρει και να σηκωθεί να φύγει?).
Δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο. Άλμπερτ Αϊνστάιν.''

Τα παραπάνω λογοκρίθηκαν ελαφρώς και διορθώθηκαν, αλλά το νόημα παραμένει το ίδιο. Ε;

Πάντως εμείς αγαπητέ Πασχάλη προτείνουμε την αντίθετη (από κάτω προς τα πάνω) και σαφώς πιο ολοκληρωμένη σηματοδότηση των λουκιών: πας στη βάση με 4 κουβάδες,που περιέχουν 4 διαφορετικά χρώματα, πχ κόκκινο, κίτρινο, πράσινο και μπλε. Ορίζεις συγκεκριμένη αντιστοιχία όπως: δεξί πόδι κόκκινο, αριστερό πόδι κίτρινο, δεξί χέρι πράσινο, αριστερό χέρι μπλε... και ξεκινάς. Φροντίζεις να ανανεώνεις τη μπογιά σε χέρια-πόδια τακτικά και έτσι δημιουργείς/σηματοδοτείς επακριβώς και χωρίς παρεκκλίσεις τη διαδρομή. Εννοείται πως ορίζεις με μια μεγάλη πινακίδα τους κανόνες του παιχνιδιού στη βάση. Για το κατέβασμα τώρα, βάζεις μια αντίστοιχη πινακίδα στην κορυφή με αντεστραμμένα τα χρώματα όμως, δηλαδή αριστερό πόδι κόκκινο, δεξί πόδι κίτρινο και πάει λέγοντας. Για τους πιο προχώ (ρημένους) θα παίζει το παιχνίδι όπου τραβάς χαρτάκι/λαχνό με το χρώμα που αντιστοιχεί, ας πούμε, στο δεξί χέρι, μετά στο αριστερό κτλ. Έτσι δυσκολεύεις το παιχνίδι κι ανεβάζεις την αδρεναλίνη!

''Μπράβο το παρτσακλό... τα κατάφερε κι ανέβηκε ως εδώ...!!!'' (σχόλιο κάποιου που δεν ξέρει!)

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

Γράψε κι εσύ κάτι! Μπορείς!

Πολλά έχουν γραφτεί για τα σημάδια που ''μπήκαν'' φέτος στα λούκια του Μύτικα και του Στεφανιού. Όλοι δε, απόρησαν για την μέγιστη αυτή αντιαισθητική παρέμβαση στο ιερό βουνό. Γιατί όμως απορούμε και διαμαρτυρόμαστε; Πρέπει να αποδεχτούμε την συμπεριφορά αυτή, μιας και είναι γενικευμένη και αποδεκτή είτε στο βουνό είτε στην πόλη. Και μιλάμε για την συμπεριφορά του ''Κάνω ό,τι νομίζω εγώ σωστό και γράφω τους άλλους στα παλιά μου τα παπούτσια.'' (παλιά παπούτσια: γνωστά και ως όρχεις). Θεωρεί κάποιος πως πρέπει να βάλει τεράστια σημάδια στο λούκι του Μύτικα και στην Κακόσκαλα, κάθε 2-3 μέτρα; Πάει και το κάνει. Δεν πρόκειται να του πει κανένας τίποτα. Ο πιτσιρικάς που ανεβαίνει με το (ιδιωτικό) σχολείο του στο Μύτικα, ναι, μπορεί να γράφει με το μαρκαδόρο του ό,τι θέλει, όπου θέλει. Δεν πρόκειται να του τραβήξει κανείς το αυτί, ο μπαμπάς του είναι ένας πολύ καλός πελάτης στο σχολείο του! Ο κάθε καθυστερημένος που ανοίγει μια διαδρομή/παραλλαγή εισόδου από το λούκι για το πέρασμα του Νάτση... ναι, μπορεί να μπογιατίσει κόκκινο το καρφί που αφήνει, κι ας είναι μόλις 15 μέτρα από τα επίσης κόκκινα σημάδια του λουκιού... Δεν τρέχει τίποτα... Και να μπερδευτεί κανένας...

