Μηνύματα που λάβαμε...

...για το τελευταίο ποστ. Λάβαμε 2 e-mail από τον Χρήστο και τον Πασχάλη. Αντιγράφουμε αντίστοιχα παρακάτω.

''...αρχικά βλέποντας την έκθεση ζωγραφικής στο Μύτικα έμεινα εμβρόντητος από το υψόμετρο στο οποίο έφτασε ο Ελληνικός πολιτισμός. Στη συνέχεια θυμήθηκα τα λόγια του Β. Ραφαηλίδη για το σχετικό θέμα,και τα μεταφέρω αυτούσια: 'Σε μας τους Έλληνες ο πολιτισμός λειτουργεί σαν ένα αφηρημένο ιδεολόγημα και σα μια επιταγή χωρίς αντίκρυσμα που επιμένουμε να την εξαργυρώνουμε αδιάκοπα στις τράπεζες της Ευρώπης. Περιφέρουμε τον δίσκο της επαιτείας στο όνομα του πολιτισμού μας, όντας απολίτιστοι. Και βέβαια ο πολιτισμός δεν είναι τα γράμματα και οι τέχνες μόνο, είναι ό,τι υπάρχει σε έναν τόπο σαν περιρρέουσα πολιτιστική ατμόσφαιρα. Πολιτισμός είναι τα δημόσια αποχωρητήρια, πολιτισμός είναι η συμπεριφορά του εισπράκτορα στο λεωφορείο και του επιβάτη στην ουρά.'
Δυστυχώς τα παιδάκια του κολεγίου, είναι πολύ κοντά στην ιδανική εικόνα του σύγχρονου ανθρώπου, καλοθρεμμένα, καλοντυμένα, ικανοποιημένα κι ωστόσο χωρίς προσωπικότητα και αισθήματα, όπως τα εκπαιδεύει το σχολείο τους, βασισμένο στην αρχή που λέει πως: "όταν τα ανθρώπινα γρανάζια έχουν αισθήματα, η κοινωνική μηχανή παθαίνει εμπλοκές'' "

Και:

"Μα είναι τελείως μαλάκες οι άνθρωποι! Ειδικά στον Όλυμπο η σήμανση είναι πολύ εύκολο πράγμα. Και θα σου πω τι σκεφτόμουν να κάνω, αλλά με προλάβανε. Ανεβαίνεις στο Μύτικα για παράδειγμα, με ένα βαρέλι μπογιά, ίσως και περισσότερα, στο χρώμα της αρεσκείας σου.
Όταν φτάσεις επάνω και σιγουρευτείς πως δεν ανεβαίνει κανένας δικός σου (για ξένους δεν μας νοιάζει) αδειάζεις τα βαρέλια και... ω του θαύματος, η σήμανση είναι έτοιμη! Εάν βιάζεσαι θα πρέπει να κατέβεις από την Κακόσκαλα, θυμήσου όμως ότι μιλάμε για 4,6!!! ...δεν είναι καλή ιδέα. Μπορείς βέβαια να κάνεις κάνα τσιγάρο μέχρι να ψιλοστεγνώσει και να κάνεις την πρώτη red point κατάβαση (αν το χρώμα είναι κόκκινο, yellow point εάν είναι κίτρινο κ.τ.λ.).

Βέβαια και το έργο με τα βέλη έχει πολλά να πει και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν σας άρεσε.
Μάλλον δεν καταλάβατε την ψυχοσύνθεση του καλλιτέχνη ο οποίος χρησιμοποίησε το βουνό ως καμβά και είχε και τις μούσες στο φυσικό τους περιβάλλον (που να τρέχουν τώρα για τον κάθε καλλιτέχνη...) Δυστυχώς τρέχει ο κάθε καλλιτέχνης προς τις Μούσες. Αυτές λοιπόν τον καθοδηγούσαν στο που να βάλει τα βέλη (μια δεν του είπε να βάλει ένα εκεί που ξέρει και να σηκωθεί να φύγει?).
Δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο. Άλμπερτ Αϊνστάιν.''

Τα παραπάνω λογοκρίθηκαν ελαφρώς και διορθώθηκαν, αλλά το νόημα παραμένει το ίδιο. Ε;

Πάντως εμείς αγαπητέ Πασχάλη προτείνουμε την αντίθετη (από κάτω προς τα πάνω) και σαφώς πιο ολοκληρωμένη σηματοδότηση των λουκιών: πας στη βάση με 4 κουβάδες,που περιέχουν 4 διαφορετικά χρώματα, πχ κόκκινο, κίτρινο, πράσινο και μπλε. Ορίζεις συγκεκριμένη αντιστοιχία όπως: δεξί πόδι κόκκινο, αριστερό πόδι κίτρινο, δεξί χέρι πράσινο, αριστερό χέρι μπλε... και ξεκινάς. Φροντίζεις να ανανεώνεις τη μπογιά σε χέρια-πόδια τακτικά και έτσι δημιουργείς/σηματοδοτείς επακριβώς και χωρίς παρεκκλίσεις τη διαδρομή. Εννοείται πως ορίζεις με μια μεγάλη πινακίδα τους κανόνες του παιχνιδιού στη βάση. Για το κατέβασμα τώρα, βάζεις μια αντίστοιχη πινακίδα στην κορυφή με αντεστραμμένα τα χρώματα όμως, δηλαδή αριστερό πόδι κόκκινο, δεξί πόδι κίτρινο και πάει λέγοντας. Για τους πιο προχώ (ρημένους) θα παίζει το παιχνίδι όπου τραβάς χαρτάκι/λαχνό με το χρώμα που αντιστοιχεί, ας πούμε, στο δεξί χέρι, μετά στο αριστερό κτλ. Έτσι δυσκολεύεις το παιχνίδι κι ανεβάζεις την αδρεναλίνη!

''Μπράβο το παρτσακλό... τα κατάφερε κι ανέβηκε ως εδώ...!!!'' (σχόλιο κάποιου που δεν ξέρει!)