Παρακάτω παραθέτουμε μερικές φωτογραφίες από τα παραπάνω.

Τα πρώτα 50 μέτρα από το λούκι του Στεφανιού με βελάκια που δείχνουν, μερικά μόνο από, τα σημάδια που μπήκαν φέτος το καλοκαίρι. Σε κάποια σημεία είναι 3 σε λιγότερο από 5 μέτρα!
Η κορυφή του Μύτικα λίγες ώρες μετά την καθιερωμένη επίσκεψη ιδιωτικού σχολείου.
Αν μη τι άλλο, τα νιάτα μας γεμίζουν αισιοδοξία...
Πλακέτα που κόλλησε ομάδα ορειβατών με ρητίνη στο κολονάκι της κορυφής (κι αυτό πάλι! να περπατάς ατέλειωτες ώρες για να φτάσεις στο ...τσιμέντο!) Απεικονίζει αναρριχητή (foot-off και με σακουλάκι μαγνησίας!) ξεπατικωμένο από το περιοδικό HIGH και είναι αφιερωμένο στον Αποστολίδη και τον Μιχαηλίδη! Σημ.: δεν λέμε πως αυτοί οι ήρωες της ελληνικής ορειβασίας δεν αξίζουν σεβασμό και τιμές, αντιθέτως. Απλά μιλάμε καθαρά για το αισθητικό κομμάτι, και εκ του αποτελέσματος.
Και τέλος το καρφί που οδηγεί απ' το λούκι στο πέρασμα του Νάτση βαμμένο κι αυτό κόκκινο. Στην πρώτη φωτογραφία το βέλος δείχνει την θέση του, ενώ στην δεύτερη κοντινή φωτογραφία του καρφιού. Όποιος είναι βουνίσιος αναρριχητής και σκαρφαλώνει χρησιμοποιώντας παραδοσιακές ασφάλειες, συνήθως θυμάται που είναι τι, ειδικά αν το έχει βάλει ο ίδιος. Υπάρχουν βέβαια και οι καθυστερημένοι, που έχουν ανάγκη από συνεχόμενα σημάδια για να μπορέσουν να ανέβουν μια αναρριχητική διαδρομή, ακόμα κι αν την έχουν κάνει άπειρες φορές... Το συγκεκριμένο σπρέι έχει τύχει να μπερδέψει κόσμο, με γνωστότερη την περίπτωση του θανάτου του 14χρονου το 2006.

Όλυμπος Webcam.

Ξεκινάει στο ''Πέφτοντας'' και η στήλη Webcam, με όσο γίνεται πιο πρόσφατες φωτογραφίες από βουνά, που να δείχνουν την ποσότητα και την ποιότητα του χιονιού. Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες είναι από τον Όλυμπο στις 17.01.2009 και ευχαριστούμε τον Κώστα που μας τις έστειλε.
Ο λαιμός με πολύ αέρα!

Πανοραμική, λίγο μετά τη Σκούρτα.

Λεπτομέρεια της παραπάνω εικόνας.

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Wild Country Rockcentric No 5.

Το ''Πέφτοντας'' συνεχίζει την παρουσίαση αξιόλογων υλικών από τη συλλογή του. Σ' αυτό το ποστ θα παρουσιάσουμε το Rockcentric No 5 της Wild Country. Είναι ένα από τα μεσαία της σειράς των Rockcentrics της Wild Country, η οποία αποτελείται από 7 κομμάτια με αρίθμηση σε νούμερα από 3-9, με το 9 να είναι στο μέγεθος περίπου του μπλε Camalot No 3. Το συγκεκριμένο καρύδι δεν αγοράστηκε, αλλά βρέθηκε (το 2003?) μαζί με ένα καραμπίνερ Wild Wire, στις πρώτες σχοινιές του ''Μεγάλου Σχίσματος'' στην Αστράκα. Πιθανότατα έγινε υποχώρηση απ' αυτό σε χειμερινή προσπάθεια, μιας και βρέθηκαν και άλλα υλικά. Από τότε, αφού αλλάχτηκε το ξεθωριασμένο ιμαντάκι του με ένα 7άρι κορδονέτο, αποτελεί βασικό κομμάτι του rack μας. Γενικά τα Hexcentrics είναι μια πολύ καλή λύση σε σχέση με τα ακριβά και βαριά Friends. Μπορούν να μπουν σε παγωμένες σχισμές σε χειμερινό σκαρφάλωμα με τη βοήθεια του μαρτώ, είναι πολύ ελαφριά, πολύ πιο φθηνά από τα Friends και πολύ σίγουρα, εφόσον τοποθετηθούν σωστά. Το νούμερο 5 ειδικά είναι ένα μέγεθος που συμπληρώνει μια βασική σειρά καρυδιών και λίγα Friends, για ένα αξιοπρεπές rack. Είναι πολύ χρήσιμο για διαδρομές στον ελληνικό βουνίσιο ασβεστόλιθο, αλλά και για σχισμές στα Μετέωρα. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.

Σέιχ Σου.

Από τον Πασχάλη λάβαμε το παρακάτω email, το οποίο και αντιγράφουμε, αφού πρώτα βγάλαμε τα κομπλιμεντα και τις φιλοφρονήσεις.

''Εδώ και καιρό έχουν ξεκινήσει έργα "ανάπτυξης" στο Σέϊχ Σου ή Σέϊχ Σέ για τους Αθηναίους. Ήδη έχει πέσει πολύ τσιμέντο και πλάκα στα μονοπάτια και έχουν γίνει παγκάκια και κιόσκια.
Οι δρόμοι έχουν διαπλατυνθεί με διάφορες δικαιολογίες όπου μόνο αφελείς θα μπορούσαν να πιστέψουν. Τώρα βέβαια μαθεύτηκε το παραμύθι = ασφαλτόστρωση με πλάτος τουλάχιστον 7 μέτρων από τον Άγιο Παύλο μέχρι την Εξοχή και το ίδιο από την Περεβού, με μια πιο ξεκάθαρη δικαιολογία τώρα, την εύκολη πρόσβαση του κοινού στους χώρους αναψυχής, τα γνωστά δηλαδή.''

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Alpinist.com τέλος...(?)

Το site του Alpinist είναι εδώ και λίγο καιρό ''κάτω''. Δυστυχώς, μιας και είχε αρκετά ενδιαφέροντα θέματα για να διαβάσει κάποιος. Το κλείσιμο του site έγινε λίγες μέρες μετά τη λήξη της δημοπρασίας για την πώληση του. Ελπίζουμε να γίνει κάτι με το site και το περιοδικό, αφετέρου γιατί έχουμε πληρώσει 2ετή συνδρομή λίγες μέρες πριν ''βαρέσει πιστόλι'' (η οποία χάθηκε... κλαψ), αλλά για να μπορούμε να κλέβουμε κάνα αρθράκι (κι εμείς, αλλά κι άλλοι... χα-χα). Με το κλείσιμο του site, πολλά από τα links παλαιοτέρων post δεν είναι πλέον ενεργά, αλλά τα αφήνουμε έτσι, απ' τη μια γιατί βαριόμαστε κι απ' την άλλη μήπως και το ''ξανασηκώσουν''...
Προσθήκη σχολίου 16.01.2009: Το site του Alpinist είναι πάλι ''πάνω''. Άντε να δούμε τι θα γίνει... με τα 80 ευρώ μας!

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

Πρωτοχρονιά στο Μύτικα...

Όπως προείπαμε σε παλαιότερο post, το ''Πέφτοντας'' ανέβηκε στο Μύτικα για το καλό του χρόνου, μαζί με πολύ κόσμο ακόμα-ευτυχώς όμως πρώτο... Βάζουμε και μια φωτογραφία για το Gallery, έτσι για το καλό του χρόνου... Γενικά το blog είναι λίγο αργό, απ' τη μια λόγω γενετικών προδιαγραφών κι απ' την άλλη λόγω τεχνικών περιορισμών. Για παράδειγμα τραβάμε πολλές από τις φωτογραφίες μας στα βουνά με φιλμ (φιλμ? τι είναι αυτό μαμά?), οπότε βάλε εμφάνιση, σκανάρισμα και λίγο δουλειά στο Photoshop... ε, περάσαν οι μέρες...
Το λούκι του Μύτικα, όπως φαίνεται λίγα μέτρα κάτω από την κορυφή.
Φωτογραφία: Θόδωρος Χριστόπουλος

Αλλά επειδή το blog θέλει να τυρί τα έθιμα, σας στέλνει και μια καρτούλα, εμπνευσμένη από τα γεγονότα των ημερών και φτιαγμένη με πολύ μεράκι. Ο γραφίστας μας δημιούργησε λοιπόν, την παρακάτω κάρτα-αριστούργημα...
Καλή χρονιά σε όλους!!! (σχεδόν)

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

Aiguille du Midi...

Και μια καλοκαιρινή φωτό με την Aiguille du Midi και τα σπηρούνια της (με χαρακτηριστικότερο όλων το Frendo Spur) να καθεφτίζεται στην Lac Bleu. Πάνω και αριστερά η, σε βαθμό αηδίας υπερκλασσική, Arete des Papillions με τους διαδοχικούς πύργους της.
Φωτογραφία: Θόδωρος Χριστόπουλος

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009

Hardcore!

Το ''Πέφτοντας'' θέλοντας να δώσει τροφή στα ανήσυχα διεστραμμένα μυαλά των απανταχού προτζεκτάκηδων, παρουσιάζει 2 πραγματικά hardcore projects. Yeah man!!!

Το πρώτο δεν είναι άλλο από την ομορφότερη διαδρομή του Ολύμπου, την ''Φαίδων Γαληνός'', που τυχαία παρατηρήσαμε πως είναι σχηματισμένη σε μεγάλο βαθμό! Δυστυχώς η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από compact μηχανή και όχι σε πλήρη ανάλυση. Ευχαριστούμε τον Στέργιο που μας την έδωσε. Έχει γίνει και crop από την αρχική εικόνα (πλήρης ανάλυση). Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στις 31.12.2008. Πρόσφατα δηλαδή!
Το δεύτερο είναι από το 2006, και βρέθηκε τυχαία στο forum του Snowreport. Οι αργόσχολοι φορουμάκηδες του ''Πέφτοντας'' εντόπισαν 2 εικόνες από μέλος του παραπάνω forum, που είχε πάει για περπάτημα στα Καζάνια και έγραφε τις εντυπώσεις του. Οι εικόνες που ευτυχώς ήταν σε πλήρη ανάλυση, αλλά δυστυχώς πάλι από μια compact HP, απαλλοτριώθηκαν (χα-χα!) κατευθείαν και μπήκαν στον φάκελο ''Project''. Αν είναι σωστό το EXIF (το είχα τσεκάρει και τότε και οι ημερομηνίες ταίριαζαν) οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στις 16.04.2006. Εμείς είχαμε πάει να δοκιμάσουμε την ''Άνομη Έλξη'' στις 01.04.2006 (δες φωτό), αλλά υποχωρήσαμε στην 2η σχοινιά λόγω ζέστης και άθλιας ποιότητας χιονιού. Τον ζεστό καιρό των αρχών του Απριλίου ακολούθησαν βοριάδες και ασυνήθιστο κρύο ως την Πρωτομαγιά, όταν και ανέβηκε ο Σάκης (ο γνωστός!) και είχε αναφέρει πως ήταν όλα τελείως παγωμένα. Η συγκεκριμένη ''γραμμή'' δεν είναι άλλη από την μαύρη γραμμή (δεξιά) στον τοίχο της ''Εις Μνήμην'', όπου ο Θεόφιλος (ο γνωστός!) ξεκίνησε φέτος το καλοκαίρι μια διαδρομή.


Είναι άγνωστο κατά πόσο οι δυο αυτές γραμμές σκαρφαλώνονται... Σίγουρα όμως έχουν όλες τις προϋποθέσεις, για να γίνουν προσπάθειες από εκείνους που θα ήθελαν να δοκιμάσουν κάτι σκληρό, απομονωμένο, εφήμερο και πάνω απ' όλα όμορφο! Το μέλλον θα δείξει...

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009

Τι βρήκε η θεία-Λένα στο παζάρι; Το Nanook του Βορρά να φτιάχνει το Igloo του.

Ο καιρός κρύωσε για τα καλά και το χιόνι έχει σκεπάσει τα βουνά. Στις χειμερινές εξορμήσεις μας χρειαζόμαστε ένα κατάλυμα που θα μας προστατεύει από το κρύο και τον αέρα. Φυσικά και δε θα προτείνουμε κάποια πανάκριβη χειμερινή σκηνή αλλά ένα απολύτως δωρεάν, όμορφο χειμερινό κατάλυμα: ένα Igloo. Μετά από πολύωρες συζητήσεις, μερικές κατασκευαστικές απόπειρες με φίλους και μια μίνι έρευνα, σας παρουσιάζουμε όλη την τεχνογνωσία για την κατασκευή ενός Igloo. Χρειάζεσαι μόνο σφιχτό χιόνι και ένα πλατύ μαχαίρι ή χιονοπρίονο!

Η κατασκευή των Igloo είναι πανέξυπνη: αρχιτέκτονες και πολιτικοί μηχανικοί δεν έχουν βρει καλύτερο τρόπο κατασκευής από αυτόν των Εσκιμώων. Ο εσκιμω-οικοδόμος ξεκινάει να χτίζει το σπίτι του γύρω του, σε σπείρα. Αφού βάλει και το τελευταίο χιονότουβλο ''κόβει'' την πόρτα στο χιονότοιχο και βγαίνει έξω-μετά κλείνει καλά τα κενά με χιόνι και το Igloo είναι έτοιμο. Αυτό που θέλει προσοχή είναι να υπάρχουν τρύπες εξαερισμού, ώστε να ανανεώνεται ο αέρας.Ένας έμπειρος χτίστης σε μια ώρα το έχει έτοιμο το σπιτάκι του, το οποίο μπορεί να ανεβάσει τρομερά τη θερμοκρασία στο εσωτερικό! Επίσης όπως λιώνει αργά το χιόνι και ξαναπαγώνει δίνει σταθερότητα και ακόμα καλύτερη μόνωση.

Τι καλύτερο σπιτάκι για το χειμώνα; Όταν βρωμίσει δε χρειάζεται καν καθάρισμα-το αφήνεις και φτιάχνεις άλλο. Στο παρακάτω link θα βρεις ένα πλήρως κατατοπιστικό video για το πώς να φτιάξεις ένα Igloo:

http://beta.nfb.ca/film/How_to_Build_an_Igloo

Και για το τέλος ένα απόσπασμα από μια βουβή ταινία του 1922 (κατά πολλούς το πρώτο ντοκιμαντέρ):The Nanook of the North- (ευχαριστούμε τον Ντίνο!) όπου παρουσιάζεται η ιστορία μιας οικογένειας Εσκιμώων . Στο πιο κάτω απόσπασμα ο Nanook φτιάχνει ένα Igloo για αυτόν και την οικογένεια του. Παρατηρήστε το παράθυρο από πάγο-πανέμορφο!

Μαθήματα αναρρίχησης από τον Αιμίλιο Κομίτση!

Το ''Πέφτοντας'' παρουσιάζει βασικά μαθήματα αναρρίχησης από τον σπουδαίο Ιταλό αναρριχητή του μεσοπολέμου Emilio Comici. Οι λεζάντες ανάμεσα στα πλάνα είναι στα Ιταλικά και Γαλλικά και έχει γίνει μια απλοϊκή/χονδροειδής μετάφραση (ζητάμε προκαταβολικά συγνώμη για ενδεχόμενα λάθη) που παρατίθεται κάτω από το παράθυρο του βίντεο. Κάθε λεζάντα αναφέρει το αντίστοιχο χρονικό σημείο του βίντεο και περιγράφει το επόμενο πλάνο. Καλή διασκέδαση!

0':20'' για να ξεκινήσουν οι 2 αναρριχητές δένονται μεταξύ τους
0':35'' στον βράχο το καλό στυλ είναι σημαντικό
0':50'' ο αρχάριος συνήθως βάζει άσχημα το σώμα του στο βράχο και ξοδεύει πολύ ενέργεια
1':10'' απαγορεύεται να χρησιμοποιείς τα γόνατα στο βράχο
1':22'' στην αναρρίχηση το σώμα πρέπει να στρίβει και να πατάς με τις μύτες των ποδιών
1':45'' ο καλός αναρριχητής προωθείται με προσοχή στο βράχο
2':15'' το σημαντικότερο στον αλπινισμό είναι η αμοιβαία ασφάλιση
2':40'' το βουνό έχει πολλές παγίδες
2':55'' η ασφάλιση πρέπει να είναι αμοιβαία, αλλιώς ο σχοινοσύντροφος δεν είναι καλός
3':25'' η ασφάλιση από ένα πατάρι πρέπει να γίνεται κοιτώντας το βράχο
3':40'' στις καμινάδες ο αναρριχητής πρέπει να σκαρφαλώνει με ανοιχτά τα πόδια
4':20'' από την καμινάδα στη σχισμή (σε αργή κίνηση)
5':02'' προετοιμασία του διπλού σχοινιού για κατάβαση
5':20'' κατεβαίνεις με πλάγια στάση και μεγάλα άλματα
6':10'' το σχοινί σφήνωσε και δεν κατεβαίνει
6':22'' για να ξεσκαλώσει κάποιος το σχοινί πρέπει να ανέβει με προύσικ
6':33'' έτσι κάποιος ανεβαίνει στο σχοινί
7':00'' το σχοινί γλιστράει ελεύθερα και τραβιέται


Καλό, ε;

Πηγή: youtube.com

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009

100% Riccardo Cassin!

Στις 2 Γενάρη ο Ricardo Cassin έκλεισε τα 100 χρόνια ζωής. Ένας από τους μεγαλύτερους αλπινιστές της ιστορίας με σημαντικές διαδρομές σε βουνά όλου του κόσμου. Μπορείτε να δείτε κάποιες από αυτές στο link: http://intotherocks.splinder.com/post/19470839/...Bla...Bla
Φωτογραφία: www.intotherocks.net
Πηγή: http://www.intotherocks.net

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

7 Summits!!!

Με δάκρυα στα μάτια παραλάβαμε ένα e-mail από το φίλο Πασχάλη Μ. ο οποίος πέρα από τα καλά του λόγια και διάφορα σχόλια για ανταγωνιστικές εκδόσεις (σύντομα θα μπουν) μας πρότεινε την διοργάνωση του Ολύμπιου 7 Summits! Οι κορυφές του παραπάνω άθλου είναι οι: Μύτικας, Σκολίο, Στεφάνι, Χρηστάκης, Αγιαντώνης, Πάγος και Κίτρος (ο Πασχάλης είχε προτείνει Τούμπα και Προφήτη Ηλία, αλλά είπαμε να το κάνουμε λίγο πιο ζόρικο). Σίγουρα έχει γίνει από διάφορους, αλλά θα είχε ενδιαφέρον η επίτευξη σε μια μέρα, χειμώνα σε μια μέρα, από τυφλό, από κουτσό, από παραπληγικό και γενικά διάφοροι συνδυασμοί των παραπάνω (πχ 1η χειμερινή επανάληψη από τυφλή λεσβία σε μια μέρα-αυτό σίγουρα δεν έχει γίνει). Γιατί δεν νομίζουμε πως ο Όλυμπος έχει να ζηλέψει τίποτα από το Έβερεστ και τα άλλα βουνά του εξωτερικού, όπου αναφέρονται συχνά-πυκνά παρόμοια ''ρεκόρ'' μαλακίας! Όχι παίζουμε...

Βαθμός επικινδυνότητας: Άπειρο!

Στο παρακάτω βιντεάκι παραθέτουμε τις βασικές αρχές της νέας κλίμακας βαθμού επικινδυνότητας (ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ.) Ο γνωστός ψυχολόγος Θανάσης Ζερμπίλης, ο οποίος τυγχάνει και πρόεδρος του Πυθαγορείου Ολυμπιακού Ιδρύματος (?!: με τι περιπτώσεις ασχολείται το συγκεκριμένο ίδρυμα είπαμε;) μας δίνει τα θεμέλια της κλίμακας αυτής. Το Έβερεστ έχει ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ.=5,0, ενώ η Κακιά Σκάλα (προφανώς εννοεί την Κακόσκαλα) έχει ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ.=4,6 και είναι το δεύτερο πιο επικίνδυνο σημείο στον κόσμο. Βάσει αυτών των αξιωμάτων, οι ειδικοί του ''Πέφτοντας'' θα στήσουν τη δομή της ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ. για διάφορα ελληνικά και ξένα βουνά, η οποία θα πρέπει να αποτελέσει και την μελλοντική αναφορά σε όλες τις διαδρομές βουνού. Παρακολουθήστε το βίντεο και τα λέμε μετά. Προσοχή!!! Πριν πατήστε το Play, πηγαίνετε να κατουρήσετε γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να κατουρηθείτε πάνω σας...

Με βάση τα παραπάνω έχουμε και λέμε:
1. Έβερ Ρεστ: ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ.=5,000 (Ρεστ ιν πις φορ έβερ και θα μείνεις κι εκεί!)
2. Κακιά Σκάλα: ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ.=4,600 (θα σκοτωθείς σίγουρα, αλλά θα σε κατεβάσουν!)
3. Άννα Πούρνα: ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ.= 4,599 (ζόρικο θηλυκό πουτανοβούνι)
4. Κάπα 2: ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ.=4, 598c+ (λίγο υποβαθμολογημένο είναι αλήθεια...)
5. Κάτσε Τσούγκα: ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ.=4,597b/c (εξαρτάται από τις συνθήκες χιονιού-πάγου)
6. Τσέρο Τόρε: ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ.=4,500 + (0,01 Χ Bf) με Bf=μποφόρ ανέμου, στα 10 Bf φτάνει την Κακόσκαλα!
7. Φιτζ Ρόι: ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ.=4,490+/- (παίζει κι εδώ ο αέρας)
8. Μάτερ Χορν: ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ.=4,478, παρόμοιο με το υψόμετρό του (υποβαθμολογημένο λόγω σταθερών σχοινιών, θα σκοτωθείς σίγουρα, μάλλον, ίσως, οπωσδήποτε κι εδώ!)
9. Παγγαίο: ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ.=4,100, λόγω του λασπωμένου κομματιού μετά τη πηγή, με καλό 4Χ4 όμως πέφτει στο 3,850 (λίγο υπερβαθμολογημενο!)
10. Γκαμήλα: ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ.= 2,100 + (0,3 Χ Σκ) με Σκ=αριθμός τσομπανόσκυλων σε απόσταση μικρότερη των 120 μέτρων.
11. Γράμμος: ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ.= 1,300 (+ 2=3,300, αν χάσεις το μονοπάτι και πέσεις σε ναρκοπέδιο)
12. Χορτιάτης: 0,750 (καθαρά λόγω ακτινοβολίας)
13. Κιθαιρώνας: 0,200 (υπερβαθμολογημένο λόγω ''προεδρικού'' καταφυγίου)

Στα παραπάνω προστίθενται επίσης:
-Χ για χιόνι, μεγάλο runout ή χασμουρητό ασφαλιστή την ώρα του crux (αντίστοιχα: Χχ, Χ, Χc)
-U για συχνή εμφάνιση UFO στην περιοχή, από 1-70 τμχ/μήνα (επιπλέον κλίμακα 1-10)
-R για μέτριο runout (δεν θα σκοτωθείς σίγουρα δηλαδή, κάνα πόδι/χέρι μόνο...)
-Α για αέρα πάνω από 40 χλμ/ώρα και κάτω από 2 βαθμούς Κελσίου (αγιάζι, δεν αγιάζει!)
-Μ για μεικτά προφανώς (επιπλέον κλίμακα 1-12+, ανοιχτή)
-Ζ για πιθανότητα Ζ-clip, ασυνήθιστο στα ψηλά βουνά.
-WI για νερόπαγο (επιπλέον κλίμακα 1-7)
-AI για αλπικό πάγο (επιπλέον κλίμακα 1-6)
-Α για άρμεγμα σετακίων, δηλαδή τεχνητά (επιπλέον κλίμακα 1-5)

Παράδειγμα κατανόησης: Comici-Esher στο Στεφάνι το χειμώνα με καλές συνθήκες χιονιού-πάγου (ουτοπική κατάσταση) κι αγουροξυπνημένο ασφαλιστή:
ΚΛΙ.ΒΑΘ.ΕΠ.=4,100, Χχ, R/Χ, Χc, Α, U7+, M2+, AI1, A0/Α1 ίσως, και III+/IV- UIAA για την καθαρά τεχνική δυσκολία βράχου.

Απλά πράματα!

ΥΓ. Πλάκα στην εκπομπή είχε ο ειδήμων ''1'', που αργότερα παινευόταν για τις χιλιάδες(!) μέρες που ήταν στον Όλυμπο με χειμερινές συνθήκες, αλλά καθόταν κι άκουγε τις βλακείες... περιμένοντας υπομονετικά τη σειρά του, για να πει τις δικές του. Αλλά αυτό είναι θέμα για μελλοντικό post/video.

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009

Wallpepper Ιανουαρίου.

Το blog σας εύχεται τα καλύτερα για το 2009 και σας στέλνει ένα wallpaper εποχής. Είναι βέβαια λίγο μπαγιάτικο, μιας και είναι τραβηγμένο την Πρωτοχρονιά του '05, αλλά τι να κάνουμε... αυτό έπαιζε πρόχειρο. Η ομάδα του ''Πέφτοντας'' πέρασε και αυτή τη Πρωτοχρονιά στο γνωστό καταφύγιο του οροπεδίου ''Χρήστος Κάκκαλος'' και σύντομα θα έχετε νέα από τις δραστηριότητες που έλαβαν χώρα εκεί: κόψιμο βασιλόπιτας, παραδοσιακή ανάβαση (και κατάβαση!) στο Μύτικα, η καθιερωμένη προσπάθεια στα 15 πρώτα μέτρα της ''Comici'' και της ''Αγνώστων'' και άλλα σπαρταριστά.
Και του χρόνου με υγεία!
 
Number of unique visits: